Tomorrow with you

16th page

' මොකක්? මං එහෙ ගත කරපු කාලෙම සිහිය නැතුව ඉඳලද?

එ් කියන්නෙ මට එක පාරකට ඉන්න පුලුවන් එක කාලෙක විතරද?

දැන් එහෙ ඉන්න කෙනා එතකොට නිදිද? නැත්තන් එයාටත් සිහිය නැති වෙලාද? '

ජන්ගුක් තනිවම තර්ක කලා.

' එ්ත් මං කොහොමද මෙහෙම සැරින් සැරේට කාලය හරහා යන්නෙ?

එ් කොහොමද කියලා හොයාගත්ත නම් මේ පැටලැවිල්ල ටිකක් හරි ලිහාගන්න තිබ්බා.... '

' පේන විදියට ටේහ්යුන් ව අපේ අම්මලා මටත් කලින් අඳුරනවා වගේ...

එ්ත් එ් කොහොමද?

අනේ මන්ද.. මං මෙහෙම එක කාලෙකින් එක පාරටම අනාගතේට අැවිත් එ් අතරමැද්දෙ වුන කිසිදෙයක් දන්නැතුව අඟහරු ලෝකෙන් අාව වගෙ අන්දමන්ද වෙලා ඉන්නවා.

අඩු ගානේ ටේහ්යුන්ව මුන ගැහුන කාලෙටවත් යන්න තිබ්බා නම්... '

ජන්ගුක් සිතිවිලි ලෝකෙක කිමිදුනා.

" ජන්කුක්... ජන්කුක්.. ජන්කුකා..... අායෙත් ඔයාට මොකක් හරි අමාරුවක් දැනෙනවද? "

ජිමින් බියට පත්ව සිටියා.

"න්..නැ..නැහ්... මං හොඳින්. මං දෙයක් කල්පනා කලා, එච්චරයි. "

ජන්ගුක් කඩිනමින් පැවසුවා.

එ් සමඟම ටේහ්යුන් නැවතත් කාමරයට අැතුල් වුනා.

" ජන්කුක්, ඔයාව බලාගන්න මට ඉඩ දෙනවා නම් හෙට ඔයාට මෙහෙන් යන්න පුලුවන්. "

ටේහ්යුන් කිව්වා.

ඔහුගෙ කීමට කිසිවක් අඩු වැඩි කිරීමට තමාට හැකියාවක් නොමැති බව ජන්ගුක්ට ඔහුගෙ ස්වරයෙන්ම තේරුනා.

"හ්ම්ම්.. "

ජන්ගුක් කෙඳිරුවා.

" එහෙනම් මාත් දැන් යන්නම්. හෙට හම්බෙමු. "

ජිමිනුත් පිටව ගියා.

රෝහල් කාමරයේ ඉතිරි වුනේ ටේහ්යුන් සහ ජන්ගුක් විතරයි.

අමුත්තන්ට ඉඳගැනීමට තබා තිබූ සෝෆාව වෙත ගිය ටේහ්යුන් එහි වාඩි වුනා.