Kabanata 36

12 0 0
                                    

Family

They were right, the morning after is the worst.

I am still speechless. I prefer not to talk about it. Kanya kanya kaming handa sa mga dalahin namin, though wala namang masyadong nagulo sa mga gamit at maleta namin.

He checked for our passports and wallets if it's in place. He checked our phones too. Yes, he checked "ours", our things. Wala ako sa sarili kaya siguro napansin niya iyon. So, he initiated on checking things out. Hindi niya rin ako kinulit at tinanong. He let it slide and I'm happy about it. He was never nosy.

After almost three hours, we touched down at NAIA. Diretso na kami patungong Davao. Jetlag is surfacing but the things we've done last night is what's eating my body up.

I am drowsy when he said, "lean on me".. and I did.

Nasa eroplano na kami ng maalala ko, it's my parents anniversary today. Napabalikwas ako nang bangon mula sa pagkakahimlay sa kanyang bisig.

"What's wrong?"

"N-nothing... I remembered. It's my parents anniversary today.."

"That's why they're having fun, huh." Ipinakita nito ang isang post mula sa social media account nito. Picture ito ng pamilya sa bakuran ng bahay, they're having a nice gathering.

I smiled. I know he miss them as much as I miss them too.

"Masosorpresa sila kapag dumating tayo", I said.

"For you.." Anito habang mainit ang titig sa akin.

I chose to look away. Last night was wonderful, but I need to clear my mind first before anything else.

We touched down at 11:30, we rode a taxi from the airport to Insular Village, kung saan ang bahay namin. Malayo pa lang kami ay nakita na namin ang iilang kotseng nakapark sa gilid ng kalsada.

I was adamant.

Nanatili ako sa labas ng gate habang tinatanaw ang buong bahay. There were no new things about it, except lang sa bagong kulay ng gate. It's gold now.

"Ready to get inside?" He asked me. I nodded.

Nauna siyang pumasok sa harapan nang bahay, hila-hila ang dalawang maleta.

Iniwan niya iyon sa sala at dumiretso sa pool area. Una kong namataan si Nick, nagkita ang dalawa at nagyakap. Ilang segundo ay dinulog na siya ng mga kaibigan. Nagkagulo sila roon dahil sa tuwa ng mga kaibigan nitong matagal nitong hindi nakita.

"What are you doing here?" lumapit si Nico sa kanilang kumpol. I smell hostility in his voice.

"Well, I showed up--" and Nico punched him! Na shock ako sa ginawa niya, mabilis namang lumapit sa kanila si...Chang? Oh, their okey now, huh?

"Ang sabi ko, hindi tayo okey. Unless, you bring her back!" He stiffly snapped at him.

"Well... As promised.." Sabi nito.

"What do you mean?"

"Nico that's enough! Kadarating lang ni Marcus. Let it go bro.." Awat ni Nick sa dalawa.

Sa part na iyon pinili kong magpakita sa kanila.

"H-hello guys..." Alanganin akong lumabas galing sa sala ng bahay. Sa una, hindi sila nakahuma.

"Oh my god! You're here Dom!" Si Chang ang unang nakabawi sa shocked ng lahat. Tumakbo siya patungo sa akin at yumakap.

Ganoon din ang ginawa ng iba. Huling lumapit si Nick at Nico sa akin. Naiyak akong nakita silang dalawa.

Dangerously In LoveWhere stories live. Discover now