Aydan
"GÖRKEM!" Arkasından koşmuştum fakat asansöre binmesiyle birlikte donakalmıştım.
Hadi be Ay bak çocuk ellerinin arasından kayıp gidiyor! Koşup tutsana salak!
Bu sefer iç sesim haklıydı. Klostrofobimi bir kenara atıp kapanmak üzere olan asansörün arasından içeriye doğru geçtim. Görkemde biliyordu küçüklüğümde yaşadığım asansör olayından sonra klostro fobim depreşmiş ve bu yaşıma kadarda binmemiştim böyle şeylere,kapalı dar alanlarda da bulunmamıştım. Şimdiyse şaşırma sırası Görkemdeydi.
Hadi Ay yapabilirsin kızım,topla cesaretini!
"Görkem,benden tekrar kaçmana izin vermem!" Diyip yakasına yapışmıştım. Evet evet bu sefer onu bırakmaya niyetim yoktu. Ne olacaksa olsun artık enazından eskisi gibi içimde kalmaz duygularım ve onunla yüzyüze konuşarak halledebilirdim.
"Kaçan ben değilim. Gerçeklerle yüzleşemeyen sensin Ay."
"Gö-"
"Lütfen Ay,daha fazla konuşup seni üzmek istemiyorum" ve hızlıca asansörün düğmelerini tuşladı. Kendiside ne yaptığının farkında değildi. Kendi evinin 2. Katta olmasına rağmen 5'i tuşlamıştı. Kesinlikle aklı yerinde değildi. Yakasında olan ellerimden bir an önce ayrılıp asansörün en ücra köşesine geçti. Birbirmizden uzak,birbirinize değersek un ufak olacakmış gibi çekilmiştik köşelere. Ama başımıza gelecekleri bilsek yaparmıydık böyle?
İşte o an asansör şiddetle sallandı...
•••••
Beklettiğim ve kısa olduğu için özürdilerim. Bu arakar öğretmenler çok fazla baskı yapıyor,derslere odaklandığım için bölüm yazamıyorum. Bugün bir bölüm daha gelecek, takipte kalın 🍀
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzay <tamamlandı>
HumorBir anonimcilik hikayesinden doğan bir aşk. Peki bu aşk ne kadar köklü olabilir? Sevdiğinin uğruna ne kadar ileri gidebilirsin,peki ya o aşkından öleceğin kişi bu aşkı gram haketmiyorsa? Eee işler karıştı işte. Peki bizim Ay nasıl kurtulacak bu denk...
