Uzay <tamamlandı>

39. Bölüm

Kucağıma yığılan bir Görkem karşımda elinde silahıyla bana bakan Gece. Ne kadarda tanıdık isimler değil mi? Yada tanıdığınızı sandığınız kişiler? Başlarda Gece ne kadar da gözümüze tatlı geliyordu. Görkem de bir o kadar soğuk. Şimdiyse kanlı ellerimle diz çökmüş kucağımdaki Görkeme bağırıyordum. Gözlerini açık tutabilmesi için. Gözleri bana bakmalıydı o bakmazsa ben ne olurdum? O gözler kapanırda... birdaha açılmazsa. Şuan Anıl ve İremin silah sesine gelip beni tutması ve saçma sapan öğütler vermesi kimin umrundaydı kollarımın arasında gözleri kısık bir şekilde bana bakan Görkem dururken? Ha o çok sevdiğinizden ayrılırsınız ve arkadaşlarınızın size "Siktir et,unut gitsin" demeleri vardırya. Siz tamam aynen dersiniz onların yanındayken gülüp ve hatta kendinizi rahatlatmak için o çok sevdiğiniz kişiyi yerin bin kat dibine gömersiniz. Ama geceleri tek başınıza kalıpta o tuzlu su damlacıkları yastığınızı ıslatırken ve anılarınızı tekrar tekrar başa sarıp izlerken bulursunuz kendinizi. Peki ağladığınızda kim yanınızda oldu? Kim size sarılıpta hıçkıra hıçkıra ağladı? Ben cevap vereyim. Hiç kimse... Hani o arkadaşlarınız. Hani boşver unut artık diyen arkadaşlarınız. İnanın işin acı tarafıda bu işte kimse siz ağlarken yanınızda olmuyor. Sadece sözde. Sarılıp tüm dertlerinizi dökme kısmı gelince yanınızdaki boşluk anlatır gerçekleri size bir bir. Sende sarılır yastığına hıçkırıklarını gömer gömer gömersin...

Gözlerimden düşen yaşlar Görkemin suratına yumuşakça bırakıyorlardı kendilerini. Ellerim yanaklarında gözlerim gözlerine kilitlenmiş bir şekilde. "Görkem nolur gözlerini kapama bak ben burdayım sakın nolur Görkem beni bir kere daha yalnız bırakma -hıçkırarak ağlamaya başlar-" Gözlerimin önündeki yaşlar ne kadar bulanıklaştırsalarda görüntüyü. O benim önümdeyken gözlerimi kırpmaya niyetim yoktu. Bir saniye daha fazla bakabilmek için.
"Şişşşş........ benim kızım ağlamaz."bir eli yanağımı okşarken bir taraftanda gözlerini benden ayırmıyordu. "Görkem..."sözü benden alıp kendisi devam etti. Zar zor konuşuyor ve uğultulu sesler çıkararak nefeslerini yüzüme veriyordu. "Şişşşşş hadi ama seni bırakacağımı sanıyorsan prenses öhö öhööö......... ben hala seninleyim ve......... bu sefer bırakmaya-" (Ay konuşmasını yarıda keser) "Görkemim nolur kendini yorma. Fazla kan kaybediyosun yapma bunu bize" Görkemin yanağından bir damla yaş düştüya işte. Benimde kalbime. "Bücür.... daha sözü-mü bitir-medim... daha sana aldığım yüzüğü takmadan bırakmam seni........ öhööö öhöööğ...... peki sen.... sen beni bırakmayacağına söz verir misin?"Gözleri beni terkederken benim gözümün dönüşünün noktasıydı işte...

"bırak beni!Bu sefer olmaz! Bu sefer bırakıp gidemez, hayır yapamaz. HAYIR!!! Yapma bana bunu nolursun nolur,yalvarırım beni sensiz bırakma. Bak söz veriyorum nolur beni bırakma. Aç gözlerini GÖRKEM!! BIRAKIN BENİ,ALLAH BELANI VERSİN SENİN!! BIRAKINNN!!! BIRAKIN ÇEKİLİN ÖNÜNDEN İTİN!!!"

