YOUTH AGE

Chapter 28

" Mommy stop crying. Wala pa nga ako sa stage naiyak ka na. Sira na tuloy yong make up mo." niyakap ko na lang si Mommy saka kinuha ang tissue at pinunasan ang basa niyang mukha.

" I'm so proud of you anak. So proud. " I know Mom, i know.

" Stop taking pictures Mommy, male-late na tayo. Let's go na po. " natauhan naman si Mommy saka na kami pumasok sa kotse.

Panay ang lingon sakin ni Mommy kaya naiiling na lang ako.

" Don't be nervous anak, I'm here. "

" I'm not the one who's nervous Mommy. Relax, breath!" natawa naman si Mommy saka nag maneho na lang.

Pagdating namin sa University ay marami na ang students na nakikita kong naka toga kasama ang family nila. Hawak pa ni Mommy ang toga ko dahil baka mainitan daw ako.

" Daisy! " sabay pa kaming napalingon ni Mommy nang sumigaw si Tita Alice sa likuran namin.

" Woah! You two looked so beautiful." aniya pa ni Tita, ngumiti na lang ako at hinayaang mag usap sila ni Mommy.

Ba't di kasama ni Tita sila Shawn at Tito?

Naupo na kami nila Mommy sa designated seats namin. Hiwalay ang upuan ng mga parents samin, nasa left side sila habang nasa right kami. Nasa unahan ako dahil nga dito kaming mga flying colors pinaupo ng organizer.

Magsisimula na ang graduation ceremony ba't wala pa si---- Here he is. Nagtama naman ang tingin namin. Nasa likuran namin siya nakaupo kasama abg iba pang with honors.

Nang magsalita ang Mc ay ibinaling ko na lang ang tingin ko sa harapan.

Mabilis ang naging daloy ng ceremonya and this is it!

" May we now call on our batch valedictorian for her speech. " nagpalakpakan naman ang lahat ng tumayo na ako. I looked at Mom's direction and there I saw her looking at me with her eyes that flowing tears. She mouthed ' You can do it, I love you.' I smiled.

Umakyat ako sa stage saka lumapit sa mic. Ngumiti ako bago humarap sa lahat.

" To all the teachers, dean, school staffs, speakers, dearest guest, parents, and to my fellow students, good morning.

I want to start my speech with a question. No need to answer me, just ask it to yourself and think what the answer.

For our six years studying here in our beloved University, what are all  you've learned?

Maybe you'll think that it's a very easy question but,.. Can you really answer that question? Because to be honest even I can't answer that now. Some of you will surely think that it's nonsense but hey! It's not."

I paused and roamed my eyes around. Everyone has their own facial expressions, some are happy, excited, nervous, bored, sad, and scared.

" Hindi naman lahat ng natutunan natin sa school na ito ay puro pang academic lang. Ang paaralang ito ay nagsilbing training ground para hubugin ang ating isipan at pagkatao.

Oo narito tayo sa paaralan para mag aral ng mga akademiko pero nahubog din tayo dahil sa mga talng naririto, kilala man natin o hindi ay maaari tayong may matutunan sakanila. Sa bawat taong nakakasalubong natin sa paaralan itong tingin nyo ba ay wala silang naging ganap sa buhay natin?

I'll give you an example, While you were walking then suddenly you bumped into someone and that someone mocked you and said ' Watch your way! Use your eyes and senses while you're walking. You're so careless' for sure kung hindi ka naman bingi ay maiintindihan mo yon. Yeah, alam na natin na dapat alisto tayo at tumingin lagi sa dinaraanan pero minsan ay nakagawian na nating ipag sawalang bahala iyon kaya ang ending ayon!