Dedektif'in Doktor'u

Kork

Elimde pasta ile zile basmama rağmen kimse kapıyı açmayınca homurdandım.

Kesin annem ve Deren yine kapıyı açmak için aralarında atışıyorlar. Eminim ki babam ikisinden bıkıp kapıyı kendi açacak.

Onların bu halini düşünmek bile beni güldürürken poşetten pastayı çıkardım ve çöplerini kapımızın önündeki çöp kutusuna attım.

Kapı açılmayınca çantamdan anahtarımı çıkartıp eve girdim. Çantamı kapının önüne koydum.

"Ben geldim! Bakın ne getirdim!" diye bağırdım. Cevap gelmezken salona doğru ilerledim.

Burnuma kurban bayramında olduğu gibi o tiksindirici kan ve mutfaktan kavurma kokusu geliyordu.

"Kurban bayramına daha vardı." diye söylendim ve salona girdim. Gördüğüm manzara ile pasta elimden düşerken çığlık atmaya başladım.

Boğazım kuruyana kadar çığlık atarken yere düşüp titremeye başladım. Bunlar gerçek olamazdı.

Çığlıklarımı duyarak kapıyı kırıp içeri girdiler. Onlarda benimle aynı sahneleri görürken bayılanlar, ayılanlar, çığlık atanlar, polisi arayanlar oldu.

Herkes salondan çıkıp koridorda dururken titreyerek ağlıyordum. Bütün ailem parçalara ayrılmıştı.

Doktor olmama rağmen daha canlı olarak görmediğim organlar ailemin üyelerinin içinden oyulup ortalığa atılmıştı.

Bedenleri birçok parçaya ayrılmıştı. Ne yapacağımı bilemezken az önce burnuma gelen kavurma kokusu aklıma geldi.

Olamaz. Bu kadar olamazdı. O gelen kavurma kokusu annemin lavanta, Deren'in yasemin ya da babamın o erkek parfümü kokulu vücutlarının parçası mıydı?

Polis sirenleri oldukça yakından gelirken annem olduğunu düşündüğüm parçalanmış cesede baktım.

Daha bu sabah kahvaltı hazırlarken gülüşmüştük. Şimdi ise tanınamayacak kadar berbat haldeydi.

Sıcak aile evimizin beyaz duvarları kanlar ile kırmızıya bürünmüştü. Tam karşı duvarımda kanlar ile "Kork." yazıyordu.

Polisler eve girip yanıma geldiklerinde hiç duymadığım küfürler, şaşırma ve korku nidaları kulağıma ilişti.

Hala oturduğum yerde titreyerek ağlarken yanıma yenice fark ettiğim Dedektif Kağan eğildi.

Onu umursamadan ağlamaya devam ederken beni kucağına aldı ve bugün hastanede gördüğüm ortağına "Aşağıda bekleyen ambulansa götürüyorum." dedi.

Onun kucağında evden çıkarken burnuma hala çiğ et ve kanın yanında o kavurma kokusu geliyordu.