Buğlem; İskandil Lisesi'ne adımını attığı an, kaderi taşları yerlerine koymaya başlamıştı.
.
Ünü dört bir yana zehir gibi yayılmış okul,
İstanbul İskandil Lisesi.
Bir cinayet.
Tehlikeli rekabet.
Ninni gibi kulaklara fısıldanan ihanet.
Yeminler üzer...
Biz geldik yalancı çobanlar ve kuzular👀 Bölüme geçmeden önce 🌟'ı parlatmayı ve satır içi yorumlarınızı eksik etmeyin! Keyifli okumalar dilerim şimdiden✍️
#Lana Del Rey - Gods and Monsters #Ashnikko - Blow #Pedestrian At Best - Courtney Barnett
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
III, 1. Kısım
"Hayatta neyi göze alırdık, Göze alırken neyi kaçırırdık, Kaçırırken neyi kazanırdık, Kazanırken neleri kaybederdik? Ya da kazandığımızı sanarken nelerden vazgeçerdik? Neleri fark etmeden şuursuzca öldürür sonra da gidip mezarının önüne kapanır, ağlardık?" Sorular cömertti, cevaplar ise hep bir bencil..."
あ
Hayatta arzularımız için bazı şeyler feda etmek gerekirdi. Güçlenmek için gücünü kaybetmek, büyümek için çocukluğunu kısırlaştırmak, yaşamak için ölümü kabul etmek...
Bizi diğerleri ile iki parçaya bölen ayrım, sabrımız ile başlıyordu. Şeytan kulağımıza katran karası sözlerini fısıldamaya, kötülüğünü içimize akıtmaya çalışırken kendimize hakim olup Tanrı'yı beklemek gerekirdi. Ama bazıları vardı ki beklemek adına duraksadığı bütün topraklar onlar durduğu an iki yana açılarak kendilerini içine çekerdi. Bundan sonra alacakları her soluk, toprağın altından olacaktı. Ve bizler birer çiçek gibiydik, güneş tenimize izini bırakmazsa solarak ölürdük.
Ben toprağa esir düşenlerden biriydim. Onun boyundurluğu altında almaya çalıştığım her soluk, benim nefessiz kalmamı arttırdı ve ben yaşamak için derbeder olmaya bile razıydım. Feda edeceğim, sonrasında o yolda kazanacağım nice şey olmasına rağmen bekleyemedim, sabır kapımı elime aldığım tokmak ile parçaladım. Şeytanın kulağıma sözler fısıldamasına gerek kalmadı, kötülük içime damlamak için kurduğu bütün plan iplerini amacına ulaşınca henüz bana dolamamışken makasla ikiye kesti.
Topraktan çıktım, zamanını beklemediğim için ilk yükselen ve güçlenen kişi ben oldum. Yanımda olanlar daha bir larvayken ben, kozamda bile tam olarak beklemeden bir kelebeğe dönüşmüştüm. Hazır değilken uçmak için kanatlarını göğe doğru çırpan o kuştum. Hayatımın sefasını sürüyordum, onlara yukarıdan baktığım her saniye zevk, arkadaşım olup omzuma konuyor ve benimle izleyerek bana eşlik ediyordu.
Şimdi ise artık bekliyorum. Gerçekten bekliyorum ve korkuyorum çünkü biliyordum, ben nasıl henüz hazır değilken yükselip güçlendiysem benim düşüşüm de o kadar hızlı ve güçlü olacaktı.
Çabuk yükselen bir kişinin düşüşü sert olur derler, sertçe düşeceğim zamanlarım yaklaşıyor ama bilmedikleri bir şey var. Ben Buğlem Aden ,nasıl bir anda gücümü kaybedip tahta zemine sertçe çakılacaksam aynı şekilde sırtımı çarptığım o tahtalar benim sırtımın içine gireceği kadar parçalanıp havaya fırlayacak ve şimdi yükselme sırası onlara geçen insanlar, boğazlarına saplandığı tahtalar yüzünden yükselemeden yanıma düşeceklerdi.
