Owned by Grey (ASHLEY 2) ☑

Chapter 13

Chapter 13

Palinga-linga ako kahit sa saang sulok ng mall habang naglalakad kami ni Pitter. I didnt change my clothes, because first of all im no servant of that BG, second I dont even know BG, third I have this feeling that if i dont obey him he'll show up.

At di ko lubos maintindihan ang sarili ko kung bakit gustong gusto kong makita ang BG na ito. I know i shouldn't lend any hope cause its way too impossible, but i have this feeling that its him. His last phrase is so him. But he is dead.

"Mes, em wants to play."

Nabalik ako sa huwisyo dahil sa sinabi ni Pitter. Ngayon kasi ay sya ang may karga kay em habang ako naman ang kay ai na tulog na tulog ulit ngayon. I look at em who's smiling widely at me.

"Sige. Kayo nalang kasi, natutulog si ai eh, baka magising lang, hintayin nalang namin kayo..."

"Saan naman?"

Nagkibit balikat ako. At tiningnan ang paligid. May nakita akong di masyadong matao na pwesto at yun ang tinuro ko. "Doon nalang."

"Are you sure?"

"Yeah. Dont worry di namin kayo tatakasan." Natatawang sabi ko.

Huminga sya ng malalim at tiningnan saglit si ai bago ako. "Ok. Mag-ingat ka."

"Yeah. Kayo din." Sabi ko at hinintay muna silang makalayo bago pumunta sa pwestong nakita ko.

Umupo ako sa upuang nandoon at inayos ang pagkakarga ko kay baby Ai. Inayos ko ang damit na suot niya at hinaplos haplos ang mukha ng may umupong lalaki sa tabi ko. I didnt bother to look at him. Di ko naman sya kilala.

"Baby Ai. What do you think of tito pitter?" Tanong ko kahit pa tulog ang kausap ko. "He is kind, yeah?"

Tumikhim ang katabi ko kaya napatingin ako sa kaniya. He is wearing a black mask, shades, black coat, black jeans, black cap, naka black gloves pa! May lamay? Umiling nalang ako at hinarap ulit si baby ai.

Iniba ko ulit ang ayos ng pagkakabuhat ko kay baby ai ng mapansin kong di sya komportable. Nahulog ang chupon ni baby ai kaya nagmadali akong pulutin ito, pero inunahan ako ng katabi ko.

Kahit pa nakashades sya ay alam kong sa akin sya nakatingin. Nginitian ko nalang sya at akmang kukunin na ang chupon sa kamay niya, nahawakan ko na nga ang chupon ng magsalita sya.

"Why didn't you change?"

Natigilan ako dahil pamilyar na boses na galing sa kaniya. Kinabahan ako sa alam kong parehong rason nung nasa harapan ko si grey. Hindi lang ito basta kaba, this is something... tinikom ko ang nakaawang kong bibig at mabillis na tinanggal ang shades na suot niya.

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang parehong kulay tyokolateng mata, ang mga mata na kakaiba kung makatingin sa akin, ang matang nagpapahina sa akin, ang mga matang minahal ko.

"G-grey?" Nangingilid na luha kong sabi.

Mabilis syang tumayo at tumakbo palayo sa akin. Agad din akong tumayo par habulin sya pero biglang umiyak si baby ai, dahilan para mapatigil ako sa kahibangan. Umupo ako ulit at niyugyog si baby ai para makatulog ulit.

It cant be him! Patay na sya! Wala na si grey, mes! Dont be ridiculous!

Pero kahit paman sa pamimilit ng isip kong patay na sya ay di ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko. Sana sya yun... sana buhay pa sya... kahit napakaimpossible.

Pagka-uwi namin ay diretso ako sa kwarto ko at sinabi sa kanilang napagod ako at di ako magpapa-isturbo, kahit na ang totoo ay magdamag akong umiyak. Hanggang ngayon ay sinisisi ko parin ang sarili ko, kung di lang sana ako tanga, kung di lang sana ako desperada na makakuha ng pagmamahal ay sana buhay pa sya. Buhay pa si grey! Buhay pa ang lalaking mahal ko!

Pagkabukas ay balik nanaman ako ulit sa dati. Di mo ako matatawag na malungkot at di rin masaya. Ng makarating ako sa office ko ay agad akong tinawagan ng vice president At sinabing may willing daw na mag-invest sa kompanya. Thats a good news but i cant help but wonder, sino naman kaya ito? Bakit niya bang naisipan na mag invest sa pababalubog na kompanya? I must be thanking him big time.

"Anong oras ba dadating ang bago nating investor mr. Martinez?" Tanong ko sa Vice president.

"Malapit na daw sila." Sagot niya at ngumiti sa akin na binalik ko naman sa kaniya.

Pigil hininga naming lahat ng bumukas ang pinto. May pumasok na babaeng naka-office attire kaya agad akong tumayo at nilapitan ito.

"Hello, I am Messytias Jamet Romblon, the acting CEO of SR companies, its so nice to meet you..." nakangiting saad ko at inilahad ang aking kamay na agad naman niyang tinanggap.

"Nice to meet you too. I am Sofie Cee Cabarang." Nakangiting saad pa neto at halos di na bitawan ang kamay ko.

"Oh, nice name, please take a sit at ng makapagsimula na tayo." Sabi ko pa.

Kinagat neto ang pang-ibabang labi bago nagsalita. "Ah, kasi nasa labas pa si Mr.Ashley.."

"Mr. Ashley?" Kinakabahan kong tanong

"Ah, yes, im his secretary ."

Agad akong napatingin sa pintong bumukas. Halos maputulan ako ng hininga ng may pumasok na lalaki. Nabitawan ko lang ang pinipigilan kong hangin ng makitang si Light ito. Agad itong ngumiti sa akin at walang sabi sabing nilapitan ako at hinalikan sa pisnge.

"Nice to see you again, jam." Nakangiting bati neto.

Pinilit kong ngumiti sa kaniya para di ipakita ang panghihinayang ko. "Nice to see you again too, light."

He scoffed "expecting for someone?" Nakangising aso niyang sabi.

Lumunok ako at mabilis na umiling. "No. Im just... shock and thankful at the same, salamat sa pag-iinvest sa amin, napakamalaking-"

"Its not me." Nakangising aso niya paring sabi.

Agad nangunot ang noo ko. "Then ... who?"

Di ako nakaatras ng bigla nalang niyang ilapit ang mukha niya sa tenga ko.

"Believe me, di narin sya makapaghintay na makita ka. Goodluck."

Halos lumuwa ang mga mata ko ng biglang bumukas ang pinto at pumasok ang isang multo. Ang isang multo na hindi naman mukhang multo dahil sa suot niyang business suit attire. His brown chocolate eyes darted on me. At alam na alam ko kung ano ang mukha ko ngayon.

Dahil literal na mukha akong nakakita ng multo.
"G-grey?"

Avisala, This is lady_assasin2004 and thank you for reading this chapter ,i hope you didnt get bored at sana hintayin niyo pa ang iba pang chapters hanggang sa matapos ang series na tu .

Dont forget to :
✔Vote
✔Share
✔Comment and;
✔Follow

Itutuloy pa ba?