Blood Absorbent Friendship

Bölüm 8 -

Cenk'le olan muhabbetimiz koyulaşmıştı.Tam o sırada bir hoca girdi.Gözlüklü zarif ve güzel bir bayandı.Elindeki kitapları masasına bırakıp bize gülümsedi.Dilindeki mühürü bozup konuştu.

''Merhaba,arkadaşlar.Ben biyoloji öğretmeniniz Nur Algün.Umarım bu yıl derslerimiz verimli geçer.''

Bıdı bıdı bıdı bıdı.Oldum olası okuldan nefret etmişimdir.Genelde okula ortam için geldiğim doğru.Ama matematik konusundaki dehamdan bahsetmiyorum.O sıradaki öndeki Tolunay'a  gözüm kaydı.Dersle ilgileniyor gibiydi.Tam tersi yanındaki kız ise dik dik bakmaya başlamıştı yine.Ben de sert bir bakış atıp önüne döndürdüm.Kendini ne sanıyordu ki ? Cenk konuştu.

''Hey Almeda sıkılmış görünüyorsun ha ? Çıkışta bişeyler içmeye gibebiliriz.Yanlış anlama sadece arkadaşça.Sen benim arkadaşımsın.İçeceğine hap atacak değilim'' diyip dersin ortasında kahkayı bastı.

Kimse bu gürültüye umursamışa benzemiyordu.Tolunay arkasını dönmüş bana dik dik bakıyordu.Görmezden gelip Cenk'e döndüm.

''Tabiki.Çıkışta konuşuruz.''

***

Dersler oldukça sıkıcı geçiyordu.Zil çaldı.Sonunda.2. Tımarhanem den kurtuldum.Evet 2. diyorum çünkü hatırlarsanız Tolunay'ın evine de Tımarhane diyordum.Cenk beni kolumdan dürttü ve gülümsedi.Dalmışım.

''Hadi bakalım arabama gidiyoruz''

''Nereye gidiceğimizi söylüycek misin Cenk ? ''

''Bunu o zama-''

O sırada Tolunay kolumdan tutup başka tarafa çekmişti.Napıyordu bu ?

''Sen ne yaptığını sanıyorsun Tolu ! ''

''Sen bana emanetsin Almi.Önüne gelen kişiyle biyerlere gidemezsin.Ailen seni bana bıraktı anladın mı . Biraz olgun ol.Ve benimle beraber eve geliyorsun.''

''Sen kim olduğunu sanıyorsun ? Sen benim ne annemsin ne de babam.Sen bana karışamazsın arkadaşça biyerlere çıkıyoruz.Bu seni ilgilendirmez.Sana emanet olmam herşeyime karışman anlamına gelmiyor.Şimdi bırak kolumu ve siktir burdan ! ''

Kolumu yavaşça bırakıp hızlıca kapıdan çıktı.Çok saçma davranıyor bir gün kesinlikle bir ''Vampir Kavgası'' na tutuşacağız.Ben Almeda'yım.O aptal ı dinliyecek değilim herhalde ?

''Hadi Cenk.Gidelim.''

Cenk beni arabasına kadar götürdü.Tekrar sordum.

''Nereye gidiyoruz ? ''

Sesini çıkartmadı.Bu da mı sinirimi bozmaya çalışıyor.Anlamıyorum tüm erkekler sinir bozucu mu olur ? Farklı ve anlayışlı olduğunu sanmıştım.Araba çok güzel kokuyordu.Eminim Cenk'ten geliyordu. Bir saniye.Bir şeyler içeceğimizi söyledi.Ne yaptım ben ? Ben vampirim.Almeda.Tam bir aptalsın !

''Hey Cenk.Kendimi iyi hissetmiyorum eve gitmek istiyorum.Lütfen.''

''Pekala evini tarif edebilirsen götürürüm.''

Evin adresinin bulunduğu kağıdı yanıma almamıştım.Napıcam ben ? Tolunay'ı aramalıyım.Hey Tolunay'ın numarası bende yok ki ?

