TESADÜF

5.bölüm

Multimedia:Aleyna

Gözümü açtığımda bir evdeydim.Ama çok eski bir yerdi.Yorganı fırlattım ve doğrulmaya çalıştım.Her yerim tutulmuştu.Hiç kimse yoktu ortalıkta

ben nerdeydimm...

Bir ses geldi..

"Oyun yeni başlıyo küçük kız"

*****

Ayağa kalktığımda bir arabanın içindeydim.Çok halsizdim.Heralde beni bayıltmış olmalıydı.

Ön koltuktakii...Cenkti.Arabayı kullanıyordu.Çok süratliydi.

"Heyy ben nerdeyim nereye gidiyoruz"

"Demek uyandın.Telefonuma biri mesaj attı.Yerini söyledi."

"Kim böle birşey yapsınki çok saçma"dedim.

"Evet bencede hem niye seni aldımki bana ne faydan var.Bıraksaydım keşke seni."

"Aman senin kurtarmana muhtaç değilim."dedim.

Şimdi anlıyordum neden ona mesaj attığını.Vay uyanık güya ondan etkilenicem kahramanım felan olucaktaa ..

"Bundan hiç kimsenin haberi olmayacak"dedim.

"Neden"

"Çünkü öle istiyorum lütfen..."

"Tamam öle olsun ."

"Bu arada teşekkür ederim beni aldığın için"

Arkasına döndü ve delici gözleriyle bakmaya başladı.

"Bir şey değil" dedi.

"Şurada bir restorant var.Acıkmışsındır bir şeyler yeriz."deyince çok şaşırmıştım doğrusu.Ama ne yalan söyliyim çok acıkmıştım.Ve annemin hiç birşeyden haberi yoktu.Ne kadar endişelenmiştir vede çok kızmıştır.

Restorantta durduk.Arabayı park etti.Benim üstümde ise bir kot ve kazak vardı.Bu üstümdekilerde nerden  çıkmış...Daha yeni farkediyordum.Şuan en son düşündüğüm şey nasıl göründüğümdü.

Boş bir masaya oturduk.Cenk menüye bakıyordu.Bense etrafa..

"Ne yersin?"

"Farketmez" dedim omuz silkip.

Garsona iki tane balık söyledi.

"Cüzdanım nerde?"dedim çünkü param onda vardı ve en son hastanedeydi.

"Seni bulduğumda bağlıydın.Başka bir şeyini görmedim."Sıkıntın paraysa düşünme bendensin."

"Tamam sonra sana ödicem." dedim utanarak.Ve yemeğimiz geldi.Gelir gelmez kibar olmaya da çalışarak yemeye çalışıyordum.Bu çok komikti.Cenk'in telefonu çaldı.

"İyi bir şeyi yok ailesine haber verin ama.Ya gelmene gerek yok biz şimdi geliyoruz zaten yolumuz kısa"

Sonra kapattı ve yemeğine devam etti.

"Kimdi? "dedim.

"Berke.Annene haber vermiş seni sordu"

Yemeğimiz bitti.Hesaba baktım(gizlice).Oha! bizim aylık yemek masrafımız dedim içimden.

Arabaya bindik.Yolda hiç konuşmadı.Bende yola baktım.Sonra beni eve yakın bir yerde bıraktı.

"Teşekkür ederim" dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım.Eve ayağımı basar basmaz annemin azarları başladı.Benim için çok endişelenmiş.

"Ya tamam hastanelik bir şey yoktu ama bırakmadılar beni, bi görün dediler."deyip kestirip attım.

Odama geçtim.Sakince düşünmeye ihtiyacım vardı.Üstümü değiştirip banyo yaptım.