Tailed Star

•2•

༄༄༄

Jennie'den;

"Jennie, şunları kurumaları için çamaşır kurutucusuna koy."

Baş Hizmetli Eun'un eliyle işaret ettiği sepete doğru çevirdiğim gözlerimle beraber kafamı aşağı yukarı salladım ve sepete doğru ilerledim. Eğilip yerden aldıktan sonra tekrar doğruldum ve çamaşır kurutucularının olduğu yere doğru yürümeye başladım.

Hayatımda ilk defa -dizilerde veya filmlerde gördüklerim hariç- gördüğüm bu makine ile azıcık acemilik yaşasam da çamaşırları içine yerleştirip bir şekilde çalıştırmayı başarabilmiştim.

Bu sırada Baş Hizmetli Eun ise, yanımdan ayrılmıştı. Şu anda en alt katta bulunan çamaşır odasındaydım ve yalnızdım. Bu kadar kocaman bir evin elbette ki, çamaşır odası olmasına da şaşırmamıştım.

Makineyi yarım saatlik bir programa ayarlamıştım ve onu beklerken ne yapsam diye düşünüyordum. Aklıma dünkü yaşananlar gelince bıkkınca bir nefes verdim ve yere çömelerek sırtımı arkamdaki makineye doğru yasladım.

Evin sahiplerinin büyük bir kısmı geldiği sırada ben de tam o an aşağıya inmiştim ve meraklı bakışlarla karşılaşmıştım. Baş Hizmetli Eun, beni onlara tanıtmıştı ve birkaçı gülümseyerek karşılık verirken, diğerleri ise umursamamayı tercih etmişti.

Aslında buraya kadar her şey normal sayılabilirdi ama asıl sorun akşam yemeğinde başlamıştı. Adının Min Ji olduğunu öğrendiğim kişi yüzünden az kalsın işten daha ilk günden kovulacaktım.

Baş Hizmetli Eun, dün bana onun domates sevmediğini söylemişti bunun farkındaydım fakat aptal kafam yüzünden yemeğe biber salçası yerine domates salçası eklemiştim ve ortalığı birbirine katmıştım.

Diğer hizmetliler biber salçası eklediğimi düşünerek olaya hiç müdahale etme gereksinimi bile duymamışlardı ve ancak yemekler yenildiği zaman böyle bir hata yapabildiğimi fark etmişlerdi.

Min Ji Hanım denen o sinir bozucu kız ise, bağırıp çağırmış ve beni kovacağına dair bir şeyler söylemişti. Tam, buraya kadarmış diye düşünürken garip bir şey olmuş ve Lisa Hanım, 'Biber salçası yemekten bıktığım için ben istedim bu akşam yemekleri domates salçasıyla yapmasını!" diyerek beni o anda kurtarmıştı.

Gerçi bunu benim için yapmamıştı büyük ihtimalle çünkü Min Ji Hanım ile çok iyi anlaşamadıklarını onları hiç tanımayan bir insan bile hemen çözebilirdi. Yani sırf ona inat olsun diye yaptığının farkındaydım ama yine de bu ona minnettar olmadığım anlamına gelmiyordu.

Çünkü eğer kovulsaydım, ne yapacağımı hiç ama hiç bilmiyordum.

Neyse ki başka bir sorun yaşanmadan dünü atlatmıştım. Gerçi Baş Hizmetli Eun, beni güzelce azarlamıştı ama olsun en azından hâlâ kalacak bir yerim var diye düşünerek susmayı tercih etmiş ve o ne derse desin haklı olduğunu söylemiştim.

Ben de istemezdim, insanlara kendimi ezdirmeyi fakat şu anda başka şansım yoktu. Eğer yaşayabilmek istiyorsam -ki buna yaşamak denirse- susmak ve bazı şeyleri kabullenmek zorundaydım. Ne yazık ki hayatın kanunu buydu.

Düşüncelere daldığım sırada kapının açılmasıyla irkildim ve kafamı kaldırarak gelen kişiye doğru baktım. Adı, Mina olan hizmetlinin geldiğini fark ettiğimde de ona karşılık hafifçe gülümsedim.

O da aynı şekilde gülümsemiş ve sonrasında da elindeki kirli çamaşırları makineye yerleştirmeye başlamıştı. "Nasılsın Jennie? Dün yaşananlar seni zorlamış olmalı... Yani biz artık alıştık bu olaylara ama senin ilk iş günündü bu yüzden zorlanman veya hemen alışamaman çok normal."