HE RAPED ME (Completed)

Chapter 22

Nagising ako sa reyalidad nung narinig ko ang pagsigaw ni Joseph. Umaagos na parang talon ang mga luha ko dahil sa mga naalala ko.

“Gagu ka!” sigaw ni Joseph sabay suntok kay Rico.

Nagtilian naman ang mga babae dahil bumagsak agad si Rico mula sa pagkakasuntok ni Joseph.

Inawat naman ng mga kalalakihan si Joseph pero hindi parin ito nagpaawat.

“Gagu ka!” paulit-ulit na sigaw ni Joseph habang patuloy na sinusuntok si Rico.

Nakita ko namang pinapaalis ni Erick si Joseph at hinihila ito pero masyadong malakas si Joseph.

“Stop! Please stop!” sigaw ni Cherry.

Umiiyak na si Katrina habang nakayakap sa akin. Si Ericka naman ay umiiyak na din habang ang mga kalalakihan ay patuloy na pinapatigil si Joseph.

“Stop it.” mahinang sambit ko.

Napatingin si Katrina sa akin at mas lalo n’ya akong niyakap ng mahigpit. Tumutulo pa rin ang luha ko dahil sa mga naalala ko, pero kailangan ko nang patigilin si Joseph because Rico is not fighting back.

Napatigil sa ere ang kamao ni Joseph at tumingin agad sa akin. Kitang-kita ko parin ang galit sa mga mata n’ya.

Naiintindihan ko si Joseph kung bakit ganyan s’ya umakto. Nakita n’ya lahat ng paghihirap ko mula bata palang ako.



Dahil bakla ako.



“Tumigil ka na Joseph. Hayaan mo na s’ya.” seryosong sabi ko sakanya.

Nakita ko ang pagtaas-baba ng dibdib n’ya at alam kong pinipigilan n’ya ang sarili na hindi ulit masuntok si Rico. Binaba naman n’ya ang kamay n’ya at tumayo. Malungkot na ‘yong mga mata n’ya ngayon habang nakatingin sa akin.

Nilingon ko si Katrina na ngayon ay nasasaktang nakatingin sa akin. Nakayakap parin s’ya kaya dahan-dahan kong tinanggal ang pagkakayakap n’ya sa akin. Kita ko kung paano mamuo ulit ang luha sa mga mata n’ya. Pero hindi n’ya ako pinigilan sa pagtanggal ko sa pagkakayakap n’ya. Nakatitig lang s’ya sa akin at ngayo’y nag-uunahan nang lumabas ang mga luha n’ya. Pinunasan ko ito gamit ang mga daliri ko.

Tahimik lang ang buong paligid at pinagmamasdan lang kaming dalawa ni Katrina.

Tiningnan ko si Leo. May hawak s’yang paperbag. Paperbag ko iyon na may lamang mga damit ko. Tinangoan ko si Leo at nakuha n’ya naman ang gusto kong ipahiwatig. Nilapag n’ya ang paperbag sa kama. Si Cherry ay lumabas, ilang sandali ay may dalang damit pambabae at nilagay rin ito sa kama.

Ilang sandali pa ay lumabas na silang lahat, buhat buhat ni Erick si Rico nung lumabas sila.

Naiwan naman ako at si Katrina.

“It’s been a while...” sabi ko.

“Cleo...” umiiyak na sabi ni Katrina.

“It’s been a while since someone slap me the reality.” I said while tears are starting to come out.

“Bakla ako...” pagpapatuloy ko pa.

“I don’t care!” sigaw ni Katrina.

“No one tried to talk about my identity ever-since I started working in that company. No one.” sabi ko pa.

“Cleo...” sabi ni Katrina habang patuloy na umiiyak..

“Everyone knows that I’m gay. They just keep their mouth shut. Siguro dahil ayaw nilang mang-discrimate ng tao since we’re all matured now. And I understand them.” sabi ko.

Tahimik lang na umiiyak si Katrina. Nakaupo lang kami pareho at nakabalot parin ang katawan namin ng kumot.

“Because of their silence, it made me become comfortable of who I am. But they know the real thing. Halata naman kasi eh. I have broad shoulders, matangkad ako na hindi usual sa mga babae, may muscles ako kahit hindi naman ako nagbabanat ng buto, iba ang features ng mukha ko, I don’t have the breast a girl has, and above all...I don’t have the ‘thing’ you girls have.” sabi ko pa.

“ You know what? Hindi ko tinititigan minsan ang kabuuan ko. Dahil sasampalin ako sa katotohanan if I do so. Ako lang ang pilit na sinisiksik sa isip ko na babae ako. Fact is...I’M NOT.” sabi ko habang kinakagat ang pang-ibabang labi ko. Pinipigilan kong humagulgol sa harap n’ya.

I shut my eyes and let those tears flow.

“I’ve been tortured since then because of this identity of mine kahit hindi naman ako nagpalit-anyo. And when I got the chance to come out. I erased all the things that would remind me of who I REALLY AM and let my wings fly.” pagpatuloy ko habang umiiyak.


“Magbihis ka na Katrina.” sabi ko sakanya. Tahimik lang s’ya habang humihikbi.

I went up and immediately opened the paperbag.

“And I’m sorry...for raping you...wala akong matandaan. I’m sorry.” umiiyak ako habang sinasabi iyan.

I never felt so sorry in my entire life. Ngayon lang. Wala akong karapatang kunin ang pinaka-mahamahalagang bagay na pinaka-ini-ingat-ingatan n’ya.

