The Sunrise [COMPLETE]

Chapter 9

Chapter 9: Middle of the Lights

"Be careful next time okay?" paalala sakin ni Nurse Marithea atsaka ito lumabas ng kwarto ko.

No critical damage naman sabi niya at napagod lamang daw ito.

Maya-maya pa'y may kumatok sa aking pintuan at binuksan iyon. Tumambad saakin harapan si Martin na may hawak pang bulaklak

"What's that for?" natawa akong tinanggap iyon

"Daily courting of Martin Guerrero, Your Man" pakindat pa niyang sabi

Ihahampas ko sana sa kanta ang bulaklak ngunit ayoko namang masira ito kaya hinampas ko nalang ito ng kamay.

Nagpout ito at umarteng nasaktan. Paiyak iyak pa ito na parang bata.

Napahawak nalamang ako sa aking noo at natatawang umiling

"Nisasaktan mo naman ako ih" natawa na ako ng tuluyan ng magsalita ito ng parang bata

"Your so gross!" tawang tawang bulyaw ko sa kanya.

"Niaaway mo pa ako" mas tumindi ang halakhak ko sa ginagawa niya

Wala na akong magawa kundi hilain nalang ito at niyakap.

"Wag mo kong masyadong patawanin, my heart's pumping so hard oh'" kinuha ko ang kamay niya at inilagay ito sa aking dibdib.

"Penge nalang kiss" humarap ito sakin at ngumuso

How can I resist this special-man'.

Binigyan ko ito ng mabilisang halik sa labi dahilan para ngumiti ito ng pagkalaki-laki.

Ang cute shemay

"8pm, were going somewhere, I'll pick you up" mabilis niyang sabi at humalik ng mabilis sa labi ko.

Nilisan niya ang kwarto ko habang nakatulala. Ano nanamang pakulo ito?

"Seriously Martin? Tatakas na tayo?" asik ko kay Martin nang hilahin niya ako palabas ng ospital.

Natagalan pa kami dahil pinapalitan niya pa ang damit kong suot. Imbes na pajama at blouse ay nakasuot ako ngayon ng jeans at fitted-white shirt.

"At bakit pinaganto mo ko tas parehas pa tayo ng shirt" he's wearing a jeans also and white shirt na parehong tatak ng saakin.

"So that we have matchy" ayan nanaman ang kindat niyang nakakaloko.

Nang hilain na niya ako ay pumiglas ako.

"Hey, please ngayon lang ito. Let's escape in that place for a while and live as a ordinary and a normal people. Hayaan mong iparanas ko sayo ang nakaligtaan mo." nakatitig lamang ako sa kanyang mga mata.

Napatingin ako sa likuran kung saan harapan ito ng ospital.

Escape this place for awhile.

Nilingon ko agad si Martin at tumango ako. Tama, ganto nga. Do what ever we loved. Life is short kaya lubusin na natin habang nabubuhay pa tayo.

"Just hold my hand, akong bahala sayo" kumindat ito sakin at ngumiti agad naman akong ngumiti at napatango.

This man never failed to amaze me all the time.

Namangha ako sa pagbabago ng lugar na ito. Ang paligid ay napupuno ng mga pailaw. Makukulay at maraming mga tao ang naroon.

"Woah!" bulyaw ko ng makita ang mga samut-saring LED lights sa paligid. May mga dahon ding nagliliparan mula sa mga puno nito sa gilid ng daanan. At sa gitna ng daan, di ko na napigilan ang sarili kong umikot at namnamin ang bawat sandali na narito ako.

Kinuha ni Martin ang kamay ko at isinayaw ako nito paikot.

"Dancing in the lights huh'" bulong nito at pinatuloy ang pagsayaw sakin hanggang sa huliin niya ako at ikinulong sa kanyang bisig.

Mariin niya akong hinalikan sa labi at ang sinserong pagkakahulugan nito ay mahal niya ako.

"Kissing in the lights huh'" pabirong usal ko rin sa kanya

"I am kissing my sun" hirit naman nito na nagpapula ng aking mga pisngi.

Napailing nalamang ako at nauna na sa paglalakad.

"Am I make you blushed, My love?" tanong nito mula sa likuran sa nakakalokong tono.

"Backoff, hoeman" attitude mode ako muna dahil pulang pula na ang aking pisngi.

"Its okay to blushed basta ako ang dahilan" at naramdaman ko nalamang na tumabi na ito sa akin sa paglalakad at hinawakan ang aking mga kamay.

"I wished I can hold this hand for a lifetime" napatingin ako sa kanya ng mariin nitong dinampian ng halik ang aking kamay.

Una kaming pumunta sa night market ng lugar. Punong puno ng mga masasarap na street foods dito.

"Try this" subo ni Martin sakin ng tinatawag na calamares na isinawsaw sa suka.

Nginuya ko ito at namangha ng manuot ang lasa sa bibig ko. Nanlaki nalamang ang aking mga mata at nagthumbsup.

May mga iba't iba pa kaming tinikman at dahil natuwa ang ilang tindera sa sarap ng pagkakakain namin ng luto nila ay binigyan pa kami ng bonus.

Sa daan tumigil kami para panoorin ang matandang nagguiguitara at kumakanta. Nang matapos ito ay nakatanggap siya ng kunting barya.

Nakita kong paalis na ang mga tao at konti lamang ang barya na kinita ng pulubi kung kaya't di ako nagdalawang isip na magtungo sa gitna at kausapin ang matanda.

"Pwede ko po bang mahiram ang guitara niyo?" nakangiting tanong ko sa kanya at sinundan niya ito ng pagtango.

Ngumiti ako at isinuot ang guitara. Humarap ako sa madla at kitang kita ko kung paano manlaki ang mga mata ni Martin.

Kala mo ikaw lang singerist dito.

Matagal ko nang pinaghahandaan ang kanyang ito. Isinulat ko ito para kay Martin. Siya ang naging inspirasyon ko kung bakit naisulat ko ang kantang ito. Di naman ako masyadong maalam sa gitara ngunit keri na siya.

Sinimulan ko ang intro ng musika

In the darkness night
Sitting there all night
Wishing that one day
There will be a light

Kitang kita ko kung paano ito mamangha at di inalis ang pagkakatitig sakin.

In the tiny star
As I look in up
I see you, my love
Your eyes, teary round

As the sun will rise
There will be a light
A hopefull day arrive
A day for you, for us

Tinapos ko na ang kanta roon dahil ang mga sumusunod na liriko ay si Martin dapat ang unang makarinig. Nagpalakpakan ang mga tao at nagbigay ng mga barya. Ganoon nalamang natapos ang lahat ng hilain ko na si Martin.

Di naalis ang pagkakatitig nito sakin at naiilang na ko rito.

"Seriously Martin?" nakangiwing sabi ko sakanya.

"Finish the song" usal nito.

"In a right time" sagot ko sa kanya.

"Your so amazing, My Love"