Buğlem; İskandil Lisesi'ne adımını attığı an, kaderi taşları yerlerine koymaya başlamıştı.
.
Ünü dört bir yana zehir gibi yayılmış okul,
İstanbul İskandil Lisesi.
Bir cinayet.
Tehlikeli rekabet.
Ninni gibi kulaklara fısıldanan ihanet.
Yeminler üzer...
Biz geldik yalancı çobanlar ve kuzular👀 Bölüme geçmeden önce 🌟'ı parlatmayı ve satır içi yorumlarınızı eksik etmeyin! Keyifli okumalar dilerim şimdiden✍️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8
"Umdukların ve umarken aslını unuttukların. İşte bu döngü sevgilim, dalları geniş bir ağacı çürütüp gökyüzünü siyaha boyayabilecek kadar acı bir güçlüktedir. İşte umarken ki hayallerin, işte küçük çocuğun eline tutuşturulan uçurtma sevgilim, bak, unuttukların aklına geldiği an nasıl da çocuğun avucunun içinden kayıp gidebiliyor. Uçurtma kayboldu, böyle umdun ve yine bir şeyi unuttun sevgilim, öyle bir umuttu ki bu sarıldığın ummak ve unutmak, sarı uçurtmayı bile intihar ettirdi. Ve bak, sen umarken bu ihtimali de unuttun sevgilim."
あ
"Sensin salak."
Dila, Esila'ya yukarıdan burnu havada bir bakış atarken "Yo, sensin." diye iddia etmeye devam etti. Sonra telefona işaret parmağını doğrulttu. "Baksana kızım, kadın bize bakıyor," Esila da bir anlık gaflete düşerek yeniden ekrana bakarken korkuyla irkilip Dila'nın kafasını eliyle ileriye ittiğinde anlık olarak başını tutup dengesini bulmaya çalışırken "Beyinsiz deyince kızıyorlar." diye homurdandı.
"Nereden anladın?"
Dila ona döndü. "Neyi, beyinsiz olduğunu mu?" Bana kafasını çevirdi, yanaklarını şişirerek ellerini kaldırdı. "Uuf Buğlem, görüyor musun nasıl sapladığımı." Dudaklarım kıvrılırken "Çok havalıydı be," diye kafasını gururla sallamıştı.
Esila bu sefer sandalyesine ciddi bir tekme attı. Bu tekme Dila'yı bizden biraz uçurduğunda korkuyla masaya tutunmuştu elleri.
Gözleri fal taşı gibi açılırken saçlarını savurarak Esila'ya döndü, "MANYAK MISIN SEN LAN RUH HASTASI!" diye korkudan sesini yükselterek konuştuğunda Gülçin, bir elini yüzüne koyarak kafasını sallayıp gülmeye başladı.
"Allah'ım bununla mı sınanıyorum," Esila'nın gözleri telefona kaydı. Yutkunurken "Bütün gece bunu mu bulmaya çalıştın gerizekalı." deyince Dila bir "Hah," sesi çıkardı. "Ne oldu bebeğim, beğenemedin mi? Dün gelmiş bana atar yapıyordun," sesini kalınlaştırıp taklit ederek "Yok Dila ne korkusu, biz anamızın karnından korkusuz çıktık. Üç korku filmi bitiriyorum ben günde. Anasını ağlatırım paranoyanın..." dediğinde Gülçin gülüşlerinin arasına benim genişçe sırıtışım da eklenmişti.
Dila sevimsizce sırıtıp "Kızım bana bak, dikkat et de yanlışlıkla senin ananı ağlatmasınlar." dedikten sonra artık gerçekten sesli gülüyorduk ve diğer masalarda oturup yemek yiyenler de dönüp bizim masaya bakmıştı.
