Dedektif'in Doktor'u

Gitme, Kal

Hepimiz sessizce otururken hastane odasının kapısı tık tıklandı ve içeri orta yaşlarda, tekerlekli sandalyede bir adam ve onu ittiren bir hemşire girdi.

"Müfettiş sizin burada ne işiniz var?" diye soran Ediz ile müfettiş olduğunu öğrendiğim kişi "Derin ile konuşmak için gelmiştim." dedi.

"Derin'in artık bir şüpheli olmadığını biliyorsunuz müfettiş. Derin'e bağırmak ya da azarlamak için geldiyseniz, zahmet etmeyin. Geri gidin." dedi Kağan.

"Sadece hatalarımdan dolayı özür dilemek ve teşekkür etmek istiyorum." diyen müfettiş ile "Neden?" diye sordum.

"Davalar sırasında seni gereğinden fazla sıkıştırdım ve suçladım. Bu nedenle özür dilerim." diyen müfettiş ile "Önemli değil." dedim.

"Kaza yaptığımızda ambulans ekibi ile gelip bana ilk müdahale yapmışsın. Teşekkür ederim." diyen müfettiş ile tam rica ederim diyecekken başıma iğrenç bir ağrı girdi. 

Kafamı öne eğerken ellerimle kafamın yan taraflarına baskı uygulamaya başladım. Gözümün önünde müfettişin bir arabada kanlar içinde yattığı bazı anılar geliyordu.

"Derin iyi misin? Doktor çağırayım mı?" diyerek ayaklanan Kağan ile elini tuttum. Onun elini tutmak başımın ağrısını bana unutturmuştu.

"Gitme, kal." diyebildim sadece. Kağan hasta yatağına ,yanıma, oturunca hızla ona sarıldım. Sadece her şeyi hatırlamak istiyordum.

Kağan da kaslı olduğunu hissettiren kollarını belime sararken hastane odasının açılıp kapanma sesi duydum. Sanırım müfettiş çıkmıştı.

Kağan'a sarılmak beni rahatlatmıştı. Kağan'da anlatamadığım bir şey vardı. İnsan yanındayken huzur buluyordu.

Kağan'dan ayrılınca başımın ağrısının azaldığını fark ettim. Bu adam benim için tıpta son noktayı koymuştu.

"Refakatçi olarak yanında kimin kalmasını istersin?" diye soran Damla ile kalbim Kağan için atmaya başladı.

Hiçbir şey diyemedim. Kağan kalsın istiyordum ama bunu dillendiremiyordum. Dillendirmek istiyordum ama beynim buna itiraz ediyordu.

"Senin için sıkıntı olmayacak ise Kağan kalsın senin yanında." diyen Damla ile anında "Benim için sıkıntı olmaz." dedim.

"O zaman biz gidiyoruz." dedi Damla ve Ediz'i de alarak hastane odasından çıktı. Bunların arasında kesinlikle bir şey vardı.

"Hadi kenara kay." diyen Kağan ile "Neden?" diye sordum.

"Senin ailenin davasında çalıştığım için dinç olmalıyım. Bu yüzden koltukta yatıp belimi ağrıtmamalıyım." diyen Kağan ile gülerek "İyi bahaneymiş." dedim.

Kağan yanıma uzanırken "Biliyor musun? Bunu daha önce de bana söylemiştin." dedi. 

"Ne zaman dedim?" diye sordum merakla. Kağan kolunu üstüme atarken "Beni etkilemeyi başardığın başka bir vakit demiştin." dedi.