Blood Absorbent Friendship

Bölüm 22 -

Almeda'nın gözünden ;

Şarkıyı beğenmesine sevinmiştim.Hızlıca yataktan kalkıp merdivenlerden aşağı koşar adımlarla indim.Artık mutlu olmak istiyordum ve bana tek iyi gelen şey müzikti ( Tolunay hariç ) . Gerçekten artık üzülmekten sıkılmıştım ve yarın müzikal vardı.Benim için ertelenmesi iyi olmuştu çünkü sahneye çıktığım anda düşüp bayılacağımı biliyordum.Zaten kahretsin ki duygusal şarkılar dinlemek hep doğamda olduğu için daha da kötü etkileyecekti.Şimdi sadece müzikale odaklanmam gerekiyordu.Ve evime geri döndüğümde gördüğüm görüntüler,kan izleri,parçalanmış oyuncak ayı... Derin bir nefes aldım ve yaklaşık on beş dakikadır halı desenlerine anlamsızca bakışlar sergilediğimi farkettim.Tolunay başımda bekliyordu ve müzik çoktan başlamıştı.Kendime gelmem için bacağımı çimdikledim ve ayağı kalktım.Tolunay'a zorla da olsa gülümsedim.Başlayabiliriz anlamında kafamı salladım ve  müziği açtı.İşte kulak yoluyla alınan uyuşturucum şu anda başlamış oldu.Tolunay şarkının sözlerini bir kez daha dinliyordu.Ben şarkıya eşlik ediyordum.

Yaklaşık beş dakika sonra şakrıya o da eşlik etti.İşte müziğin mükemmel bir yanı da,onunla söylemek.Yüzüne baktığımda onun da bana baktığını gördüm ve gözlerimi nedenini bilmediğim bir şekilde kaçırdım.Bana yaklaştı ve yüzümü ona doğru çevirdi.Şarkıyı söylemeyi kesmişti ve... O romantik ve bir o kadar da seksi bakışlarıyla beni süzdü.Daha önce Tolunay hakkında bunları düşünmemiştim.Ve açıkça söylemek gerekirse,düşünmek de istemiyordum.Tolunay beni etkiliyordu ve az çok bunun farkındaydı.Yumuşak bir sesle dikkat çekmek için '' ıhm ıhm '' sesini çıkarttı.

''Ne düşünüyorsun ? ''

''Boş.Beynim birşey düşünüyor ama düşünmek de istemiyor.Sadece boş.''

''Dinlenmen gerektiğini biliyorsundur umarım.Fazla şey yaşadın ve kahretsin ki elimden birşey gelmiyor Almi. ''

''Ben iyiyim,gerçekten.Sadece biraz fazla kafaya takmaya başladım sanırım.''

''Biraz öyle oldu ve ben bu durumdan rahatsızım Almi.Senin üzülmen benim de üzülmem demek oluyor.''

Daha fazla bu konu hakkında konuşmayacağımı belirterek sustum.Bazen gerçekten bazı konularda susmanız gerekiyor.Ya sonunda olay çıkıyor,yada işler daha da kötüye gidiyor.Konuşmak istemediğimi anlamış olmalı ki başını salladı.Yukarı çıktı ve beni rahat bıraktı.Bende arkasından yukarı çıkıp günlüğümü elime aldım ve tekrar aşağı indim.Uzun zamandır yazmıyordum.Ne yazacaktım ki zaten ? Herşeyi,kalbimde oluşan boşluğu,kendimi suçlu hissetmemi yazarsam eğer,birdaha hatırlayıp tekrar birkaç gün öncesine dönecektim.Herşey yoluna girdiği zaman yazmaya karar verdim ve günlüğümü sertçe kapadım.Ne olduda bu hale geldim.O gece,Cenk ve yaptıkları,kardeşime duyduğum özlem,Tolunay'a duyduğum duygu karmaşası,ve her şeyi en başından tekrar yaşamam.Tekrar hatırlamam.İşte en acı verici olan da bu zaten.İkincisinde daha çok acıtıyor gibi.Tolunay ne kadar senin suçun yok dese de,suçumun olduğunu biliyorum ve hep de bileceğim.Bu gerçeği değiştiremeyecektim.Tek bildiğim,Cenk'e kızmama rağmen benim de tam olarak olmasa da katil olmamdı.Sadece onları ben öldürmemiştim.Ama aracılık yapmıştım.İşte acıtan buydu.Onları engelleyememiştim ve öylece bakmıştım.Tanrım,ne yapabilirdim ki ?

Merdivenlerden ayak sesleri duydum ve başımı o yöne doğru çevirdim.Tolunay kafasını uzatıp bana baktı.Artık onu da daha fazla üzmemek için kendimi toparlamalıydım.Üzüldüğü her halinden belliydi.Cebinden sigara paketi çıkardı ve dudaklarının arasına koydu.Ne zamandan beri sigaraya başlamıştı.Oh,hayır.

''Ne zamandan beri sigara içiyorsun ? Ah,bırak onu.''

''Yaklaşık iki saat önce başladım ve bu şey o kadar da kötü değil.''