sev beni, alış bana
kimse ürkütemez bağlandığımız güzelliğin utkusunu
sev beni, bir dağ gölgesi kadar sev
şimdilik bırak musluğun sızmasını damın akmasını
bir tırnak gibi büyü domuz bir tırnak gibi
zorlayarak her bir yanı
çünkü biraz sonra umut başlar her günkü, başlar
-Turgut Uyar
***
Asaf ile okulun önünde ki yakınlaşmanın ardından birbirimizden uzaklaşıp arabaya binmiştik.
Son cümleme bir şey dememiş, sadece derin bir nefes çekmişti içine.
Şu an arabasında oturuyor, beni kendine evine doğru götürüyordu.
Anneme de bugün kütüphanede sınavlarıma çalışacağıma ve geç kalabileceğime dair mesaj atmıştım.
Kızın artık bir yalancı anne.
Arabada ki sessizliği bozmak istercesine sordum "Evin çok uzakta mı?"
Çünkü baya bir yol gittiğimizi farketmiştim.
"Geldik sayılır."
O sırada radyoda kısık seste çalan şarkı doldu kulaklarıma
Hancıyım da yolcuyum da
kendi dünyamda
Yak tutuştur beni
Söndür aşk ile
Herşey hayalden ibaret bu sonsuzlukta
Ahir zaman sevdalım ol
Yeter bana
Sevdiğim şarkıyı duymanın sevinci ile elimi radyoya uzatıp sesini biraz yükseltim.
Umduğun sevinci vermeyen kör olsun
Oynarsan sonun olsun
Mutluyum yanında (Kolların da sakin)
Bir çocuğum, hem kadınım da
Artık bende şarkıya eşlik ediyordum.
Asafın yanında bir çekincem yoktu , kasmayacaktım artık yanında dilediğim gibi yaşayacaktım ve belli edecektim ona duygularımı.
Kırmızı güneşlerim var
Geceler binbir masal
Ateşi su, suyu terin
Salına salına dolaş
Güllü bahçeler de uzan
Yanıma canıma sokul
Şarkı söylesin kahkahan
Asaf yola bakıyordu ama dudağının sol köşesi yukarı kıvrılmıştı bile. Beni dinliyordu. Sesimi biraz daha yükseltip ona bakarak söyledim şarkının devamını
Gün güneşten öncedir
Yüzün hepsinden önce
Soy değiştir al beni
Giyin ruhunun üzerine
Asaf arabayı yanan kırmızı ışıktan dolayı durdurduğunda şimdi yola değil bana bakıyordu. Sesim kötü değildi. Güzel olduğunu söyleyen bile olmuştu. Zaten kötü de olsa duygularımı şarkı yolu ile de rahatça ifade ettiğim için bunu sorun etmedim bile.
Arabanın durmasını da fırsat bilerek , taktığım emniyet kemerinin de verdiği imkan kadar ona yaklaştım. Merakla bakışları üzerimdeydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seninim Son Kez (Düzenleniyor)
Literatura Feminina"Bak ulan bana!" Diye bağırdığında komodinin üzerindeki su bardağını yere fırlattı ve bardak tıpkı benim kalbim gibi gözümün önünde parçalara ayrıldı. "Gözümün içine bak ve öyle sensiz nefes almak istiyorum de!" Boğazı yırtılırcasına bağırırken ben...