Görkemi yavaşça sırtımdaki hırkayı çıkartıp kafasının altına koydum ve gözüm kararmasıyla birlikte ayağa kalktım. O an farkettim Anılın Geceyle yumruklaşmalarını Mertinse donup kaldığını. "MERT ÇABUK tişörtünü (türkçe söylendiği gibi yazılan bir dil bence yanlış yazmadım 😊) çıkar ve çabuk tampon yap. Salak salak bakacağına İrem 112' yi ara!!!!!!" 

Anılın yumruğuyla sarsılan Gecenin silahı elinden düşünce bir hışımla elime aldım ve namluyu ona doğrulttum. Evet gözüm karamışmıyfı evet,hırs mı bürümüştü evet,sıkacak mıydım kafasına EVET!  "Ay saçmalama!" Anıla gözlerimi devirdim tabi ağlamaktan şişmiş gözlerimle ne kadar yapabildiysem. "Anıl kes sesini!" O an İrem hareketlendi ve Gecenin önüne geçti. "Ay fevri davranıyorsun. Bırak polisler halletsin." Sinirim iyice bozulmuş ve nefret kusuyordum.

"İREM FARKINDAYSAN BENİM CANIM DEDİĞİM KİŞİ KANLAR İÇİNDE YERDE YATIYOR! VE SEN BANA FEVRİ DAVRANMA DİYORSUN! Söyle nasıl davranmayayım,o gözünü bile kırpmadan Görkemi vurduysa! Ha, NASIL!"

Gecede şaşırmış olacakki bana öküzün trene baktığı gibi bakıyordu. Silahin tetiğini çektim ve tam alnına doğrulttum. "Son sözlerini et şerefsiz!" Kurşunu ateşlemle arkadan elimin havaya itilmesi bir oldu ve hay anasını satayım kurşun tavana saplandı. Arkamı döndüğümde Merti görmemle Görkeme bakmam bir oldu. "MERT GÖRKEME BAK SEN!"
Tekrar silahı kafasına doğrulttuğumda Anıl sadece beni izliyordu. İremse hala rivriv ediyordu. Bu sefer garantiye almak için tam kafasına yapıştırdım silahın ucun

"O sana seni severken getirdiğim sarmalar öteki tarafta çıkamasın içinden inşallah!" Oysa gözünü kırpmadan bana bakıyordu. Tetiği çekmemle bir ambulansın sesi duyuldu ve arkasındanda polislerin siren sesi. Sinirimi yarıda bırakmamak adına silahı ensesine geçirdim ve bayılmasını sağladım. Ölmesede bayılsın amk. Ve silahı bir köşeys atıp tekrar Görkemin başına çöktüm. Kulağına fısıldadım,bir yerlerde beni duyabildiğine emindim.
"Görkem ambulans geldi dayan bitanem"

Yetkili kişilerin içeri sedyeyle girmesi ve olayı sormasıyla anlatmaya başladım. "Sırtından vuruldu,sol göğüs hizası. Çok fazla kan kaybetti nabzı çok düşük hissediliyor. Lütfen yardım edin"

"Hanım efendi sakin olun. Kan grubu ne?"

"Arh+"

"İKİ TÜP ARH+ KAN HAZIRLANSIN!"

Görevlilerin 1 2 3 demesiyle birlikte Görkemi sedyeye kaldırmaları bir olmuştu. Anıl ve Mertse polislere olanları anlatıyordu. İremse diğer adamların görünüşleri hakkında bilgi veriyordu. Bense Görkemin baş ucunda sedyeyle birlikte koşuyordum. Ambulansa binmemizle birlikts beni ne kadar istemeselerde bende en sonunda bindim ve Görkem ben ve birde sağlık görevlisiyle beraber en yakın hastaneye  son hızla ulaştık. Anıllarda arabayla arkamızdan geleceklerdi.

Herşey saniyeler içinde gerçekleşti. Sedyeyi hastaneye taşımaları ardından hızla ameliyata almaları ve o bekleyiş....

                           <•>

Evettt merhabalar yine uzun zaman oldu bölüm atmayalı fakat bu aralar artık bir kaç bölüm gelecek. Artık devamı yarın akşam gelir herhalde. Final yaklaşıyor mu dersiniz ha?
Yazım yanlışlarım olabilir.

Sizleri seviyorum!!
Hoşça ve sağlıklı kalın!!!!

••••••••••••••••••••••••••••• :)

🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