"ကိုကို"
မနက္ေစာေစာထ ငသစ္ကိုသြားေခၚ ၿပီး
လိုင္းကားကို ၃နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ ဖင္တေညာင္းစီးၿပီးေသာသကာလ
ကိုကိုတို႔ၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ...
လက္မွာပတ္ထားတဲ့ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
မနက္၁၀နာရီထိုးၿပီမို႔ ကိုကိုတာဝန္က်ရာ
ေဆး႐ုံကိုပဲအရင္သြားလိုက္ၾကတယ္....
တစ္ေဆာင္ဝင္တစ္ေဆာင္ထြက္နဲ႕ ကိုကို႔ကိုပတ္ရွာရင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ အရိုးအေၾကာကုသေဆာင္ဘက္ကေန
ထြက္လာတဲ့ကိုကို႔ကိုလွမ္းေတြ႕လိုက္တာမို႔
ဝမ္းသာအားရနဲ႕ လက္ေဝ့ရမ္းရင္း လွမ္းေခၚလိုက္မိတာပါ......
အကြာအေဝးကလဲ သိပ္မေဝးတာမို႔ ကိုကိုျမင္ေလာက္မွာပါေလ....
ကိုကိုက သူ႕အေနာက္မွာပါလာတဲ့
အလုပ္သင္ဆရာဝန္ေတြနဲ႕စကားေျပာေနရာမွ
ကြၽန္ေတာ့္ေအာ္သံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လာတယ္...
ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ငသစ္ကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသသြားတဲ့
အရိပ္အေယာင္တခ်ိဳ႕ျဖတ္သန္းသြားၿပီး
အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ မ်က္ခုံးႏွစ္ခုထိဆက္လုနီးပါး
မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕သြားကာ အၾကည့္လႊဲသြားပါေတာ့တယ္.
ၿပီးေတာ့ တျခားအေဆာင္ကို အလ်င္အျမန္ကူးသြားၿပီး
ကြၽန္ေတာ္တို႔မ်က္စိေရွ႕ကေန
ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္...
ကိုကို႔ရဲ႕အျပဳအမူကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္အရမ္းဝမ္းနည္းသြားမိတယ္...
ဘာလို႔လဲကိုကို....ဘာလို႔လဲ....
"Plan အေျခအေနမေကာင္းဘူးထင္တယ္ေနာ္...
ကိုကို႔မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ စိတ္ဆိုးသြားသလိုပဲ"
"အင္း...စိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္တယ္"
"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ...ျပန္ၾကမလား"
ငသစ္ရဲ႕အေမးကို ဘာျပန္ေျဖရမလဲမသိေတာ့လို႔
အနီးနားကခုံတန္းေလးမွာထိုင္ခ်လိဳက္တယ္....
ၿပီးေတာ့ လက္ထဲက ကိုကို႔အတြက္ယူလာတဲ့
လက္ေဆာင္အိတ္ေလးကို ငုံ႕ၾကည့္လိုက္မိတယ္....
ဒီလိုပုံစံနဲ႕ဆို ကြၽန္ေတာ္ျပန္႐ုံပဲရွိေတာ့တယ္မလား....
"ျပန္မလား"
တိတ္တဆိတ္ထိုင္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကို
ဝင္ထိုင္ၿပီး ထပ္ေမးလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမေလး....
အင္းေလ...သူလဲ အိမ္ကမသိေအာင္ခိုးလာရသလို
အစ္ကိုလုပ္သူကလဲ စိတ္ဆိုးသြားေတာ့ ေၾကာက္ေနမွာေပါ့
YOU ARE READING
ကိုကိုက ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္(ကိုကိုက ကျွန်တော့်အပိုင်)
Fanfictionသၾကၤန္Ficေတာင္းဆိုၾကလို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးပဲ ေရးလိုက္ပါၿပီေနာ္
