Dangerously In Love

Kabanata 28

Hurt

Nagising akong hindi na suot ang doctor's robe kundi jeans at blouse na lamang. . . nakatali ang dalawang kamay sa likuran ng upuan pati mga paa. May panyo sa bibig upang hindi makagawa ng ingay.

I started crying when I thought of my brothers and my parents. Hindi man lang ba ako makakapagpaalam sa kanila if this would be my end?

I feel the chills through my bones seeing those men at the door who's on standby for sure. Puro nakabalot ang mukha, di kalibre ang mga baril, mga rebelde and ready to kill kahit anong oras.

Hindi ko alam kong ano ang gagawin ko sa panahong iyon, I am helpless. Hindi ko man lang maigalaw ang kamay ko dahil sa higpit ng pagkakatali sa likod ng aking inuupuan.

That sent shiver down my spine ng maalala ang mga nangyari sa mga babaeng doktor na nakidnap noon, they were molested by those men who abduct them, shown on tv, filmed by those soul-less people just to proved their point against American government. Asking ransom money for release. I wonder nasaan sina Shane, Todd and Brij. They were nowhere to be found.

On the other hand, Aria was still unconscious on my left. Ganoon din ang kalagayan gaya sa akin. I silently cried, I've done them no wrong, why? Why are these people did this to us! I cannot talk! So, I babble! Getting and hoping Aria to wake up. Because of that the men at the door turned to my side. That made them call someone on their radio in their language.

I cried more when one of them come near me.

"The hostage is awake" ayon dito in their Libyan language.

Yumuko ako at ayaw tingnan ang lalaki sa kanyang masamang tingin sa akin. I swear to god, I'd kill myself if some of these men will do something horrible to me.

"The other is not yet awake" anito sa radyo nito.

Ilang minuto ang lumipas at bumukas ang pinto ng kwartong iyon.

Walang magawa ang iyak ko, he come near me. Look at me in so many ways I couldn't explain.

"White privileged doctors.." sabi nito na tila dinala lamang ng hangin.

"You do not know what you're up to, you are very young I presumed but you waste your time in helping these people who doesn't give a shit about your safety, I thank your organization for bringing white doctors here.... You're of a big use", anito at ngumiti habang hinithit ang mamahalin nitong cigar.

Sininyasan nito ang tauhang tanggalin ang busal sa aking bibig..

"W-what do you w-want?" agaran kong tanong sa kanya kong ano ang kailangan sa amin.

"What I want? I want to send a message to your country. You! You will be the message!" Anito habang dinuduro ako.

Hinaplos nito ang mukha ko gamit ang magaspang nitong kamay...iniiwas ko ang mukha ko sa kanya mensaheng ayaw ni katiting niyang hawak sa akin.

Sampal ang inabot ko dahil sa pag-iwas sa kanya.

"That's what I hate the most of american women, liberated but racist. They choose their men. I tell you miss, in here, I am the law. Women should be submissive and women, especially my women, they should be passive to all of my commands"

"I am not one of your women! Never will be!" dinuraan ko siya dahil sa mga pinagsasabi niyang nakakasuka sa harap ko. Isang sampal na naman ang inabot ko dahil doon. I tasted my own blood from the wound I have from my own lips. Medyo nawalan ako ng ulirat ng ilang segundo dahil sa lakas ng impact noon.

No matter how he hurt me, wala akong pakialam! Basta alam niyang hindi ako madaling kantiin. Little did I know, the more I resist, the more he likes to tease and hurt me most of the time.

Aria on the other hand was taken to a different room. Naririnig ko ang mga sigaw niya sa kung saan. Asking for help. Which give me chills.. Iyak ako ng iyak tuwing naririnig ko ang walang tigil niyang sigaw at iyak sa kung saan man ang kinaroroonan niya. I'd do everything in my remaining strength just to kill myself! But there is nothing I couldn't do. Ni wala akong mahawakan. I couldn't even move my seat. My feet are both tied tight. My mouth is shut coz of a hanky. My eyes are half opened dahil sa mga sugat at pamamaga.

If my mother will see me like this, tiyak, aatakehin sa puso iyon.

And my brothers...... I don't wanna think about it.

Wala pa silang ginagawa sa akin. I am intact. Wounded, hurt, and weak. Ilang araw na kaming walang kain at tubig. I always dozed off dahil sa pananakit ng marahil leader ng grupong iyon.

"Aria.... Aria....."

Tawag ko sa pangalan niya kahit nakabusal ang aking bibig. Wala na akong naririnig na mga sigaw mula sa kanya... Hindi ko na siya marinig.

I cried more, when I realized na baka may ginawa na silang hindi maganda sa kanya. . . if I have the chance, I'd kill myself first bago pa ako mahawakan ng kahit isa sa mga iyon!

Nagising ako dahil sa lamig ng tubig na bumuhos sa aking mukha.

Hindi ko maklaro ang mga tao sa harap ko...

"Good morning doc" he sarcastically said with that evil smirk he has.

Lumapit sa akin ang mga tauhan.. Tinanggal nito ang mga pagkakatali sa aking mga kamay sa upuan, pero hindi ang sa dalawang kamay mismo... Dinala nila ako sa isang kwarto. I wriggle when I realized na baka ako naman ang paglaruan ng mga hayop na lalaking ito.

I can smell my own relief when I saw the room, isa iyong kwrtong mayroong mesa at mayroong flag ng Libya at ng sa kanilang grupo. I cried more, nang makita ang isang papel sa harap, may mga nakasulat doon at mayroon video.

These bastards are going to film me.

"You read the handwritten and look at the camera, we will send this to your government!"

Halos matanggal ang buhok ko mula sa aking anit ng hinila iyon ng lalaki upang tumingin ako sa kanilang camera. I know they are filming every details here.

Napaiyak ako sa sakit at pagka.awa sa aking sarili... How many lives will be taken because of these conflicts. I am just working and giving aid to those people in need.

"Read the fucking handwritten!!" sigaw nito habang tinutukan ako ng baril sa harap. Lahat ng mga mukha ng mga ito ay nakabalot, I could never identify them!

"I, Doctor Dominique Albert..ask your help. I am a hostage of Sharif Al Akram.. Need a ransom of 100 million dollars each head.. If you wish to see us back in the United States of America, you need to give the money immediately....."

I have realized that they are not going to give us the chance to be free. We're a done deal here kahit pa magbigay ang gobyerno ng America ng ransom para sa amin. So, I started to talk in my own language!

"Kahit pa magbigay kayo ng pera sa mga ito hindi na nila kami pakakawalan! Dito na kami mamamatay! Marami kaming mga amerikanong hawak ng mga armadong ito! Hindi nila kami pakakawalan! Tulungan nyo kami! At si Aria! May ginawa na sila kay Aria! Si Aria!!!! Si Aria!! Ako na ang isusunod nila!!! Bilisan niyo na ang pagpapadala ng tulong!!!!" It's been a minute bago niya na realize na hindi na english ang pagkakasabi ko.

Ilang sampal at suntok sa tiyan ang inabot ko pagkatapos noon. Sana, nakunan pa iyon ng Camera ng naka live stream. Sana maipaaabot ko ang mensahe sa kinauukulan.

Sana maintindihan nila agad.

Sana ay makuha nila kami pabalik. Dead or alive.

I am too hurt at pagod na. I am ready to go..makakuha lang ng pagkakataong maka.agaw ng baril sa kahit sino sa kanila, I would not hesitate to end my life than they will.

I chose to die than to be hurt, molested and killed by these bastards in a way I couldn't explain.