Dedektif'in Doktor'u

İmkansız

Kazanın olduğu yere varınca ayağımdaki alçıdan dolayı bana en yakın olan polis arabasına gittim.

Şoför koltuğunda ki kişiyi görmem ile şaşkınlıkla "Gün gelir devran dönermiş müfettiş." diye mırıldandım.

Ambulansta hemşireden aldığım eldivenleri giydim ve kırılmış camlı araba kapısını açtım.

Müfettişin boynundan tutarak kafasını sağa doğru yatırdım. Arabanın kırık camı boynuna batmıştı.

Hızla nabzını kontrol ettim. Nabzı normalden yavaştı. "Buraya bir oksijen tüpü getirin hemen!" diye bağırdım.

Ambulans hemşirelerinden biri oksijen tüpünü getirince maskeyi hemen müfettişe taktım.

Doktor önlüğümde ki minik feneri çıkardım ve elimle açtığım göz kapaklarının altındaki göz bebeğine ışığını doğrulttum.

Gözleri yukarı doğru  kayıyordu. Oksijen maskesine rağmen boynundaki büyük cam parçası nefes almasını zorlaştırıyordu.

Bu cam parçasını çıkarmam lazımdı. Çıkarırsam çok kan akacaktı ama çıkarmazsam nefessiz kalarak ölecekti.

Boynundaki büyük cam parçasını dikkatle çıkardım. Cam parçasını çıkarmam ile boynundan kanlar akmaya başlayınca hemen gazlı bez ile boynuna baskı yaptım.

"Doktor Hanım bu hastaya ben bakarım. Siz arabadan fırlamış olan hastaya bakın." diyen Ferman Hoca ile "Tamam." dedim.

Müfettişi Ferman Hoca'ya bıraktıktan sonra hızla arabadan fırlamış olan hastanın olduğu yere doğru gitmeye başladım.

Bir anda arkadan birisi bana yaklaşıp ağzımı kapatması ile bu soğuk elleri tanıdım. Bu Yaman'dı. Sırtıma krem sürdüğü zaman ki gibi elinin soğukluğundan ürpermiştim.

Benden çok daha güçlüydü ve bir dakikaya yakın bir süre ağzımı ve burnumu kapatarak soluk almamı engellemesi ile bilincim kapandı.

Gözlerimi açtığımda derme çakma bir yerde sandalyeye sıkıca bağlanmıştım. Büyük ihtimalle burası terk edilmiş bir binaydı. 

"Kimse yok mu! Yardım edin!" diye bağırdım. Boğazım kurumuştu. Odanın kapısı gıcırdayarak açıldı.

Gördüğüm kişiyle şaşkınlıkla ağzım açıldı. Bu gerçek olamazdı değil mi? O, o burada olamazdı. Bu gördüğüm şey imkansızdı.

Hızla kollarıma baktım. Halüsinasyon görmem için bir ilaç ya da uyuşturucu vermiş olmalılar. Ama kolumda hiç iğne izi yoktu.

Şaşkınlıkla "Sen, nasıl burada olabilirsin? Bu imkansız!" dedim.

"Niye imkansız olsun? Herkesi kandırmış olamaz mıyım? Belki seninle aynı çatı altına içine girmem bile bir numara olamaz mı?"