Lalong-lalo na at alam ko sa sarili ko na dalawa lang ang maibibigay ko sa kanya. Only my love.

And shame.

Dahil bakla ako.

Nagsisimula na akong magbihis ng maramdaman ko ang yakap ni Katrina mula sa likuran ko. Humihikbi siya.

“It’s not rape. You didn’t rape me. I was just shocked a while ago. I love what we did. I remembered everything. And I didn’t regret every second of it. I’m proud and ecstatic to know that you’re my first. And I’m praying to God that you will be my last.” umiiyak na sabi n’ya.

Huminga ako ng malalim at hinarap s’ya. Tapos na akong magbihis. Suot ko ulit ‘yong damit ko kahapon. Not the dress.

She was still naked.

I reached the clothes that Cherry brought. Kinuha ko ang undies doon at sinuot iyon kay Katrina. She was still crying while I was clothing her. Pagkatapos kong masuot ang undies n’ya ay sinuot ko naman sa kanya ang blouse na nandoon at jeans.

Matapos ko s’yang bihisan ay napatingin ako sa kama. And I saw blood stains. Pinikit ko ng mariin ang mga mata ko at tumalikod na ako at nagsimulang maglakad palabas ng kwartong iyon. Hindi ko kayang nakikita s’yang nasasaktan. Na alam kong ako ang dahilan.

And for God’s sake! I took her innocence!

“Cleo...tanggap kita kahit sino o ano ka pa. Wala akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao.” umiiyak na sambit n’ya.

I shooked my head while I was still crying.

She doesn’t deserve me.

“No Katrina. You don’t deserve me. You don’t deserve the shame that you’ll be facing kapag naging tayo.” sabi ko habang nakatalikod sa kanya.

“Besides, kayo pa ni Joseph.” malungkot na pagpapatuloy ko.

I’m actually not sure if sila pa ba. These past few days, they were acting as if they are not in a relationship. Mostly si Katrina ang cold at walang pakialam kay Joseph.

Hinawakan ko na ang door knob at inikot para mabuksan ko na ang pinto at para makalabas na ako.

Nasa labas na ako ng pintuan when Katrina said something that made me stop.

“There’s no Joseph and me.

It’s always you... and will always be.”




That was the last time that we saw each other.

2 weeks ago, pagkatapos sabihin ni Katrina iyon ay umalis agad ako sa bahay nila Erick. Gulong-gulo ang isip ko. Ang daming tanong ang bumabagabag sa isip ko.

Una. Anong gagawin ko kay Katrina? I took her feminity for f’s sake! I just remembered everything nung nakasakay na ako ng jeep pauwi ng bahay. Totoo ngang may nangyari sa amin ni Katrina, and yes, it’s not a rape. Pero kahit na! Ano’ng gagawin ko?!

Pangalawa. Ano’ng ibig sabihin n’ya na hindi talaga naging sila ni Joseph? At ako lang talaga.

Ha? So bakit s’ya pinakilala ni Joseph as his girlfriend? At hindi man lang n’ya ito kinorrect?

Masaya ako na sinabi n’yang ako lang.

Pero naguguluhan ako. Paanong ako lang?

Pagdating ko sa bahay nung araw na iyon ay tinatanong ako nila mama at papa kung kamusta daw ang party. Kung nag-enjoy daw ba ako.

Nginitian ko lang sila at hindi na sumagot at tumakbo na ako sa kwarto.

I’m so confused!

Nagkulong lang ako sa loob ng kwarto ko buong magdamag at lumalabas lang kapag kakain na. Ayoko namang mag-alala sila sa akin.

Nung dumating ang lunes ay nagsubmit agad ako ng resignation letter, pero hindi tinanggap ng head namin. Instead, binigyan n’ya ako ng 1 month leave kahit hindi pa naman ako umabot ng isang taon sa kompanya kaya tinanggap ko nalang ito.

It’s also been two weeks since I received a text message from Katrina saying...

‘I love you. I missed you already. I know why you’re not around in the office. I’ll give you time. I’ll wait for you to come back and we’ll talk. Alam kong naguguluhan kapa. But please...don’t leave me.’

‘Yon lang ang nakuha kong message mula sa kanya.

Sila Cherry ay tinetext rin ako. They comforted me through texts dahil hindi ko sinasagot ang tawag nila.

For two weeks ay lagi akong binibisita ni Joseph sa bahay pero hindi ko s’ya nilalabas. Ayoko munang may makausap na kahit na sino.

“Cleo...nandito ulit si Joseph. Kausapin mo na s’ya. Alam kong may problema kayo and hiding will not solve the problem. Anak naiintindihan ko kung hindi kapa okay. But you have to face it. It’s been two weeks anak. Please come out.” sabi ni mama sa labas ng kwarto ko.

Huminga ako ng malalim at tumayo na.

Mama’s right. I have to face it.

Lumabas ako ng kwarto at bumaba na. Nakita ko si Joseph na nakaupo sa sofa namin. Nung makita n’ya ako ay tumayo s’ya at sinalubong ako.

“Are you okay now?” nag-aalalang tanong n’ya.

I just smiled at him, pero hindi iyon umabot sa mga mata ko. Kaya tinigil ko nalang ang pagngiti.

“Let’s talk outside. Pinagpaalam na kita kay Tita Mel.” sabi ni Joseph.

Tumango lang ako kaya lumabas na kami ng bahay. Tinatali ko ang buhok ko habang naglalakad kami.

“Sa park tayo.” sabi ni Joseph.

Hindi na ako nagsalita, sumusunod lang ako sakanya.