''Hey Cenk.Tolunay'ın numarası? şey.. aynı evde yaşıyoruz da ona ihtiyacım var.''

Cenk sinirle arabayı durdurdu.

''Al ara seni alsın işlerim var . ''

Telefonu elinden kaptım ve arabadan çıktım.Tolunay'ı rehberden aradım.

''H-hey (Kendimi mahçup hissediyordum) B-ben Almi.Beni okulun karşısındaki kafeden alabilir misin sana ihtiyacım var ? ''

''Sana karışmamam gerekiyor ha ? Senin annen veya baban değilim.Kendi başının çağresine bak.''

''Sana ihtiyacım var Cenk'ten kurtulmam lazım birşeyler içiceğimizi söyledi.Okuldayım hala.Gel ve beni al.''

''Geliyorum aptal.''

Telefonu suratıma kapattı.SURATIMA.KAPATTI.Sakinim.

***

Yaklaşık 3 dakika sonra arabası okulda belirdi.Cenk çoktan çekip gitmişti.Tolunay pis pis sırıtıyordu.

''Neye gülüyorsun sen ?! ''

''Çok aptalsın.Evin adresini bilemiyecek kadar.Cenk'le birşeyler içmeye gidecek kadar.Bana kızıp sonrada beni okuldan al diye arıyacak kadar.''

Bu sefer haklıydı.Birşey diyemedim.Yaklaşık 3 dakika sonra eve varmıştık.Bu kadar hızlı araba kullanmak zorundamı ? Araba durur durmaz kapıyı açıp çıktım.Anahtarı cebinden aldığım için şanslıydım çünkü bir saat araba park etmesini bekliyecektim. Odaya çıkıp kendimi yatağa attım.Yaklaşık 1 dakika sonra odamın kapısında belirdi.

''Şimdi söyle bakalım nasıl vampir oldun.''

''Anlatmak zorunda değilim.''

''Bana sinir yapmaktan vazgeç.Bu seni cool yapmıyor.Ben sana böyle davranmıyorum Almi.''

''Of.Pekala.Annem ve babam beni senin yanına göndericeklkerini söyledikleri gece evden çıkıp bir bar a gittim.İçkimi alıp bir yere oturdum ve ardından iki çocuk daha yanıma oturdu.Selam verdiklerinde çok fazla muhattap olmadım.Hey küçük şapşal vampir olmak ister misin demişti biri.Birden oracıkta kahkahayı bastım.Vampirleri araştırdığım doğru evet.Ama yıllar önce bırakmıştım ve kendimi yok olduklarına inandırmıştım.Gerçek olmadıklarını biliyordum yada var sayıyordum.Bana komik gelmişti.Güldüğümde yanımdaki diğer çocuk ''İnanmıyorsan bir iddaya girelim ha ? Bizi evine götür eğer seni vampir yaparsak aileni katlederiz.'' Tabiki inanmamıştım.Bende onları sürtük gibi evime götürmüştüm.Evime gelir gelmez ailemdeki herkesi katlettiler.Küçük kız kardeşim ölmüştü.Ve son olarak bana zehirlerini enjekte ederek ortadan kayboldular. Kız kardeşim..''

Olduğum yerde yutkundum ve gözümden bir yaş geldi.Tolunay şaşkınlıkla yüzümü inceliyordu.Kollarını açıp bana sarıldı.Normalde bu hareketini ittirerek karşılardım ama şu an gerçekten ihtiyacım vardı ve ben de sarıldım.

''Üzgünüm Almi.Ailen e olanları bilmiyordum.''

''Elbette bilemezsin '' dedim ağlamaklı bir sesle.

Daha da sıkı sarıldı bana.Tolunay gibi bir öküzün içinden duygusal,anlayışlı biri mi çıkmıştı ?

''Üzülme yanımda birdaha seni incitmiycekler.Biliyorsun sen benim arkadaşımsın.Ne kadar gıcık olsak da.''

Gülümsememi engelliyememiştim bende sıkıca sarıldım ve göğsünde uyuyakaldım.