"Możesz zakopać w ziemi moje nazwisko, ale to nie będzie oznaczało, że jestem martwy."
🏯｡:*•.───── 🔥🔥 ─────.•*:｡🏯
Min Yoongi - dzięki manipulacjom niejakiego Kim Taehyunga od trzech lat uznany za zmarłego. Lecz śmierć nie przystoi Panowi Czarnej...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Spełnię twoje najskrytsze pragnienia, w zamian za coś dużo cenniejszego.
🌅🏯
Yoongi wciąż odczuwał skutki zażycia trucizny, a to przypominało mu o Taehyungu. Wstał jednak już o świcie. Jego zleceniodawca musiał być tu, na dworze, w innym przypadku nie było mowy o tak nagłym zwerbowaniu go do cesarskiej gwardii.
Jego konkurent jest silny i wpływowy, ale popełnił dwa błędy.
Pierwszym był Taehyung, drugim – wybór ofiary.
Ubrał jedną ze swoich czarnych szat z kapturem, które nosił przed powrotem na zamek. Zakrył twarz i włosy i opuścił alkowę. Potrafił przemknąć przez korytarze niezauważony, tak jak samuraj, na którego go wyszkolono. W mgnieniu oka dotarł do ogrodów, tuż pod krzewy rubinowych róż, przy których rozmawiał z Yeonjunem poprzedniego ranka.
Choi ukrywał się za dwumetrowymi krzewami. Stał skulony, w płóciennym kapturze.
– Zaskoczyłeś mnie, księciu Yeonjunie. Nie sądziłem, że odkryjesz prawdę tak szybko – stanął z nim ramię w ramię. Widział tylko niewielką część jego lewego profilu.
– To dzięki temu, że na dworze pojawił się Kim Taehyung. Zobaczyłem go na wozie, przewożącym żywy drób z miasta i postanowiłem iść jego tropem – odpowiedział. Tym razem nie ukłonił się, był chłodny, nieprzystępny. Nie zwracał na siebie uwagi. Chciał, by go nie widziano.
– Wspaniale. Co więc odkryłeś?
– Wszedł do południowych kwater. Rozmawiał z przełożonym gwardzistą, zdał mu swoją broń, ale otrzymał ją z powrotem. Otrzymał stosowne odzienie, ale nie pasowano go.
– Nie?
– Najprawdopodobniej należał do armii krajowej. Nie zdążyłem dobrze przyjrzeć się rękojeści jego katany, ale wydaje mi się, że wykonano ją z drzewa magnolii japońskiej.
– A więc miecz samuraja...
– Niestety nie dowiedziałem się zbyt wiele o jego przeszłości ani poprzednim zawodzie.
– O to się nie martw – uśmiechnął się tajemniczo. – Ja się tym zajmę.
Yeonjun skinął głową. Zerwał mały listek z krzewu, by uspokoić drżenie rąk.
– O zachodzie słońca... przed pańską kolacją... widziałem go pod komnatami cesarza...
Yoongi gwałtownie podniósł głowę i spojrzał na rozmówcę. Listek zaczął spadać falistym ruchem, pognany przez wiatr na kamienną ścieżkę.
– Nie stanąłem pod drzwiami, tylko pod ścianą. To utrudniło mi usłyszenie całej rozmowy, jednak nie mam wątpliwości co do tego, że, proszę wybaczyć, to pański ojciec jest zleceniodawcą.
