The Sunrise [COMPLETE]

Chapter 8

Chapter 8: Warmth of the Sun

Matapos ang party sa garden ay di ako makapaniwalang may inihanda pa itong sorpresa.

Nagpalit na kami ng damit dahil masyadong mainit ang ball gown na suot ko kamina.

"Are you ready?" tanong nito ng buksan ko ang pinto at nandoon lamang ito nag-aantay sa labas.

"I have no idea kung ano na namang pakulo mo ngayon" usal ko sa kanya.

Its almost midnight 1am to be exact malamig kaya nagsuot ako ng hoodie and cotton pajama.

Nang maisara ko na ng tuluyan ang pinto ng kwarto ko at bigla nalamang akong piniringan ni Martin.

"What the fuck? Martin!"

"Sshh its a surprise" bulong niya sakin at itinali ito sa likuran ng ulo ko.

"Pag ako nadapa, lintik ka!" usal ko sa kanya at naramdaman kong hinawakan nito ang aking kamay at inalalayan ang aking likuran.

"San na tayo pupunta?" asik ko sa kanya

Ngunit di niya ako sinagot akmang tatanggalin ko na sana ang piring sa aking mata ng bigla itong bumulong sa aking tenga.

"Happy birthday" sa pinakahusky na boses nito.

"Really Martin? Are you seducing me?" natawa siya sa tanong ko at inalis nito ang piring sa aking mata.

Labis nalamang ang gulat ko ng mapagtantong nasa rooftop kami. He decorated the rooftop with lights and lanterns. He also made a little tent in the middle of it.

"Your really good at surprising" usal ko sa kanya at nagkibit balikat lang itong nakangiti.

Pinaupo niya ako sa tent na ginawa niya at pumwesto ito sa gilid ko. He was holding a guitar at pinapasadahan niya ng tingin ang bond paper na hawak niya.

"You know how to play guitar?" tanong ko sa kanya

"You'll see" sabi nito at kumindat sakin.

Natawa nalamang ako at pinanood nalamang siyang istrum ang guitara. I don't know the song but its sound really good.

He began to the intro and I almost drop my jaw when he sing it.

Oh' Kay sarap sa ilalim ng kalawakan
Kapag kapiling kang tumitig sa kawalan
Saksi ang buwan at bituin sa pagmamahalan nating dalawa
Nating dalawa ahh....

I'm so speechless. Tumingin ito sakin at maangas na ngumiti napahawak nalang ako sa aking labi ng ituloy na niya ang kanta.

Tanaw parin kita, sinta
Kay layo ma'y nagniningning mistula kang tala
Sa tuwing nakakasama ka
Nagliliwanag ang daan sa kislap ng iyong mga mata

I am just captivated the way he sang the song. Di ko inalis ang pagkakatitig ko sa kanyang mga mata. I can see the soul of him in his eyes. I truly love this man.

Langit ay nakangiti
Nag-aabang sa sandali
Boung balikita'y nasasabik sa aking halik

This man give me some strength that I could breath for a long time. Ang lalaking ito rin ang dahilan kung bakit patuloy na tumitibok ang puso ko ng tuluyan.

Oh' Kay sarap sa ilalim ng kalawakan
Kapag kapiling kang tumitig sa kawalan
Saksi ang buwan at bituin sa pagmamahalan nating dalawa
Nating dalawa...

"Ang bilis ng araw, parang kaylan lang noong sinusungitan mo pa ako" nakahiga kami ngayon sa loob ng tent at tinititigan ang madilim na kalangitan

"You have no idea kung gaano ako bwesit na bwesit sayo" asik ko sa kanya at nagulat naman niya

"Bakit ka naman nabubwesit sakin?" mukhang aso siyang nagpout sa harapan ko

"Dahil jan!" Turo ko sa labi niya na nakapout

At mas lalo pa niyang nginusuan ito.

"Your eyes, your smile, your gesture. I hate them noon" sabi ko sa kanya

"I know" sabi nito at ngumiti

"Because its all fake dati. Your wearing a smile which is fake." Usal ko rito

Tumikhim siya at nakatingin nalamang sa langit

Humarap ako sa kanya at hinawakan ko ang kanyang pisngi. Ngumiti ako ng makita ko ang kanyang mata.

"But now, I love them. Your eyes that full of hope and grace, your smile that have a most marvelous and incredible smile that I've ever seen in my entire life. I love them"

He pressed his lips in me as I said those words. And I can't believed that I just made his eyes more beautiful as it. His smile more bright as it and how much I love him as him.

"Your the most beautiful woman that ill loved for a thousand years and for a lifetime." I smiled when he suddenly said that words.

All my life I've never been feel someone was precious to have me and then he came into my life, what a joy you've feel me this way Martin.

"I love you"
"I love you so much"

"Lets continue to live and be happy for a while" usal nito

"We must" sagot ko naman

Umupo kami at hinintay na similar ang araw and its almost 5:30 am. Sumandal ako at ihinilig ang ulo ko sa kanyang balikat.

"We surely survive this battle." singhap na usal nito at nanatili lamang akong nakangiti habang sinasalubong ng aking mukha ang sinag ng araw.

Di ko maitago ang sobrang pagkabog ng puso ko at isinawalang bahala ko lamang ito. I feel the pain pati narin ang pagkirot nito. Huminga ako ng malalim at nilingon ako ni Martin.

"Are you okay?" Tanong nito at ngumiti ako sa kanya habang tumatango.

Di ko dapat mamissed ang moment na ito. So heart, stay calm, okay? I just want to be happy for a second.

As a minute past tuluyan ng sumikat ng bou ang araw at nakangiti namin itong sinalubong. Kitang kita ko ang saya sa mga mata ni Martin and even how he smiled. Lumingon siya sakin at hinuli ko kaagad ang labi nito.

As I begin to fall asleep and feel the weak of my legs. I forcedly kissed him with love.

Under the rising sun with my weak heart begins to fall and how I truly want to shown my love to him when I'm almost dying. I kissed him under the rising sun. I kissed the man that I loved the most. I kissed My Martin.

And, under my name, I am Sol his Sun.