Tomorrow with you

31th page

මං අායෙමත් රෝහල් අැඳක් මත.

නහයට දැනුන රෝහල් සුවඳින්ම මං අැස් අරින්නත් කලින් දැනගත්තා.

මං අැස් අරිනකොටම මගෙ අැස් එක්වරම පුංචි වුනේ අැස් වෙත එල්ල වුන තියුණු අාලෝක ධාරාවෙන් බේරෙන්නටයි.

' මං තාමත් ශල්‍යාගාරය අැතුලෙද? මං හිතුවෙ දැන් අායෙමත් මං පියවි සිහියට අැවිත් අැති කියලනෙ. '

අනතුර දවසෙ, නිර්වින්දක දෙනකන්, ශල්‍යාගරය අැතුලෙ වුන හැමදෙයක්ම මට සිහිපත් වුනා.

වේදනාවන් පවා මට දැනුනා. මට එ් වෙලාවෙ දැනුන හැඟීම් පවා මට සිහිවුනා.

' මට මොනව හරි වුනොත් ටේ මොනතරම් දුක් වෙයිද..'

එ් ගත වුන මුලු කාලය පුරාවටම මගෙ හිතින් එ් හැඟීම අයින් කරන්න බැරි වුනා.

මට දැනුනෙ ලොකු පසුතැවීමක්.

මගෙ වැරදි නිසා අද වෙන තුරුත්, මට අාදරේ කරන හැමෝම විඳවනවා.

එ් වෙලාවෙ මට දැනුන එ් හැඟීම මගෙ හදවත වේදනාවෙන් අවුලුවාලූවා.

සිරුරෙන් නැඟුන දරුණු වේදනාවත්, හදවතෙන් නැගුන කටුක වේදනාවත් එකිනෙකා පරයමින් රිදුම් දුන්නා.

" ජන්කුක්.. ජන්කුක්, ඔයාට මාව අැහෙනවද.. "

හුරුපුරුදු නොවන හඬක් විමසුවා.

නමුත් දරුණු වේදනාවකින් පෙලෙමින් හිටපු මට එ් හඬට පිලිතුරු දෙන්න පුලුවන්කමක් තිබුණේ නෑ.

අඩුගානෙ එ් කතා කලේ කවුද කියලවත් මං දැක්කෙ නෑ.

මගෙ ඔලුවෙන් නැගුන වේදනාව එන්න එන්නම වැඩිවුනා.

නලලෙන් ලේ ගලමින් තිබුණු තුවාලයෙන් අැරඹි එ් වේදනාව ඔලුව අැතුලටම ගමන් කලා. එය දරාගත නොහැකි තරමේ වේදනාවක් අැති කලා.

" ජන්කුක්.. ජන්කුක් නැගිටින්න. "

පෙරදි කතා කල හඬ අායෙමත් කිව්වා.

" ඩොක්ටර් ශ්වසන අාධාරක ලෑස්ති කරන්නද? "

තවත් කවරෙකු හාේ පවසන හඬ මට අැහුනා.