Virginity For Sale

CHAPTER EIGHTEEN

A special thanks to @MaryjoyVillarias!

—

They say that life is like a wheel. Sometimes you'll be on top and sometimes you're on down. But Kyrie will force herself to believe on that saying when it fact she didn't even feel the ups in her entire life. It should be the other way around. Dahil wala siyang maalala na naging haruhay sa naging buhay.

“Ano?! Bakit hindi mo man lang ako sinabihan?! Ang akala ko ayos ka lang sa escuelahan? ” Monique exaggeratedly asked her.

Sinabi niya dito ang nangyari kanina sa paaralan. Kitang-kita niya kung paano manggalaiti si Monique habang pinakikinggan siyang hirap na magkwento sa nangyari sa kanya.

And yes, she didn't tell her what's she has been dealing with in her school. Ayaw niya nang masyadong kadramahan. For her, it's wasn't a big deal because she has been used to it since then. Hindi niya nga lang aakalain na aabot sa puntong ganito ang mangyayari sa kanya.

“Monique, hindi ko alam na kaya nilang gawin iyon. ”

“Kahit hindi mo alam! Kyrie, ano ka ba! Sana lumipat ka ng paaralan kung ganun pala ang tingin nila sa iyo! ”

“Para ko naring sinabi na totoo ang sinasabi nila tungkol sa akin kung ganun! ”

“Pero grabi yong ginawa nila! E report mo iyan sa DepEd! Hindi porke’t hindi nila alam ang totoo, wala parin silang karapatang pagsalitaan ka ng mga ganung bagay! ”

Umiling siya. Kahit may punto si Monique. Hindi niya iyon magagawa. Kasi paano siya mapapaniwalaan? Sino ang magiging saksi niya kung ang lahat ay ganun ang tingin sa kanya!

“Kahit iyong schoolmate mo, Kyrie? ”

Ang tinutukoy nito ay si Marv. Umiling siya. Naalala ang babae noong nakaraan araw.

“Kyrie! Kung ako saiyo ay baka umabot pa sa korte! Kung iba ang schoolmate mo na iyon sa kanila, siguro pwede mo siyang pakiusapan na maging testigo mo! ”

Hindi na siya nakaimik pa. Magiging mahirap lang ang lahat kung aabot sa puntong ganun. At kung isasali pa si Marv, mas gugulo lang ang lahat lahat. Dadagdag na naman ang babaeng iyon sa alalahanin niya.

Kaya kahit anong kumbinsi ni Monique sa kanya, she just don't have the guts to do her suggestions. Hihintayin niya na lang na matapos na siya sa mga kailangan at nang makaalis na agad.

“Papasok ka parin sa Lunes? ” kalaunan ay naitanong ni Monique.

She sighed and slowly nodded her head. Monique groaned. Kanina pa kasi siya nito kinukumbinsi at sinasabihan na huwag muna siya pumasok at baka kung ano ang mangyari sa kanya sa paaralan.

Mabuti na nga lang at Byernes ngayon. Dalawang araw na walang pasok would be enough for her to breathe out.

Does Kyrie think that the students would stop after today? Maybe? Kasi miminsan lang naman siya nabubully physically. Although, ngayong araw ang pinaka-worst sa lahat.

Dati, it was just pouring something or throwing something on her. She can't believe that they'll actually do something so over the treatment.

“Paano si Tiya? Sasabihan mo ba? ”

“Syempre hindi, Monique. Hangga't hindi pa siguradong ayos na siya ay hindi ko ipapaalam sa kanya ang mga ito. ”

Monique heaved a deep sigh.

“At.. S-Sana... Tayo lang muna ang makakaalam, Monique. Pakiusap, huwag sana itong malaman ng iba. ”

Nakita niyang napasinghap si Monique. Aapila sana ito pero inunahan niya na.