Dy botë të ndryshme. Dy histori të njëjta. Dy shpirtra të humbur dhe viktima të fatit. Historia e tyre mund të kishte qenë e bukur që në fillim nëse ata nuk do të binin preh e sekreteve të errëta të familjeve të tyre. Por a do munden ata të ndryshoj...
Sapo kishte mbërritur tek festa. Shtëpia ishte e mbushur plot me adoleshent të dehur që po shijonin momentet më të bukura të jetës së tyre. Sytë ia zunë Emilyn menjëher.
-Anaaaa mbërrite më në fund!Mendova që nuk do vije.
-Ashtu mendova edhe unë deri në momentin që motra ime thuri një plan që unë të dilja nga shtëpia.
-Çfarë po thua? Ty xhaxhi Artur nuk të ka penguar kurrë që të shkosh në festa.-pyeti ajo e habitur.
-Epo siç të thash këto kohët e fundit s'ka qenë vetvetja.-tha ajo me gjysëm zëri. As vet nuk e kuptonte se çfarë po ndodhte me babain e saj.
-Nejse rënsi ka që ti je këtu dhe ne do kënaqemi si dy adoleshente që jemi. Ndoshta zëmë edhe ndonjë bukurosh sepse siç po e shikon edhe ti vendi është i mbushur plot me djem sexy.-tha ajo me një buzëqeshje të madhe në fytyrë.
-Po po ke të drejt,por unë nuk dua të përfundoj në shtratin e ndonjë djali ose edhe më keq.-tha Anastasia me një fytyrë të vrejtur. Seç kishte një parandjenjë të keqe. Ndjente një boshllëk në shpirt. Për ta hequr këtë boshllëk nga vetja vendosi që të dëfrehej. E la veten e lirë nën tingujt e muzikës dhe nën aromën dhe shijen e alkoolit. ............................................................................. Ndërkohë në shtëpi...
Arturi u ndje shumë në faj për mënyrën se si ishte sjellë me vajzën e saj. Donte që ti kërkonte falje,prandaj doli nga zyra e tij dhe u drejtua drejt dhomës së saj. Ishte vonë dhe ai mendoi se ajo ishte në gjumë prandaj nuk trokiti thjesht e hapi derën me kujdes dhe u ul pranë saj.
-Ah bija ime e dashur. E shtrejta ime,Anastasia ime e bukur! Këto kohë e di që nuk kam qenë vetvetja dhe ju kam lënduar shumë që të gjithëve. Por çdo gjë që po bëj po e bëj për ju, që ju mos të vuani atë jetë që kam vuajtur unë. Të lutem më fal bij.-e puthi ai ne ballë,por diçka nuk shkonte.
-Stejsiii??!!-tha ai i acaruar.
-Surpriz.-tha ajo me një buzëqeshje të shtirur në fytyrë.
-Çfarë bën ti këtu? Ku është motra jote?-pyeti ai shumë i acaruar.
-Tek festa,sepse ti nuk e le që të shkoje dhe ajo u arratis.-tha ajo me një fytyrë të lazdruar dhe turinjtë e varur.
-Ahh moj bij ahh! Ti do më çmendësh mua.-tha ai gjithë nerva dhe u largua nga dhoma e saj duke e përplasur derën dhe u drejtua drejt zyrës së tij.
-Majkëll shko menjëher te ajo festë dhe ma sill atë vajzë këtu.-tha ai duke bërtitur.
-Në rregull Artur,po dërgoj Antonin sepse ne kemi për të përfunduar atë biznesin që lam pas. ............................................................................. Tek festa...
-Emily unë po dal pak jashta të marr ajër të pastër.-tha Anastasia.
-Ok shpirt mua këtu më ke pa merak.-tha Emily dhe e puthi në faqe.
-Të lutem kujdesu për veten mos bëj ndonjë prapësi.-i tha Anastasia Emilys.
-Po jo moj zemër çfar prapësirash unë. Unë jam si engjëll.-tha ajo me një buzëqeshje djallëzore në fytyrë.
-Por me brira ama.-qeshi Anastasia dhe u drejtua drejt daljes.
Ishte një natë shumë e qetë. Qielli ishte plotë yje.
-Dhe çfarë bën një vajzë kaq e bukur si ti këtu jashtë krejt e vetme?-tha një zë mbrapa saj që e bëri të dridhej.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-Ohh unë...epo...Po më merret goja apo jo?-tha apo pak e turpëruar duke qeshur.
-Epo pak.-tha ai duke qeshur.
-Unë jam Liam.
-Anastasia.Gëzohem që u njohëm.-dhe i shtrënguan duart njëri-tjetrit.
-Pra...nuk mu përgjigje pyetjes që të bëra më parë.-tha Liam me një nënqeshje në fytyrë.
-Oh unë thjesht dola për të marrë ajër të pastër mu duket sikur pija më ka zënë shumë.-tha ajo nervoze. "Ore ça kam kshu? Pse po bëhem nervoze nga prezenca e tij?"-mendonte Anastasia me veten.
-Epo s'duhet të abuzosh me pijen nëse nuk ke dëshirë që të të ndodhi ndonjë gjë e keqe.-tha Liam me një fytyrë djallëzore.
"Më beso kur të them se skam dëshirë të të ndodh ndonjë e keqe ty"-mendoi Liam me vete.
-Hahahaha,jo,jo pamerak asgjë s'më ndodh mua.-tha ajo në siklet. Ky djal me të vërtetë po shkaktonte një ndikim të pashpjegushem tek ajo.
-Epo kështu shpresoj.-tha ai me një buzëqeshje në fytyrë.
