Daybreak (Project:Mystery #2) [COMPLETE]

Chapter 23: Fallen Angel (Five)

Chapter 23: Fallen Angel (Five)

Mavis' POV
"Shall we play a game?" sambit niya habang may ngisi na nananalaytay sa kanyang labi.

Napabuntong-hininga ako sa hindi ko malaman kung pang-ilan na.

"Frious' other personality-"

"Dan," pagpuputol niya ng aking pagsasalita. "It's Dan. Mayra gave it to me so you should call me by that name."

He isn't even real pero apaka demanding sa pangalan...

"Dan," pagkokorekta ko na. "This isn't right."

"What do you mean 'not right'? Is there anything wrong with what am I doing right now?"

"Yes and also no," sagot ko. "Alam mo bang isang kriminal ang gusto mong kuhanin ngayon sa likod ng naka-lock na pinto na ito?"

"Pardon? I need English words, not full Filipino words," pagrereklamo niya at humikab. "You know that I am only Frious's other personality so I really can't understand much of the language you're speaking to me."

Nakakapagod din kaya mag-English. Sana all na lang sa lumaki sa ibang bansa na hindi napapakagod sa pag-i-English.

"She said that if you know that Olivia is a criminal, stop what you're doing right this instant," sambit ni Ruxinaire.

Thank goodness I have a translator here.

"Oh, but why? I love what I will do!" he said cheerfully. Ang mga mata niya ay kumikislap nang napaka-liwa-liwanag na akala mo mga bituin sa langit ang inilagay sa mata niya.

"Dan, please-"

Suddenly, a swift wind went in my direction. I felt a sharp thing below my neck but I grab his arm before he completely slit the flesh of my skin.

Ngumisi siya sa akin. "Eh~ Not bad~" banggit niya at hinatak ang kanyang braso. Tumalon siya ng ilang layo sa akin. "You have some skills. I thought you're just a damsel in distress."

"Do you think that I could be called the Hera of the Furrer Mafia if I do not know anything about their methods and the way their work works?" I narrowed my eyes as I flipped the knife on my hand. "And also, I will give this back when Frious came back." Ngumisi ako sa kanya.

Nanlaki ang kanyang mga mata. Halata ang galit sa mga mata niya. "Give that back, you witch!"

I rolled my eyes and said, "First of all, I'm not a witch. Second, respect me because I'm older than you—" Naputol ang aking pagsasalita nang tumalon siya at sinubukan akong suntukin sa mukha, na naiwasan ko. Hinawakan ko ang kanyang pulsohan. "You are trying hard too much, kid."

"You just can't understand what I feel right now. That's all," malamig na sabi niya at hinatak ang kanyang pulsohan sa pagkakahawak ko. This time, hindi siya lumayo at diretsong nakatingin sa mata ko. "You don't know why I feel, why I am doing this."

"Yep. I don't know what you feel," wika ko. Habang palapit ng palapit ako sa kanya, humahakbang siya palayo habang.

Ang kanyang mga kamay ay nakatiklop ng pakamao habang nakatingin sa akin ng parang isang tigre na handa ng tumalon kahit anong oras.

Napabuntong-hininga ako saka sinarado ang kakaunting layo namin sa isa't isa. Hinawakan ko ang kanyang kanang kamay at ibinalik sa kanya ang kutsilyo saka lumayo ng ilang layo sa kanya.

Napatingin siya sa akin. Kumunot ang kanyang noo. Nagpalit-palit ang kanyang tingin sa kutsilyo at sa akin. "I thought you will bring it back once Frious went back to his normal state. Why did you gave it back?" nalilito niyang tanong.