Princess ZoeyElle Duchanes future Queen of Scotland wants a freedom before getting married to his Fiance future King of England Prince Edward.
Hinangad niya sa mahal na Reyna at sa Prinsipe na kanyang mapapangasawa na mabigyan siya ng apat na taon n...
Nakahiga na ako sa kama ng biglang pumasok si Cohen sa chamber ko kaya napabangon agad ako.
"Who let you in ? " kuno't-noong tanong ko kay Cohen saka ako bumaba sa kama.
"Your guards, I told them na pinapunta mo ako rito.. " sabi naman niya
"I don't give them orders to let you in." sabi ko sabay suot ng roba ko saka ako pumunta sa pintuan at binuksan ito, agad namang nabigla si Kalem.
"You let him in ? " tanong ko kay Kalem
"Yes, your Majesty but don't worry I am a loyal friend to you, I promise I won't tell anyone without your permission." magalang naman na sagot ni Kalem
"Thanks Kalelem.." sabi ko naman, ngumiti at tumango lang si Kalem kaya isinirado ko na yung pintuan saka hinarap si Cohen.
Nakaupo ito sa upuan malapit sa mga inumin ko kaya lumapit ako sa kanya.
"Bukas na pala si uuwi lahat .." panimula nitong sabi, he is referring to our friends.
"I know, they already told me the other day and you should go home too." sabi ko rin sa kanya, he mocked saka tumayo ito at naglakad patungo sa bintana.
"Like I told you, I promise to Noah that I won't go home without you." seryoso nitong sabi sabay harap sa akin
"Cohen, I'm a Queen of Scots and I can't live my people behind.. " seryoso ko ring sabi kay Cohen
"Really ? Then what about your son ? Your own flesh and blood ? Wala ka bang konsensya ? " parang galit na sabi ni Cohen sa akin, napayuko ako. Gustuhin ko man na maging ina ni Noah pero mas nangingibabaw pa rin sa puso at isip ko yung mga nasasakupan ng Scotland lalo na ngayon at Reyna na ako.
"I can't believe you Zoey ! ..." napailing na sabi ni Cohen sa akin kaya hindi ko maiwasan na maluha
"Uuwi lang ako kapag kasama kita and that is final ..." galit at seryoso na sabi nito sabay lakad at nilagpasan ako pero bago pa siya makalapit sa may pintuan ay pinigilan ko ito.
"Cohen, I can't .." iyak na sabi ko kay Cohen
"Then you're giving me no choice, I'll tell everyone that we had a son and if you don't want to go home then maybe Noah and I can stay here ! " seryoso a ring sabi nito napailing agad ako
"No, you can't Cohen. Please, huwag na huwag mong sabihin sa kanila yung tungkol kay Noah. " pagmamakaawa ko sa kanya
"Bakit ? Ikinakahiya mo ba ang anak natin ? " seryoso niyang tanong sa akin matagal ako nakasagot kasi nga hindi ko alam kung paano e explain sa kanya kung bakit ...
Napailing at napayuko si Cohen kaya mas lalo akong humahagulhol...
"If Noah can know this, kakamuhian ka niya bilang ina niya..." sabi pa nito kaya mas napaiyak ako...
"You don't understand, there's no point Cohen. Ikakasal ako kay Edward at kung malaman nila na may anak ako, tatawagin nila itong bastardo and I don't want Noah to address him like that. " iyak na sabi ko kay Cohen
"Why do you need to marry that man ? I'm here Zoey at handa ako na pakasalan, wala man akong title para sa sarili ko, hindi man ako kasing yaman niyo o ng lalaking yun pero Zoey magsisipag ako maibigay ko lang lahat ng kailangan mo. Zoey, para kay Noah. Maaga man tayong nagkaanak pero hindi ko gusto na lumaki yung anak natin na hindi niya tayo kasama. Zoey, please kahit kunting katiting lang, think about our son, think about Noah .." naiiyak na rin na sabi ni Cohen
"My country needs the strong alliances of England and I am bound to marry their King for the sake of both countries, Portugal threatens my country and England is the hope of Scotland so please Cohen I'd rather let my son hates me than leaving thousands of Scottish behind. " seryosong sabi ko sa kanya , galit itong tumingin sa akin.
"I wish I never met you ..." galit pero mahina nitong sabi sa akin
"I wish that too..." sabi ko naman na mas lalong ikinagalit ni Cohen
Huminga ng malalim si Cohen parang kinakalma niya yung sarili niya saka tumitig sa akin na galit na galit .
"Remember this Zoey, if time comes na magpapakita at babalik ka sa amin hinding-hindi ko hahayaan na bumalik ka pa sa buhay namin. Hindi lang ako ang tinalikuran mo pati na ang anak natin, si Noah. Hinding hindi kita mapapatawad ..." seryoso at galit na sabi nito saka ito lumabas ng kwarto ko.
Naiwan akong iyak ng iyak, sobrang sakit wala akong magawa kundi ang iiyak ang lahat ng ito.
Alam ko naman dadating ang araw na pagsisisihan ko ang mga desisyon ko.
Maaga akong nagising kasi ngayon yung uwi ng mga kaibigan ko may mga naiwan pa kasi sila na mga trabaho.
Hindi na ako nagtaka ng makita ko si Cohen na kasama nilang uuwi, iniiwasan pa niya akong tignan mukha namang na gets ni Quinton kaya medyo parang nagtampo din ito sa akin hindi ko naman siya masisisi kasi nga ay kasalanan ko naman kong bakit nasasaktan yung kapatid at pamangkin niya.
Hindi na ako sumama pa na ihatid sila sa may gate kasi nga parang anytime gusto kong mag break down dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman ko pero pinilit ko pa ring maging matatag kasi ayoko na makita ako ng mga tao na mahina ako at hindi ako karapat dapat na maging reyna nila.
Ng hindi ko na matanaw yung sinakyan nila carriage ay nagpasya akong pumunta sa may balkonahe ng palasyo kung saan walang tao sa mga oras nito.
Umiyak agad ako ng umiyak ng makarating ako doon, gusto kong sumigaw pero alam kong maririnig ako ng mga tao. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa may lumapit sa akin at naglahad ito ng panyo, napaangat ako ng tingin. It was Kalem, tinanggap ko ang panyo saka hindi ko mapigilan ang sarili ko na yakapin ito.
"I just need some shoulder to cry on." iyak na sabi ko kay Kalem naramdaman ko naman na niyakap ako pabalik ni Kalem.
"I'm just here, I'm always right here." narinig ko naman na bulong ni Kalem kaya medyo gumaan yung pakiramdam ko.
Tumigil na ako sa kakaiyak, katabi kung umupo si Kalem sa may bench. I know, it's not right for a servant or a guards to sit down with a Queen but Kalem is an excemption, he is my friend, my childhood friend, my bestfriend and a loyal ally.
"I don't want to see you like this, your Majesty. If you need someone to talk too, my ears are open to hear it." sabi ni Kalem sa akin kaya napatingin ako sa kanya hindi ko maiwasan na isandal yung ulo ko sa balikat niya.
I trust Kalem kaya siguro ok lang na sabihin ko sa kanya lahat lahat ng mga sikreto na itinatago ko. I just need someone to talk too..
And I think Kalem will understand me.
I just really needed someone to hear my thoughts, my hatred feelings and everything that I felt ... I'm so tired of keeping this from myself.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
