Uni
"အလုပ်ကိုဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ?"
"တောင်းပန်ပါတယ် ခင်ဗျ"
"မင်းတို့ အသုံးမကျလို့ သူတို့အမြဲအနံ့ခံနိုင်နေတာ..
ငလျင်ကယ်သွားလို့ နောက်မို့ထောင်နန်းစံနေရပြီ"
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်ဝမ် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး"
လော့ပိုင်ယိ (လော့ဟွား၏အဖေ) တစ်ယောက်ဒူးထောက်ကာတောင်းပန်နေသည်။
သခင်ဝမ် ဆိုသူက အမှားကိုလုံးဝခွင့်မလွှတ်တတ်။
အမှားအတွက်ပေးဆပ်မှုကသေလမ်းတစ်လမ်းသာ၏။
"ပိုင်ယိ ကိုအခွင့်အရေးတစ်ခေါက်လောက်ပေးပါ"
နားထင်ပေါ်တွင်ထောက်ထားသောအေးစက်စက် အရာက အခွင့်အရေးပေးတော့မယ်မထင်။
"ချလောက်"
မောင်းဆွဲသံကြားတဲ့နောက်မှာ လော့ပိုင်ယိ မျက်လုံးသာစုံမှိတ်ချလိုက်သည်။
"ဒုန်းး"
ပွင့်လာတဲ့တံခါးဆီက ရဲဝတ်စုံနဲ့လူတစ်ယောက် ပေါ်လာသည်။
"ရပ်လိုက်..
လော့ပိုင်ယိကို သက်ညှာပေးပါ..
အဲ့ဒိအစား ကျွန်တော် ယူနန် မှာရှိနေသ၍ သူဌေးဝမ် အေးအေးဆေးဆေး ရှိစေရပါမယ်"
သူဌေးဝမ်စဥ်းစားဟန်ပြပြီးမှ
"ကောင်းပြီလေ ဒီတခါတော့ခွင့်လွှတ်လိုက်မယ်"
...............
"ဗိုလ်ကြီးရန်လု ရော?"
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက် လိုအပ်သည့် ဆေးဝါးများကို ရဟတ်ယဥ်နဲ့သယ်ရန် ရန်လုကိုလိုက်ရှာနေသည်။
"ကျွန်တော်လဲသတိမထားမိဘူး"
ရှောင်မိန် ကိုငမ်းနေတဲ့ ကျင်းယောင်က တကယ့်တပည့်ကောင်းလေး ရန်လု ဘယ်ထွက်သွားလဲမသိလိုက်ပေ။
"ကျင်းယောင် အားလုရော??"
ကယ်ဆယ်ရေးတဲအပြင်ကထွက်လာတဲ့သြရှရှအသံကသူရင်းနှီးတဲ့အသံ။
တကယ်ပဲ ဗိုလ်ကြီးဝမ်လား။
တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်တာတဲ့ခြေသံနဲ့ နေရောင်ကြောင့်ထိုးဖောက်မြင်နေရတဲ့ အရိပ်လေးကိုမြင်တော့ ရှောင်းကျန့် ရင်ထဲသိမ့်ခနဲ။
ကယ်ဆယ်ရေးတဲရဲ့ အပေါက်ဝက ဇစ်လိုင်းအပိတ်လေးနဲ့တံခါးဝကိုလှမ်းလာတဲ့လက်လေးက အနောက်ကခေါ်သံကြောင့်ပြန်ရုတ်သွားသည်။
YOU ARE READING
Come and Save Me
FanfictionUni ငယ်စဥ်ကတည်းက မိဘမရှိတော့သည် တွယ်တာစရာမရှိတော့သသည်မို့အသက်နဲ့ခန္ဓာကိုယ်နိုင်ငံတော်ကို ပေးလှူ ထားသော စံပြရဲ လေးဟာ တွယ်တာရမယ့်သူရှိလာချိန်မှာ..... ရွှေဘုံနန်းစံသူဌေးသား ဆရာဝန်လေးဟာ အတွေ့အကြုံ အသစ်တခုဖန်တီးလိုတာကြောင့် သူဌေးသားဂုဏ်ပုဒ်...
