Deniz Kızı

Son Kez Sarılabilir Miyim?...

Korkak gözlerle sesin geldiği yöne doğru döndüm.

Brf"B-berke..? "

Brke" NE DİYORSUNUZ LAN SİZ BİRBİRİNİZE? "

Cevap vermeden sadece kafamı yere eğmekle yetindim.
Yağızın da en az benim kadar korktuğunu biliyordum.
O sırada Kürşat içeri geldi. İşte şimdi sıçtık...

Krş" Berfin iyimisin? "

Brf" iy-"

Brke" Bırak abi bunlara değmez!"

Krşt" Berke ne diyon lan yine ne tin sen?

BRKE"BEN BİR ŞEY İÇMEDİM ABİ.BUNKAR VAR YA BUNLAR... BİRBİRLERİNE NE DİYOR BİL BAKALIM?! "

kürşat" kanka"

Berke"NE KANKASI LAN? SEVGİLİM DİYORLAR SEVGİLİM! "

kürşatın gözleri kocaman açıldı ve bize döndü. Sanki buna inanmak istemiyormuş gibiydi. Ama yağızla her halimizden belli oluyordu.

Krşt" Y-yok artık"

Brke "VAR ARTIK KANKA. Yürü gidiyoruz daha fazla burada duramam!

Tam arkalarını döndüklerinde daha fazla gözlerimdeki yaşları tutamayıp salıverdim. Berkeye doğru adımlayıp kolundan tutup gitmesini engellemeye çalıştım. Ama yeri boylamam bir oldu. Berke..... İlk defa bana zarar vermişti. Sırtımı duvara çarpmamla inledim. Her ne kadar berkenin gözündeki pişmanlığı görsem de şu anda öfke daha ağır basıyordu.
Tekrardan birşey demeden tuvaletten çıktılar.

Ben duvarın kenarına çökmüş ağlarken yağız da olabildiğince yanımda olmaya çalışıyordu. Sonuçta kardeşlerini kaybeden tek ben değildim....

B"Yağız b-ben napıcam😭?

Y"Bilmiyorum güzelim... Hiç bilmiyorum. Ama birbirimizi bırakmayacağız tamam mı?

Başımı aşağı yukarı sallayıp nefesimi düzene sokmaya çalıştım.........

Yağızla tuvaletten çıkıp sınıfa gittik. Berke ve Kürşat çantalarını diğer sıralara koymuştu. Gözlerimden akan yaşlar durmak bilmiyordu. Daha fazla dayanamayacağımı anlayıp çantamı kaptığı gibi kapıya yöneldim. Kapının ağzında burnuma dolan tanıdık parfüm kokusuyla duraksadım. Berke ve Kürşat tam karşımda dikiliyorlardı. Yüzlerinde acı ve bir o kadar da nefret dolu ifadeler vardı. Yavaşça kafamı kaldırıp yüzlerine baktım. İkisi de şaşırmışa benziyordu. Gözlerim kıpkırmızıdır eminim. İkisi de bir şey demeden yanımdan geçip gidince. Koşarak çıkışa doğru ilerledim. Okulun bahçesinden çıktıktan sonra dizlerimin daha fazla beni tutamayacağın anlayıp kendimi duvarın kenarına bırakıverdim. Bir yandan yanaklarımdan akan yaşları siliyor bir yandan yerleri yumrukluyordum. Korktuğum gerçekten başına gelmişti......

Y"Berfinin sakin ol güzelim. Ağlama.. "

B" Ya yağız nasıl ağlamayayım NASIL! "

Kollarımı tutup bana sıkıca sarıldı. Gözyaşlarım omzunu ıslatmaya devam ederken bir ses duydum.

Berk" Berfin iyi misin!? "

Yağız dönüp sinirli sinirli Berke baktı.
Ben de zor zar kafamı salladım iki yana. Resmen konuşma yetimi kaybetmiştim.

Y" Merak etme kardeşim iyi ben varım yanında"

Brk"Pek öyle gözükmüyor ama"

Y"Göstereyim ist-"

Brf" YETER YETER SUSUN. KAPATIN ÇENENİZİ"

Artık her ne kadar olacaksa ağlamam daha da Şiddetlendiğinde bir çift kol beni kucakladı ve nereye bilniyorum ama bir yere götürmeye başladı. Başımı göğsüne dayayıp ağlamama dindirmek istesemde olmuyor daha da kalbim acıyordu...Eve geldiğimizi anahtarlarını şıngırtısından anladığımda yavaşça gözlerimi araladım. Sanki 1 haftadır uyumuyormuşum gibi yanıyordu. Yağız beni yavaşça yatağıma bırakıp dışarı çıktığında direk ayaklanıp komidinin üstündeki fotoğraf çerçevesini aldım. Burda dördümiz ne kadar mutluyduk. Böyle günler dileğiyle.......

Yağızdan

Berfin de ben de ağla aktan perişan hale gelip eve geldiğimizde odalara ayrıldık. Çok üzülmüştü hem de çok. Hayatta tek değer verdiği insanları kaybetmişti ailesni......
3 4 saat sonra kapısını tıklayıp içeri girdim.

B"Gel"

Y"Berfinim iyi misin? "

B" Değilim yağız değilim. Kalbim acıyor nefes alamıyorum.. "

Bunları ağlayarak söylediğinde içim acımıştı

B" Yağız ben biraz düşündüm... Bence biz gitmeliyiz buradan. Yani başka bir eve en azından..çünkü eminim izi daha fazla istemeyecekler.

Y"Haklısın yarın bakarım evlere bugün olmaz artık.

B"tamam.. "

B" Beni hiç bırakma olur mu?..... Ne olursa olsun.

Y"Asla"

Deyip sarıldığımda o da sarıldı.

B"Ben valizimi toplayayım sen de hazırla hadi.

Y"Tamam...

Berfinden

Ölseydim daha iyi olacaktı. Şimdi kalbimde içimde sonsuz bir acı.....

Berkeler in eve geldiğini dış kapının açılma sesinden anladığımda. Tekrardan gözlerim bulandı. Kendimi toparlayıp kıyafetleri valize koymaya devam ettim....

Yarın akşam 16.40

Yağız okuldan so ra evi bulmuş kiralamuştı. Küçük 2 kişilik sade bir ev......

Y"Berfin hadi hazırlan gidelim.

Üzgün bir ifadeyle cevap verdim

B"tamam... "

Valzimi aldım komidindeki fotoğraf çerçevesini de elime alıp salona indim. Berke ve Kürşat koltukta oturuyorlardı. Ayak seslerini duyunca direk kafalarını bize döndürdüler. İlk önce elimizdeki valizleri görünce garipseleseler de sonra toparladılar.
İkisi de ayağa kalktı berkenin karşısına geçtim.

Brf"Son kez sarılabilir miyim?.... "

Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı bile....

Devam     
Edecek