Dedektif'in Doktor'u

Evlenir Misin?

Hastane yatağında doğrulurken içeri Kağan girdi. Endişeli, korkmuş ve yorgun gözüküyordu. Onun bu halini görmek içimi cızlatmıştı.

"Güzelim nasılsın? Benden istediğin bir şey var mı? Ben özür dilerim" diye hızla konuştu Kağan. Bu dediklerinin içinde dikkatimi sadece "Güzelim" kelimesi çekmesi normal miydi?

Kağan cevap vermediğimden dolayı daha da telaşlanırken "Derin iyi misin?" diye sordu.

Gülümseyerek "Ben çok iyiyim Kağan. Asıl sen iyi misin? Benden bile daha kötü görünüyorsun." dedim.

"Düğün günümüzü mahvettim." diyen Kağan ile kaşlarımı çatarak "Seninle bir ilgisi yok ki." dedim.

Gülümseyerek "Kağan bende nişanımızda bir akraban fenalaşınca o kadar doktor varken 'Ben doktorum' deyip seni bırakmış, adama yardım etmiştim. Bence ödeşmiş olduk." dedim.

Kağan hafif tebessüm eder gibi olunca "İşte böyle! Gülümse." dedim.

Ortamda bir sessizlik oluşurken Kağan önümde diz çöktü ve cebinden evlilik yüzüklerimizi çıkartıp "Derin beni hazır affetmişken, benimle evlenir misin?" diye sorması ile kahkaha attım.

"Kağan üstünde damatlık olduğunu ve birkaç saat önce nikah masasında olduğumuzu hatırlatmama gerek var mı?" diye sordum.

"Olsun. Ben bu soruyu sana sormayı seviyorum. Ne dersin? Evlenelim mi?" diye soran Kağan ile "Evlenelim bari." dedim.

Bir anda alkış ve ıslık sesleri duymam ile irkildim. Dejavu yaşıyorum sanırım. Yine bir hastane yatağındayken evlenme teklifi almıştım ve pencerenin diğer tarafında hastanenin yarısı bizi izliyor, videoya alıyordu.

Damla hastane odasına dalıp "Benim anam ve babam hazır. Nikahı kıyabiliriz." demesi ile gülerek "İşte şimdi tam oldu." dedim.

Kağan, Damla'yı aldırmadan yüzüğü parmağıma taktı ve sarıldı. "Seni çok seviyorum, güzelim." diyen Kağan ile gülerek "Bende seni çok seviyorum." dedim.

"En yakın zamanda sade bir nikah ile evlenmeye ne dersin?" diye soran Kağan ile "Muhteşem olur, derim." dedim.

Şatafatlı, kalabalık bir düğün yerine sade, samimi bir  nikahı tercih ederdim. Sanırım Kağanlar o herifleri de yakaladığından dolayı başımızda hiçbir bela kalmamıştı. Mutluyduk.