Seninim Son Kez (Düzenleniyor)

Bölüm 13

Herkese iyi bayramlar💜

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Bölüm 13

Sevmiştim.

Sabırla ve umutla onunda beni sevmesini bekleyerek sevmiştim.
Sabrın ve umudun en güzel örneğiydi benim için Asaf. Sabrımın ve umudumun tükendiği anda elimden tutup bana kocaman bir ışık olmuştu . Tek bir cümlesi ile bunca zaman yaşadığım tüm hayal kırıklıklarını, mutsuzlukları unutup silebilecek kadar da aşıktım ona.

Seni seviyorum ya da sana aşığım dememişti.

Kalbimi ele geçirdiğini hissediyorum demişti. Bu bile yeterdi ki bana.

Konuşmamıştık. Sadece dans etmeye devam ettik. Belimde ki eli varlığını hatırlatmak ister gibi parmaklarını oraya bastırdı. Baskısını hissettiğim parmakları ile yüzümü kaldırıp o güzel yüzüne diktim bakışlarımı. Az önce gözlerimden akan yaşlardan şu an eser yokken nasıl göründüğümü merak ettim. Makyajım bozulmuş ve çok çirkin görünüyordum kesin. Her şeyi geçtim herkesin gözü önünde göz yaşlarımı durduramamış ve başımı onun boynuna gömdüğüm aklıma düşünce korku sardı tüm benliğimi. Az önce ona adımlar atarken kimse umurumda değil demiştim ama , kesinlikle umurumda olduğunu fark ettim. En azından bu şekilde belli etmemeliydik.

Şarkının bitimiyle adımlarımız durmuş şimdi sadece birbirimize bakıyorduk. Ben kollarımı boynundan ayırırken o elini belimde tutmaya devam etti. "Abinle konuşacağım , en kısa zamanda" dedi. Sesi az önce sanki bana itiraf yapan o değilmiş gibi , sert ve duygusuzdu.

Yutkundum.

Buna hazır mıydım? Hayır.

Ama bunun olması gerekiyordu artık.

Ailelerimiz bunu bizden duymalıydı. Önce abim bizden öğrenmeliydi. Yoksa biz davranışlarımız ile zaten belli edecektik.

Bir şeylerden emin olduğumuz zaman ailelere açıklayacaktık. Ama ne olursa olsun abim bilmeliydi.

Başımı onaylayarak sallarken o elini belimden çekip yanımdan gitti. Bir süre boş boş ortada öylece dikildim. Şimdi ne olacaktı?

Daha fazla öylece dikilmenin çok fazla göze batacağını düşünerek sanki az önce Asaf ile olanlar hiç kimsenin gözüne batmamış gibi. Kendimi bir kaç gözün üzerimde olduğunu bilerek kimseye bakmadan salonun tuvaletine attım.

İki tane kabini , bir lavabo tezgahı ve aynadan ibaret küçük tuvalete kendimi attığımda bakışlarım aynada ki görüntüme kaydı. Korktuğum gibi makyajım akıp yüzümün her yerine dağılmamıştı.

Ama kesinlikle ben dağılmış görünüyordum.

Az önce yaşadığım anların etkisi hala üzerimdeyken açtığım musluktan akan soğuk suyu kendime gelmek için yüzüme çarptım.