ජන්ගුක් රෝහලෙන් පිටවී පාරට බැස්සා.
ඉවරයක් නැති පැනයන් සමඟ ඔහු සිතිවිල්ලේම පාර දිගේ ගියා.
ඔහුට ගෙදර යන්න වුවමනාවක් තිබුනෙ නෑ.
ඔහු සිහිනයෙන් මෙන් පාර දිගේ අැවිද ගියා.
ඔහු පාර මාරු වුනේ කිසිදු සංඥාවක් ගැන බලන්නෙ නැතුව. අඩු ගානෙ පාර දෙපැත්තවත් බැලුවෙ නෑ.
ක්රීස්......
වාහනයක් තිරිංග පෑගුවෙ ජන්ගුක්ව නූලෙන් බේරමින්.
වාහනයෙන් පිටතට බට මිනිසෙක් ජන්ගුක් වෙත දුවගෙන අාවා.
" Are you okay? "
ඔහු ජන්ගුක්ගෙන් විමසුවා.
ජන්ගුක් කිසිවක් සිදු නොවූ ලෙස උදාසීන බැල්මක් ඔහු වෙත හෙලුවා.
ඔහු විදේශිකයෙක් බව පෙනුනා.
" ඔයා හොඳින්ද? "
ජන්ගුක්ට තේරුම් ගත නොහැකි බව සිතූ විදේශිකයා කැඩුණු වහරෙන් විමසුවා.
" ඔහ්! ජන්කුක්? "
"ඔයා ජන්කුක් නේද? "
ඔහු පුදුමයෙන් කෑගැහුවෙ රථයකින් නිකුත් වුන අාලෝකයකින් ජන්ගුක්ගෙ මුහුණ දැකලයි.
" ජන්ගුක් "
ජන්ගුක් අැහෙන නෑහෙන හඬින් පැවසුවා.
" Don't you remember? We studied for our bachelor's in America. I'm John... "
ජන්ගුක්ව හඳුනා ගැනීමෙන් අැති වූ සතුටට ඔහු කියාගෙන ගියා.
ජන්ගුක් කිසිදු ප්‍රතිචාරයක් නොදක්වා ඔහේ බලාගෙන හිටියා.
" මම ජෝන්.. ඔයාට මාව මතක නැද්ද? "
අපහසුවෙන් ගැට ගසාගත් වචන පෙලකින් ඔහු නැවතත් විමසුවා.
" ඔයා.. ජියොන් ජන්කුක් නේද? "
ඔහු නැවතත් අැහුවා.
" මං දන්නෙ නෑ... මං ඔයාව දන්නෙ නෑ... මං කිසිම කෙනෙක්ව දන්නෙ නෑ... මං මාවවත් දන්නෙ නෑ... මට පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්න... "
ජන්ගුක් කෑගැහුවෙ පිස්සු හැදිලා වගේ.
විදේශිකයා පුදුමයෙන් බලා ඉද්දි ජන්ගුක් එතැනින් පිටව ගියා.
YOU ARE READING
Tomorrow with you
General FictionLife is always unpredictable. we don't know who we'll meet nor what will happen. JUST A Simple Taekook fan fiction.... hope you'll enjoy well. (First publish ended on 31st Dec 2020 Second publish: Start- 21st April 2021 ...
