လန္က်န္႔ - ကိုကို ထမင္းစားမယ္တ့ဲ။
ရွီးခ်န္ - အင္း ကိုကို လာခ့ဲမယ္။
လန္က်န္႔ - ဟုတ္
ရွီးခ်န္ အေပါက္၀ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္တ့ဲ ညီျဖစ္သူကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
ရွီးခ်န္ - ၀မ့္က်ီး ခဏ
၀မ့္က်ီး - ဟုတ္
ရွီးခ်န္ - ဟိုေလ က်န္း၀မ္ရင္ ကေလ
လန္က်န္႔ - က်န္းခ်န္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။
ရွီးခ်န္ - ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ထမင္းသြားစားၾကစို႔
ရွီးခ်န္ ေအာက္ထပ္ကို အျမန္ဆင္းလာလိုက္သည္။ ထမင္းစားေတာ့လည္း မ်က္လံုးထဲ က်န္းခ်န္ ရ႕ဲ ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္လာျပန္သည္။
ရွီးခ်န္ - Shit!!
ရွီးခ်န္ ရ႕ဲ ဆဲသံေၾကာင့္ လန္ခ်ီရန္ ေရာ လန္က်န္႔ပါ ရွီးခ်န္ ကို ၾကည့္လာၾကသည္။ ဒါကို လန္ရွီးခ်န္ သတိမမူဘဲ ပန္းကန္ထဲက ထမင္းေတြကိုသာ တူန႔ဲ ထိုးဆြေနသည္။ နားထဲလည္း ေန႔လည္က က်န္းခ်န္ေျပာလိုက္တ့ဲ စကားေတြ ျပန္ၾကားေယာင္လာသည္။
ခ်ီရန္ - လန္ရွီးခ်န္!!!
ရွီးခ်န္ - ငါ မင္းကို မခ်စ္ဘူး။ အယ္ ဦးဦး
လႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတ့ဲ စကားအဆံုး သူ႔ကို ေခၚေနတာ ဦးဦးမွန္း သိလိုက္ေတာ့ သြားပါၿပီ လန္ရွီးခ်န္ ဘ၀။
ရွီးခ်န္ - အဟမ္း ဦးဦး ကြၽန္ေတာ္ စားလို႔ ၿပီးသြားၿပီ
ခ်ီရန္ - ရွီးခ်န္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ အခုခ်ိန္ထိ မင္းပန္းကန္ထဲက ထမင္းေတြ တစ္ေစ့ေတာင္မေလ်ာ့ေသးဘူး။
အ့ဲေတာ့မွ ကိုယ့္ထမင္းပန္းကန္ ကို ျပန္ၾကည့္မိေတာ့မွ
🍎ေတာက္စ္!! က်န္း၀မ္ရင္ အ့ဲတာ မင္းေၾကာင့္🍎
ရွီးခ်န္ - ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဦးဦး။
ခ်ီရန္ - ေနာက္တစ္ခါ မျဖစ္ေစန႔ဲ။ ေနာက္တစ္ခါဆို ၿခံထဲက ေခြးေလွာင္အိမ္ထဲ အထည့္ခံရမယ္။
ေခြးေလွာင္အိမ္ဆိုတ႔ဲ အသံ ၾကားတာန႔ဲ ရွီးခ်န္ န႔ဲ လန္က်န္႔ ထမင္းကို အသည္းအသန္ ငံု႔စားေတာ့သည္။ ေခြးေလွာင္အိမ္ ဆိုတ႔ဲ အသံကို မၾကားခ်င္ဘူး။ ဦးဦး မရွိတ့ဲ ေန႔ အ့ဲေလွာင္အိမ္ ကို မီးရွို႔ပစ္ အံုးမွ။
•
•
•
ေ၀့၀ူရွန္႔ ညစာစားၿပီးေနာက္ က်န္းအိမ္ေတာ္ ကို ထြက္လာလိုက္သည္။ က်န္းအိမ္ေရာက္ေတာ့ က်ဲ က အလုပ္လုပ္ေနေတာ့ က်ဲ ကို နႈတ္ဆက္ၿပီး က်န္းခ်န္ ရွိရာ အခန္းကို တတ္လာလိုက္သည္။ နွစ္ေယာက္သား ၀ရံတာ မွာ ထိုင္ၿပီး စကားစျမည္ေျပာၾကရင္း
YOU ARE READING
ခ်စ္ေသာ ဗီလိန္ {ချစ်သော ဗီလိန် }(Completed) {Zawgyi & Unicode}
Fanfictionခင္ဗ်ားကို ေတြ႕တိုင္း ကြၽန္ေတာ္နာက်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ နာက်င္မႈေတြကိုဘဲ ေထြးေပြ႕ၿပီး ဆူးခင္းထားတ့ဲ လမ္းကို ထပ္ေလ်ွာက္မိျပန္တယ္။ က်န္း၀မ္ရင္(က်န္းခ်န္) ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မမွတ္မိတ့ဲ အတြက္ ကိုယ္ တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မင္းရ႕ဲ နာက်င္မႈေတြ ကိုယ့္အခ်စ္ေတြန႕ဲ ျပန္...
