Daybreak (Project:Mystery #2) [COMPLETE]

Chapter Eight: The Actress' Replica (Visitors)

Chapter Eight: The Actress' Replica (Visitors)

Mavis' POV
Ever since that day came, halos dumidistansya na si Ruxinaire akin kaya lagi ang naghahatid-sundo sa akin ay si Lucas at Friar.

"Sorry for bothering you two," sabi ko sa kanila.

"Naku, Mavis. Ayos lang. We're friends, right? We always got your back anytime," magiliw na sabi ni Friar.

We arrived at the Furrer's Company. Lumabas na ako sa kanilang sasakyan at nagpaalam na bago pumasok sa building. Binati ko ang mga staffs bago pumasok sa elevator at pinindot ko ang floor kung saan ako pupunta.

As the elevator went up, I glanced at my wristwatch. 10:09 AM. Naghintay ako na bumukas ang pintuan ng elevator. When it opened, I stepped out of it and go towards the assistant's desk.

"Morning, Ms. Throver," bati ng assistant. Bumati ako pabalik at dumiretso sa aking main office.

I put my bag down and started my work. Maraming naka-pile na files sa desk ko. Probably because Flare was too tired to do it.

I started working on many documents fast but sure until someone knock on the door, completely catching my attention. I stopped typing as I looked at the door.

"Come in," sabi ko. The head of Flare's secretary suddenly peeked through the gaping door.

"um... Ma'am, Sir Flare is calling you."

I frowned. "Why is he calling me?"

"I don't know, Ma'am. Sir just said to call you," she said and then, she closed the door of my office.

Napabuntong-hininga ako at napasandal sa aking kinauupuan saka hinawakan angbridge ng ilong ko. Nakaramdam ako ng sakit sa ulo.

Ano na naman ba kasing gusto ng lalaking iyon?

Dabog akong tumayo sa kinauupuan ko saka lumabas ng aking opisina at dumiretso papunta sa opisina ni Flare.

If I wasn't a good P. A., I should have ignored what Flare just said. Calling me during my important hours of work is just a waste of time for me. Parang gusto niya, kumpol-kumpol ang trabahong gagawin ko.

I knocked to his door twice before coming in. "Flare, ano na naman ang--"

Nanlaki ang mga mata ko nang may nakita akong papalapit na bagay sa mukha ko. Kaagad kong iniwas and mukha ko doon at itinukod ang kamay ko sa sahig at saka sinipa ang bagay na iyon pababa bago ako muling tumayo. Tiningnan ko kung ano iyon. It was a knife—a personalized knife to be certain.

"You still have the fast reflexes, hmm," rinig kong sabi ng isang matandang lalaki. Nakarinig din ako sa isang palakpak galing sa loob ng opisina ni Flare.

Wait, that voice looks familiar...

I slowly opened the door and my eyes slowly widened as I saw the two elderly sitting on Flare's office couch.

"Holy crap..." I muttered.

"Oh, I think Mavis was shocked," sabi ng isang matandang babae at siya'y lumapit sa akin saka ngumiti. "Give me a hug, dear."

Napailing-iling ako nang kaunti para bumalik ako sa kasalukuyan saka niyakap siya. Niyakap niya ako pabalik. We pulled out after a couple of minutes.

"How's your life?"

I smiled. "Ayos lang po, Tita Irene." Lumingon ako sa matandang nakaupo sa couch. Lumapit ako sa kanya at saka niyakap ko rin siya. "Hi po, Tito Ferris. How is your health?"

The two elderlies are no other than Flare's parents.

I've been hearing news over here and there that the old man have a condition. Lumpo na siya dahil sa isang aksidenteng naganap sa Pilipinas habang nakasakay siya sa isang kotse kasama ng isang family driver, ayon sa nabalitaan ko. Unluckily, the driver passed away after the car accident but I heard na si Tito ang nagbigay ng mga expenses para sa hospital bills niya.