Dangerously In Love

Kabanata 23

Plea 💕

Nasa loob ng sunny room ang kanyang mga magulang ng dumating siya sa kanilang bahay sa Somerville.

Alas otso y medya na ng gabi at nasa paborito nitong pwesto ang mga magulang niya.. She saw her mother lovingly touch some of his dad's tendrils while smiling at him.

Her mom's love for her dad never fades even years passed by. Her dad's gray hair is obvious dala ng katandaan nito.

Tumikhim ako ng sa ganoon ay mapansin na nila ang presensiya ko. Naunang lumingon si Mommy sa may pintuang kinatatayuan ko at sumunod naman ang tingin ni Daddy.

"Nikola Dominique!" masiglang bulalas ni Mommy at agad na lumapit sa akin at yumakap. Mrs. Winters came to us and took my coat and my bag so that I can freely enjoy myself with my parents. Dad, on the other hand stayed on his king's settee. I know, hindi na siya masyadong gumagalaw galaw dahil sa katandaan, though, he has his personal drivers, bodyguards, and secretaries to attend to him and do an errands for him. Kasama na din doon si Mommy.

Nagyakap kami ng mahigpit at humalik sa aking pisngi ang butihin kong ina.

"My baby... Where have you been?" She asked me softly while walking to dad.

Humalik ako sa pisngi ng daddy at niyakap din siya ng mahigpit. Dad knows my whereabouts since he is one of the benefactors sa nasabing  foundation kung saan ako nagvo-volunteer. Pero pinipili niyang hindi ipagsasabi kay Mommy dahil alam namin pareho na maghe-hysteria ito sakaling alam kung saang lupalop ako galing.

Lately, knowing my dad's condition ay pinili ko na ring sabihan si Dr. Auburn na hindi na ipaalam kay daddy ang mga deployments ko o ibang lugar ang sasabihin nito sa ka daddy para hindi na mag-aalala ang matanda tungkol sa kung saan ako tutungo.

"Where have you been lately Dominique?" tanong ni Daddy, he sounds suspicious, sure he is.

"Nawala ka ng ilang buwan anak... Hindi mo ba naisip na palagi akong nag-aalala? Since you went to Kabul, for the love of God, I know that your intention is good, pero hindi maalis sa akin ang mag-alala lalong lalo na na hindi ka makatawag sa amin. Thanks to the Green Berets dahil sa kabayanihan nila sa panahong kritikal ka doon sa Kabul",

Matagal kaming natahimik dahil sa sinabi ni mommy.

"Hindi ba pumasok sa isip mo anak... Ang..umuwi sa Pilipinas?" maingat na tanong sa akin ni Daddy.

Dominico Albert and Nicole Yu has been very supportive of me from the beginning, my loving parents, now they suddenly aged so much. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa kunsimisyon nila sa akin o sa ginagawa ko. They have been my strength during those times na akala ko ay hindi ko na makaya, those times that I am fucked, those times na hindi ako makatayo sa sarili kong mga paa at hindi makapag-isip ng para sa sarili.....my parents were there for me.

Only for me.

I languidly sit down at the center table, hold both of their hands,

"Mom, Dad... I don't have plans of going back to the Philippines, I love my job here, I can't just leave them. Masaya ako sa ginagawa ko, I am very dedicated, patient and I felt that this is my life. This job will be my whole life. I was healed completely because of this, utang ko sa profession kong ito ang lahat, na makausap ninyo ako ng ganito, makita niyong may buhay ako ulit...dito ako...ako, naging buo ulit despite all the things happened," i am having goosebumps at the moment dahil parang papunta na naman ako roon, sa ala-alang ayaw ko na sanang balikan. Pero sa tuwing ganito kami mag-usap ng mga magulang ko, hindi maiiwasan iyon.