Tailed Star

•6•

༄༄༄

Jisoo'dan;

Lisa, Min Ji'nin dediklerinden sonra yanımızdan ayrılırken bu sırada Namjoon ise sinirle Min Ji'ye doğru dönmüştü. "Bunu yapmaman gerektiğini kaç kere daha diyeceğim sana Min Ji?!"

"İstediğin kadar diyebilirsin canım(!) abiciğim, nasıl olsa umursamayacağım!"

Omuzlarını silkerek masadan kalkmış ve Namjoon'un konuşmasına bile izin vermeden yemek odasından çıkıp gitmişti. Bu sırada Namjoon ise hayrete düşmüş bir şekilde gülüp, Jimin'e doğru dönmüştü.

"Hani Min Ji senin de öz kardeşin ya Jimin, acaba birazcık da sen mi zapt etmeye çalışsan onu?!"

Jimin, bu söylenilenler karşısında sadece gözlerini devirmiş ve ayağa kalkarak, "Biliyor musun Namjoon, hiçbiriniz sikimde bile değilsiniz!" diyerek o da aynı Min Ji gibi yemek odasından çıkıp gitmişti.

Şaşkınlıktan olsa gerek masayı toplamaya başlayan yeni hizmetlinin -sarılıp bir süre boyunca omzunda ağladığım kızdı bu- ağzı kocaman açılmıştı.

Ben artık şaşırmıyordum bu durumlara çünkü bu ailedeki birçok kişi asabi, huysuz ve de geçimsizdi. Aslında bu evde zorla bir arada tutuldukları da oldukça rahat bir şekilde anlaşılıyordu.

Sonuçta şirketteki hisselerinin gitmesini istemiyorlarsa mecburen babalarını dinlemek zorundalardı. Zaten Namjoon'un da benimle evlenmesindeki tek sebep buydu. Şirkette daha güçlü bir pozisyonda olabilmek içindi aslında her şey.

Taehyung, herkese kınayan ve tiksinen bakışlar attıktan sonra masadan kalkmış ve kapıya doğru ilerlemişti. Bu sırada ben de yemeği bitirdiğim için ve de daha fazla burada durmamın bir anlamı olmadığı için ayağa kalkmıştım.

Kullandığım kaşığı ve bardağı tabağımın içine koymuş ve kirlettiğim peçeteleri de içine atarak tabağı elime almıştım. Bu sırada yeni hizmetli de -adını bilmediğim için ona nasıl hitap etmem gerektiğini bilmiyordum- beni fark etmiş olmalı ki hızlıca bana doğru ilerlemeye başlamıştı.

"Jisoo Hanım, bırakın lütfen. Ben şimdi toplayacağım zaten hepsini."

Tatlılığı karşısında tebessüm ederek, "Hiç sorun değil, ben hep böyle yaparım zaten." diyerek yemek odasından çıkıp mutfağa doğru ilerlemeye başlamıştım.

Birkaç saniyenin ardından o da peşimden gelirken, mutfağa girdiğimde tabağı tezgaha koydum ve ona doğru döndüm. "Bu sabah için çok teşekkür ederim ve ayrıca seni rahatsız ettiğim için de çok üzgünüm."

Şaşırdığı her halinden belli olan bir yüz ifadesiyle hızlıca ellerini iki yanına sallamıştı. "Yok efendim ne rahatsızlığı, asıl siz kusura bakmayın üzerime vazife olmadan soru sordum size."

Önemli olmadığını belli etmek istercesine kafamı iki yanıma sallayarak tebessüm etmiştim. Bu sırada aklıma gelen şeyle beraber de tekrardan dudaklarımı aralamıştım.

"Adın ne bu arada? Sabah sormayı unutmuşum..."

"Jennie, efendim." Dedikleriyle beraber onu kafamla onayladım. "Memnun oldum Jennie ama lütfen bana efendim deme, böyle şeyleri hiç sevmiyorum. Zaten bu evde nefes almak yeterince zorken bir de böyle resmiyetler olunca iyice daralıyorum."

Dediklerimle beraber hafiften şaşırsa da yine de kafanı aşağı yukarı sallayarak gülümsemişti. "Tabii, siz nasıl isterseniz." Ona karşılık tekrardan tebessüm etmiş ve mutfaktan dışarıya çıkmıştım.

Böyle şeyleri oldum olası sevmezdim. Zengin bir ailenin biricik kızlarıydım fakat yine de küçüklüğümden beridir diğer zengin insanlar gibi belli tabular içerisinde yaşamaktansa kendi kurallarıma göre yaşamayı tercih etmiştim.