Dedektif'in Doktor'u

Vurulma

Damla yere yığılırken Dedektif Kağan "Yere yatın!" diye bağırdı. Hızla Damla'nın yanına eğildim. Başka kurşun atılmamıştı ama atılabilirdi. 

Dedektif Ediz telsizini çıkardı, destek birim ve ambulans istedi. Ama böyle bir durumda ambulans beklenilemezdi.

İlk başta Damla'nın nabzını yokladım. Normalden daha yavaş atıyordu. Kurşun göğsünün altına gelmişti.

Giydiği gömleğinin düğmelerini hızla açtım ve kurşunun girdiği yere koltuğun üstündeki örtü ile baskı yapmaya başladım.

"Dedektif bana Damla'nın çantasını verin." dedim. Dedektif Kağan, Damla'nın koltuğun üzerine bıraktığı çantasını alıp bana verdi.

Damla astım hastasıydı ve yanında her zaman bir astım spreyi taşırdı. Hızla çantasının içindekileri kurcalayarak spreyi buldum.

Astım spreyi nefes almayı kolaylaştırırdı. Damla vurulduğundan nabzı düştü. Bende astım spreyi ile nefes almasını sağlayacaktım.

Bir yandan yarasına baskı uygularken diğer yandan astım spreyini ağzına sıktım. Bir faydası yoktu. Çok zor nefes alıyordu.

Aklıma gelen fikir ile tereddüt ettim. Bu çok tehlikeli bir yöntem idi ama başka şansım yoktu.

"Yanında ucu sivri olan bir kalemi olan var mı?" diye sordum. Dedektif Ediz gömleğinin cebinden bir tükenmez kalem verdi.

Tükenmez kalemin arka kapağını açıp içindeki mürekkebi tamamen akıttım. Damla'nın damarlarına mürekkep karıştırmak istemezdim.

Mürekkep tamamen bitince Damla'nın kalbi ile boğazı arasında kan akışı olan bir noktayı el yordamı ile buldum.

Derin bir nefes aldım ve kalemi hızla belirlediğim noktaya batırdım. Bu yaptığım nefes almasını kolaylaştıracaktı.

Dedektif Ediz ufak ve kısık sesle bir küfür savurduktan sonra dehşetle "Ne yaptın kızım sen!" dedi.

"Ben size dedektif ile ilgili soru sormayın. Sizde bana doktorluğum ile yaptığım şeyleri sorgulamayın!" dedim.

Sinirliydim, korkuyordum, endişeliydim ve soğuk bir sesle cevap vermiştim. Dedektif Ediz hemen işine dönerken "Ambulans ne zaman burada olur?" diye sordum.

"En fazla iki dakikası vardır." diyen Dedektif Kağan ile "Umarım.  Damla'nın daha fazla dayanabileceğini sanmıyorum." dedim.

Damla'nın yarasına baskı yaparken gözlerim dolmuştu. Benim kardeşim, arkadaşım, sırdaşım ve bu dünyadaki tek varlığım beni bırakıp gidemezdi. Buna izin vermeyeceğim.