The Sunrise [COMPLETE]

Chapter 6

Chapter 6: Those lights

I just give someone a hope na hindi ko mabigay bigay sa sarili ko. Tama ba itong ginagawa ko?

Napabuntong hininga nalamang ako at tumayo mula sa kama at muntik na akong matumba't madulas dahil sa pakalat kalat na paint brush sa sahig.

Yumuko ako para kunin iyon. Andun parin ang nakaukit na pangalan ko sa dulo nito. Di ko maiwasang malingid sa luha dahil antagal na panahon na rin ang nagdaan ng tumigil ako sa pagpinta.

Binuksan ko ang cabinet na nasa baba at nagulat ng makita ko ang akong sketchpad. Napahawak ako sa aking bibig ng simulan kong buklatin ito at tumambad ang unang pahina.

January 9, 19**. Iginuhit ko ang isang babaeng na nakasideview at sa gilid nito sa kanang bahagi naroon ang araw at sinag nito. I named this work, Sol.

Sinuyod ko pa ang laman ng cabinet at tumambad ang napakaraming paint brush at gamit pangpinta.

Isang ngiti ang inilikha ng aking labi ng kunin ko ang lapis at binuklat ang pahinang blanko.

Iguguhit ko na sana ito ng mapatigil ako. Napatingin ako sa aking mga kamay. Possible bang sa tagal na panahon mong di ginamit ito ay makakaguhit pa na ito?

Napatingin ako sa pinto ng may kumatok dito at binuksan.

Agad kong binitawan ang mga hawak ko at tumayo

"O' Martin, may kaylangan ka?" pinandilatan ko siya ng mata dahil ngumisi ito at nakatingin saaking likuran. Pilit kong tinatago ang mga bagay na iyon ngunit huli na ng makita niya ito.

"Woah! You are an artist, don't you?" lumuhod ito at tiningnan ang mga paint brush at akmang kukunin na niya ang sketchpad ko para buklatin ay inagaw ko na iyon sa kanya

"I'm not!" Tinago ko ito sa aking likuran

"What let me see that" nanlaki ang mata ko ng pilitin niyang kunin ang sketchpad ko mula sa likuran at hindi ako nagpatinag.

Ayokong makita niya ang gawa ko. Maganda yon dahil noon ko pa ginawa. well

"No!I said no Martin!" sigaw ko sa kanya ng tuluyan na niya itong maagaw at tumakbo.

Binuksan nito ang bintana ng kwarto ko at parang nasilaw pa ako sa sinag ng araw na pumasok rito. I hate sun ang init.

Pumunta ito sa veranda at bubuksan na ang sketchpad ng pigilan ko ito. Umiling ako sa kanya ngunit ang loko nagpacute lang amp.

Inagaw niya ito sakin at tuluyan na akong nagpaubaya. Lintik kang pota ka.

"Woah!Ang galing mo naman!" napangiwi ako sa reaksyon niya.

"Woah!" napalunok at napa-iling nalang ako sa reaksyon niya.

Patuloy lang siya sa pagbuklat ng bigla itong napatigil at tumingin sakin. Tinaasan ko siya ng kilay

"What?" tanong ko at inisip kong may mali ba akong naguhi-

No way!

"Give me that!" Agaw ko sa kanya ng sketchpad ko at mabilis ko akong pumasok at inilagay ito sa cabinet ngunit masyadong mabilis ang pangyayari nang kunin niya ang box na naglalaman ng paintbrush pati narin ang pang pinta at isang pad. Nanlaki rin ang aking mga mata ng pagkasyahin niya iyon sa iisa niyang mga kamay at ang isang kamay ay hinila ako palabas ng kwarto ko na di ko matandaang bukas pala iyon.

Di ko alam kong anong magiging reaksyon ko ng bumukas ang elevator at pinindot nito ang last floor. Nakatingin lamang ako at gulat na gulat.

Nang makarating na kami ay agad niyang binitawan ang kamay ko at binuklat ang sketchpad ko. Nabigla ako ng punitin niya ang iginuhit kong larawan at isa isa niya itong pinagkapira-piraso.

"Don't draw it again!" isang matalim na mata niya ang sumalubong sa kin.

"Don't draw an demonic pictures!" dito ako nakaramdam ng takot

Nanginig ako at napahawak nalamang ako sa dibdib ko. Naramdaman ko ring nanghina ang tuhod ko.

"Soleil?" binitawan ni Martin ang hawak niya para saluhin ako sa pagkakabagsak.

Nanlaki ang mata niya at hinawakan ang aking pulso.

"Breath!" Sinunod ko siya sa sinabi niya

Inihiga niya ako ng straight at hinawakan ang dibdib ko. Nakipag-agawan ako sa hangin at ni wala akong makapang hangin dito.

"Just breath" pinunit nito ang damit ko at doon ay nagkaroon ako ng kaunting hangin hinawakan niya ang panga ko at binigyan ako ng agarang CPR.

Kinapusan ako ng hininga at nandilim ang aking paningin.

"Palala ng palala ang kalagayan niya. Her heart becomes to swallow at naaapektuhan ang kanyang paghinga. As we examine her heart again, I'm sorry to say this but its not growing anymore-"

Pinikit ko ang aking mga mata at pilit na hindi marinig ang mga walang kwentang bagay na sinasabi ng doctor.

Tila sa nangyayari ngayon ay nasimot na ang mga tinatago kong kalakasan.

Nang tumahimik ang paligid ay narinig ko ang pagtibok ng aking puso.

"Bakit kapa tumitibok?Tumigil kana pagod na ko!" gustuhin ki mang suntukin ang dibdib ko ay di ko magawa dahil sa mga kable na nakakabit sa aking kamay.

"A heart donor or wait her die" napamulsa ako ng mukha ng narinig ko yun.

Wala na. I am Soleil Versatile Farr and hopeless fucking girl!

Agad na nagtakbuhan ang mga nurse ng biglang tumunog ang alarm

"Check room 75, Martin Guerrero" napantig ang tenga ko sa narinig ko.

Martin?

Anong nangyari?

Pinilit kong tignan ang kalagayan nito at parang nanghina ako dahil nakahawak ito sa kanyang ulo at sinasabunotan ang buhok nito.

I can feel his head aching. Agad na itinurok ng doctor nito ang pampatulog at nang makatulog ito ay mabilis nilang tinakbo ang emergency room.

"Time for your meds" nakangiting sabi ni Nurse Marithea

Iniabot nito ang tubig  at gamot at ininom ko ito.

Napatingin ako sa kanya.

"Magiging maayos din ang lahat" sabi nito

"Kamusta si Martin?" tanong ko sa kanya

"He's doing great, malakas kayo" sinsero niyang wika

"We have no hope at all, were waste-"

"Sshh, don't say that"

"You know, hope is just a fundamental thing. The most important is Malakas kayo at pinanghahawakan niyo ang isat isa"

"Always remember that giving someone a hope is the most precious things and giving someone strength is everlasting"

"You know how precious you are to him and how you give him strength to be his eternal"

"Long live, Sol"