The Sunrise [COMPLETE]

Chapter 19

Chapter 19: Night Of the Beginning

For the moment I last see those smiles in there faces. I see how beautiful and truly there smile was.

I really admire those smile. I really do love them for a eternal.
Those smile like the Sunshine fall and those smile that's hides your soul.

His smile is my favorite. His eyes, lips, nose and everything.

I fight to much in this battle. I've done everything to breath and keep breathing. I wake up everyday to see the sunlight. And I waited for a day to come.

Muli ay narinig ko ang iba't ibang ingay ng mga apparatus. Iba't ibang makina rin ang nakapaligid rito. At roon, naroon na mahimbing na natutulog ang mahal ko, Si Martin.

Sa mga oras na ito, hihilingin kong pabagalin muna ang lahat. Hayaan muna akong bigyan ng kahit na minuto na sabihin ang gusto kong sabihin sa mahal ko.

Oras at lakas na makakaya kong hawakan siya kahit sa kamay lang nito.

4' o clock, midnight. I decided to be with him this midnight. And be with him until the sun rise.

Ngumiti ang ng malapad ng makita ko siya. Sobra sobrang pangungulila ang dinanas ko. Agad ko siyang nilapitan at sa gilid hinampos ko ang kanyang kamay.

"Hi Martin." usal ko at mariin na hinaplos ang kanyang kamay.

Ni wala akong maramdamang panghihina sa sandaling ito. Marahil ay narito ang lakas ko.

"I am Soleil Versatile Farr, remember my name 'huh." hinawakan ko ang kamay niya.

"I am so happy from the moment we first saw each other. That was the most beautiful scenery of my life." pinigilan kong hindi maiyak sa nararamdaman ko ngayon.

Sinimulan ko na ang pagsasalita dahil ramdam ko na ang unti unting pagpiga nito.

"You mean so much to me."

"You give me joy. Pinasaya mo ko Martin sa kahit isang segundo at di mabilang na minuto. Walang oras na nakikita ko ang mga ngiti mo at iyon..." Bumuntong hininga ako at hinaplos ang kanyang pisngi

"...iyon ang kasiyahan ko. Ang makita ang ngiti at marinig ang bawat pag tawa mo, iyon ang kumukompleto ng araw ko."

Iginayak ko ang sarili ko pababa ng wheelchair at buong pwersang iniupo ang sarili sa maliit na bangko sa ilalim ng kama nito. Sa pwestong to malaya kong nahawakan pa ang braso at nahalikan ang pisngi nito.

" Hinihintay kita araw-araw, at di ako mapapagod at magsasawang hintayin sa habang buhay."

"Sa mga oras na ito, alam kong naririnig mo ako. Gusto ko sanang kantahin ang inialay kong kanta para sa iyo. Bagama't di na ako makatugtug, hihimigan ko nalang ito pangakong kakantahin ko ito ng may puso at ngiti sa labi"

Ang kantang ito'y ikaw ang naging inspirasyon ko Martin. Dalangin ko sa paglipas ng maraming araw, may kagaya ko rin na magiging inspirasyon ka sa pagbalik ng dati nilang sila at maibalik ang hilig nila kagaya ko. Sana marami ka pang magawa, hihilingin ko rin na magawa mo ito dahil ito ka. Ito ang sumisimbolo sayo, isa kang liwanag sa madilim na mundo.