21th page

911 212 52
                                    

අැත්තටම මං හිටියෙ අතීතෙද නැත්තන් අනාගතේද කියලා මං ගොඩක් බය වෙලයි හිටියෙ.

බැරිවෙලාවත් එ් අනාගතේ නම් ටේටේ මාව අතැරලා දාලා මං වගේම මට වඩා ලාබාල කොල්ලෙක් එක්ක යාලු වෙලාද කියලා මං බය වුනා.

ටේටේව මට කොතරම් විශ්වාස වුනත්, එකපාරටම එ් වගේ දෙයක් තමන්ගේ අැස් දෙකෙන්ම දැක්කම කෙනෙක්ට එහෙම හිතෙන එක පුදුමයක් නෙවෙයිනෙ.

මොකක්ද සිද්ද වෙන්නෙ කියලා හොයාගන්නකන් මං පුදුම හදිස්සියක හිටියෙ.

මං එයාලගෙ අපාර්ට්මන්ට් එක පුරාම අැවිදලා බැලුවා.

මට තිබ්බ අනිත් ප්‍රශ්නෙ තමයි අැයි එයාලා එකම අපාර්ට්මන්ට් එකේ ඉන්නෙ කියන එක; හරියට අලුත බැඳපු ජෝඩුවක් වගේ.

එ්කෙන් මගෙ බය තවත් වැඩි වුනා.

එ්ත් මට කාගෙන්වත් කිසිදෙයක් අහන්නවත් විදිහක් තිබුනේ නෑ.

වෙන එකක් තියා එයාලට අඩුගානේ මාව පේන්නෙවත් නෑ.

ඉතින් මට පේන්න තිබුන හැමදේම එකතු කරලා මං මගෙ ප්‍රශ්නවලට උත්තර හොයන්න ගත්තා.

මාව පේන්නෙ නෑ වගේම තමා මට එහෙ කිසිදෙයක් අල්ලන්නත් බෑ කියලා එ් වෙලාවෙ තමයි මට තේරුනේ.

හරියට අපි හීනයක් අැතුලෙ ඉද්දි දැනෙනවා වගේ.

එතකොටත් කෑගහගන්න ඕනේ වුනත් අපිට වචනයක්වත් කියාගන්න බෑනෙ. එ්වගේ තමා මටත් එ් වෙලාවෙ දැනුනෙ.

ඔන්න ඔය අතරෙ තමා මට කැලැන්ඩරයක් හම්බුනේ.

මං ඉන්නෙ අතීතෙ කියලා එ්කෙන් හොයාගත්තම තමා මගෙ අැඟට ලේ ටිකක් ඉනුවෙ.

'මොනව වුනත් එ් අතීතෙනෙ. ටේටේ දැන් හිතන්නෙ මං ගැන වෙන්නැති..' කියලාවත් මට හිත හදාගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා මං හිතුවා.

එ්ත් එ් අදහස තත්පර කීපයක් ගත වෙද්දි විනාස වෙලා ගියෙ මං ඊලඟට දැක්ක දෙයින්.

එ් වෙනකොට පිටතට යන්න සූදානම් වෙලා හිටිය කුකී අැවිත් කුඩා මේසය මත තිබුන මුද්ද දාගත්තා.

Tomorrow with youWhere stories live. Discover now