Başlama tarihlerinizi yazarmısınız lütfen 🤗
İyi okumalar😘💓💓
Sabah gözlerimi açtığım gibi hazırlanmaya koyuldum, kıyafetlerimi giydiğim gibi aşağıya indim.
Hanife Abla;
-Kuzular 2 dakika şu hazırladıklarımı afiyetle yiyin de öyle çıkın hadi.
-Ooo çok güzel görünüyor Hanife Abla ellerine sağlık.
Masada bir sürü reçel, börek, poğaça ve birbirinden güzel şeyler vardı. Bir tek kuş sütü eksikti gerçekten de.
Aras;
-Vayy bee, yine kuş sütümüz eksik kalmış..
Bensiz başlama bitirirsin sen cadı
-Aman, diyene bak öküz gibi yemek yiyen benim sanki.
-Bak itiraf ettin işte.
-Hiçte bile, üstelik sabah sabah çok fazla iştahım olmaz benim ama bu börek kokularını alınca acıkmadım değil yani.
-Sen ve acıkmamak dur boşta kalınca çok gülücem buna.
-Tabi yaa, ağzını tıka basa doldurman bitince çok gülersin..
Hanife Abla;
-Tartışmayın da çabucak yiyin bende yukarıya çıkıyorum..
-Tamamdır.
Babam;
-Ooo afiyet olsun gençlik..
Aras;
-Gel beraber olsun Metin Bey.
Babam Sırıtarak.
-Çok isterdim ama çıkmam gerek çok önemli bir toplantım var.
-Ne toplantısı?
Babam;
-Aslında uzun bir konu ama önemli olduğunu bil yeter.
Diyerek göz kırptı.
Hızlıca ikimizin de yanağına öpücük kondurup masadan bir poğaça aldı ve koşar adımlarla çıkmaya başladı.
Açıkçası ne işi olduğunu merak etmiştim . Ama ben fazla anlamam böyle işlerden o yüzden üzerinde durmadım.
Aras'la hemen kahvaltımızı yapıp çocuklarla buluşmak için evden çıktık. Tek tessellim bugün metroda bir sıkıntı çıkmamasıydı.
Geçen sefer yeterince rezil olmuştum.
Bugün okuldan sonra alışveriş yapsam mı diye düşünüyorum. Annemide aramam lazım her seferinde kısa kısa cevaplar verip geçiştiriyorum.
Her ne kadar bana ihanet etse de merhametim nefretimin önüne geçiyor. Belki çoğunuza da saçma gelecek ama merhamet, vicdan bütün duyguları kör ediyor.
Bu kimine göre zavallıca kimine göre doğru bir gerçek.
Bundan sonra ne olur bilmiyorum ama hayatım boyunca merhametime dur diyebilecek miyim açıkçası çok merak ediyorum.
Ben kendimle iç hesaplaşma içerisinde olurken çocuklarla buluşacağımız yere gelmiş bulunmaktaydık.
Canberk
"Eee kanka sen nasılsın? sesin soluğun çıkmıyor"
Onlar konuşmaya başlamıştı bile benim sessizliğimide fark edip Canberk sormuştu nedenini.
"Yok ya bugün pek halim yok da o yüzden fazla konuşmuyorum, eee sizler neler yapıyorsunuz?"
Konuyu geçiştirmiştim çünkü ne söyleyeceğimi neler düşündüğümü dışıma nasıl aktaracağımı bilemiyordum ve hala onlara çok fazla güvenim yok çok iyi insanlar Evet hatta arkadaşlıklarını, arkadaş bağlılıklarını biraz kıskanıyor da olabilirim.
Kıskanmak demeyelim de hani ben de burada olsaydım bu ailenin bu arkadaşlığın bu kardeşliğin daha kalıcı bi üyesi olabilirdim.
Erva
"İyidir işte. Bugün yürüyerek gidelim mi?"
