Order of the President (Officer Series #1)

Kabanata 35

Kabanata 35

Truth

Gustuhin ko mang bumalik sa site ay hindi ako pwede dahil narin ayaw na ni Mama Hayaan ko nalang daw na matapos iyon saka na ako dadalaw ulit.

Nagkausap na ang dalawang panig---si Mama at ang Mayor. Hindi ko alam ang buong nangyari pero ang alam ko, ayaw nang palapitin sa akin si Ryan--iyon ang gusto ni Mama.

Kinabukasan, tanghali na akong nagising. Ngayon nalang ata ako nakabawi ng tulog sa hinaba-haba ng panahon kong pagtatrabaho.

Nagulat ako ng mukha ni Keto ang bumungad sa akin pagmulat ko!

"Ahh! Putangina!"

Nagkauntugan kaming dalawa dahil sa gulat! Napadaing kami pareho dahil sa sakit ng untugan namin sa noo!

"Bakit ka nandito?!"

"Duh, pinapagising ka ni Mama at nananaginip kapang bruha ka!" aniya habang hinihiman ang noong nauntog.

Binato ko siya ng unan at agad naman niya itong naiwasan, binelatan niya pa ako saka umirap. Pinandilatan ko siya ng mata bago ako magpunta ng banyo at naligo.

"Ate, tawag ka ni Ate Avi sa labas!"

Pagbaba ko ay agad na sinalubong ako ni Angela. Bumaba na ako para tignan si Avi na nakasandal sa sasakyan nanin. Agad akong bumaba.

"Av?"

"Oh gosh! Thank you at ayos ka lang!" she said and hug me. I hug her back. "I heard what happened! Nakakatakot iyon ah! How are you?"

"I'm fine, just I passed out before of fatigue."

"You shouldn't stress yourself!" Umirap ito, "By the way, may party ako later evening. Can you come? Don't worry Rain and Cristhel refused to go."

Tumango ako sakaniya saka niya inabot sa akin ang isang maliit na envelope. Kumaway ito sa akin saka pumasok sa tricycle. Tinignan ko ang envelope na naroon and it was just a pass.

Pumasok na ako sa loob para magpaalam kay Mama na aalis ako at pupunta sa party ni Avi.

That night, I just wore something decent. Nag pantalon lang ako and a tshirt saka na umalis dahil hindi naman ako gaanong magtatagal sa party ni Avi.

Pero parang gusto ko nang umatras nang makita ko ang address ng bar. I didn't see that coming!

Ibinaba ako ng driver namin sa tapat ng bar ni Ryan. Maingay na sa loob kaya naman halatang marami ng tao. Pinakita ko ang pass ko at agad naman akong pinapasok.

"Woah! Pres welcome back!"

Sinalubong ako ng mga dati naming kaklase, agad naman akong nakipag apir sakanila.

"Grabe, kailan ka mag mamagic para maging babae Pres? Sayang, ganda mo pa naman."

"Bolero." tawa ko.

Hinanap ko si Avi at naroon siya sa may counter ng bar. She's talking to someone at tumatawa pa. Nang mahagip ako ng mata niya ay agad niya akong tinawag.

Ngumiti ako sa foreigner na kausap nito. Puta mapapalaban naman ata ako sa english.

"Hey Carlos, this is my friend Sean. She's a doctor, and she's building a hospital here soon!" ani Avi.

"Hi, I'm Carlos. Nice to meet you." aniya saka naglahad ng kamay. Tinanggap ko iyon saka ngumiti sakaniya.

Bigla akong napalingon sa isang banda ng bar at nakita ko ang isang hubog ng lalaking nakatingin sa akin. Nang lingunin ko ito ay nakita ko si Ryan na matamang nakatingin habang sumisimsim ng kaniyang inumin.

Luminok ako at nag iwas ng tingin. My mother wants me to stay away from him, and him to me.

I admit it, that after all those years I am still longing for his love. I miss him so much

Ang sakit sa part na pareho kayong nagmamahalan pero bawal, kasi hindi pwede.

"Av, sa taas lang ako." paalam ko.

Tumango siya sa akin saka nakipagkwentuhan ulit. Umakyat ako sa taas ng bar at nakita ang iilang mga kakilala. Ngumiti lang ako sakanila at tumago bago sumandal sa may barrier ng veranda. Bahala na kung mahulog, matagal narin naman akong di sinalo.

"Sean." malamig na boses niya sa likod ko. Hindi ko siya nilingon, bumuntong hininga siya bago sumandal din sa tabi ko. We're watching the same skies together.

"I know you wouldn't want to...talk to me after all." panimula niya. "I can't even stand seeing you happy without me. I hate when you are talking to other boys and touched you. I hate myself for letting you go that day. I wished I'd stay, so I will not looked like an obssessed stalker."he chuckled, kumunot naman ang noo ko.

Stalker?

"I am watching you from afar, minsan kapag nasa parties ka I am the one plays the songs inside the bar para mabantayan kita. Kapag may lumalapit sa yo sa table niyo, gustong gusto kong ilayo kita doon pero I stoppef myself. That is not the right time to get you back." huminga siyang malalim saka tumingala, I am just staring at him...speechless.

"I didn't chase you not because I didn't love you. I didn't chase you because I know you have goals that you need to reach, dahil kung sa mga panahong iyon ay hindi ako matyagang naghintay baka hindi mo natupad ang pangarap mo dahil papakasalan na kita...sana. Hope you'll be happy right now, I am still waiting. Still waiting for you after twelve years and so on."

May parte sa akin na nasasaktan para sa kaniya. Pinairal ko ang pride ko sa aming dalawa, but I am happy also that I've achieved my goal, my dream.

"R-Ryan. I-I want to know what happened that night." matapang kong sambit.

Tumingin siya sa akin, "You sure? We can take it slowly."

"No. We've waited long enough."

"That night, my family got an email from an anonymous sender. It says that every politician here in La Candaba will die exactly that day. My father warned every politics kahit na kalaban niya ito. But they didn't listened to him, iniisip nila na sinasabi niya lang iyon para mag back out sa pagiging candidate. When your mother came with you, natihimik si Papa. My father was your mom's ex. Kaya noong namatay ang papa mo she's very angry with Papa. The one who killed your father is your mother's stalker, siya din ang dahilan kung bakit muntikan kang mabaril sa site."

Hindi ako makapaniwala! Ang tanging naalala ko lang noon ay ang pabaril mismo kay Papa! We are too late when Mayor Marasigan stated the warn!

Napaupo ako kaya inalalayan ako ni Ryan. He ask to a waiter to bring me a glass of water.

Tears filled my cheeks habang pinapatahan ako ni Ryan. He hug me so tight habang inaalu ako.

"Shh, don't cry now baby." 

"S-Sorry!" I cried more. "Sorry if...I can't fought with you. I'm sorry if I'm too weak for you. Sorry for all pain that I'd cause you."

"Baby you don't need to fight with me, I can fight for you and for us. "

"P-Pero ayaw ni Mama sayo!"

Humiwalay siya ng yakap sa akin saka pinunasan ang mga luha ko, "She will understand and accept soon. You don't need to worry, I'll handle everything." he kiss my forehead while hugging me.

Umuwi ako matapos ang isang oras. Inihatid ako ni Ryan tulad ng dati sa may malapit sa gate saka na nauna nang makapasok na ako. Humiga ako sa kama saka yinakap ang unan sa gilid ko.

I wish mother will understand what really happened in the past. And I hope, really hope that everything will be fine tomorrow.