სიძულვილი რომელსაც სიყვარული შეცვლის

თავი 4

-გამარჯობა?-მომესალმა ვიღაც ბიჭი რომლის ხმაც საკმაოდ მეცნობოდა.მისკენ მივბრუნდი და ჰარი ყოფილა.
-მია?აქ რა გინდა?-დაბნეულმა აიწეწა თმა
-ვიცი რომ მია მქვია და აქ ვსწავლობ დღეიდა.-მომბეზრდა თუ როგორნუოვირთ აქ ჩემი დანახვა.
-გასაგებია!-რა უცნაურია ნეტა ესეთი რეაქცია რატომ ქონდათ.ფიქრები გავფანტე და ლექტორის მოსმენა დავიწყე.დრო ისე სწრაფად გაფრინდა ვერც კი მივხვდი როდის მოვიდა კაფეტერიაში ჩასვლის დროს.დერეფანს მივუყვებოდი როდესაც გოგონა დამეჯახა.
-მაპატიეთ უბრალოდ ვერ დაგინახე.-მკრთალად გამიღიმა.
-არაფერია.ამ ხომ არ იცი კაფეტერია სად არის?-ვკითხე რადგამ უკვე ათი წუთია რაც ვეძებ.
-კი მეც მანდ მივდივარ.-მომიგო.გავუღიმე მანაც გამიღიმა.ვფიქრობ კარგი გოგონაა მასთან ვიმეგობრებ.
-უი ხო სულ დამავიწყდა მე მია ვარ.-საკუთარი თავი წარვადგინე.
-სასიამოვნოა მია მე კი ჯიჯი .
-ჩემთვისაც.-მცირე დიალოგის შემდეგ მე და ჯიჯი კაფეტერიაში შევედით და საკვების ასაღებ დახლთან მივედით.რათქმაუნდა სალათი გადავიღე, რადგან სხვა საკვები არ მომეწონა.მე და ჯიჯი ცარიელ მაგიდასთან დავსხედით და საკუთარი ლანჩის ჭამა დავიწყეთ.

-ჰეი ლუზერო დაქალი იპოვე?-ვიღაცა გოგო,რომელიც ჰარის კალთაში ეჯდა მოაძახა ჩემს წინ მჯდომს.ჯიჯიმ თავი დახარა.დავინახე მის თვალში რაღაც პრიალა სითხე და მივხვდი რაშიც იყო საქმე.ფეხზე წამოვდექი და მათთან მივედი.იქ მჯდომები გაკვირვებული სახით მიყურებდნენ.
-რა თქვი?-მკაცრად მივუგე და ხელები მაგიდაზე დავაწყე.
-მოიცა ვერ გაიგე ახლაო?
-ჰაჰ მე კი გავიგე მაგრამ მგონი არასწორ გოგონას დაუძახე ლუზერი.-
-ვფიქრობ სულაც არა.ოუ ჯიჯ შენი დაქალი ძაან საყვარელია.-გამეცინა.
-და ფიქრობ შენ მასზე მეტი ხარ?ბიჭებს ლანჩის დროს კალთაში უხტები.ზედმეტად იტყლარჭები და ამ ყველაფრის მერე ჯიჯის ეძახი ლუზერს?-ყველა გაოცებული იყო.როგორც ჩანს ამ გოგოს მსგავს რაღაცეებს აქ ვერავინ უბედავს.
-რა თქვი?-სახიდან ღიმილი გაუქრა.
-მოიცა ვერ გაიგე?საერთოდ სარკეში თუ ჩაგიხედავს?ჯერ შენ თავს შეხედე მერე კი ჯიჯის.აშკარად დიდი განსხვავებაა ძვირფასო.ის უბრალოდ ანგელოზს გავს, შენგან განსხვავებით და აღარ გაბედო და მეორეჯერ მას მსგავს რამ არ დაუძახო,თორე რაც მოხდება მაგაზე პასუხს აღარ ვაგებ.-ვერცერთი იქ მჯდომი ხმას ვერ იღებდა.მარტო ერთი ადამიანის სახეზე შევნიშნე პატარა ღიმილი,რომელიც ირონიას ასხივებდა.გამოვტრიალდი და ჯიჯისთან მივედი.
-ეს ეს არ უნდა გექნა. ისინი შენ გადაგეკიდებიან.ეს ჩემი ბრალი იქნება. მაპატიე გთხოვ.მაპატიე.-ატირდა და თავი ხელებში ჩარგო.
-ჰეი დამშვიდდი ფეხებსაც ვერ მომჭამენ.მართალია აქამდე სკოლაში და კოლეჯში არ დავდიოდი.მაგრამ ისეთი ენამაქვს აქეთ არ შევჭამო მწარე პასუხებით.-ორივეს გაგვეცინა.ლექციები დამთავრდა თუ არა გარეთ გამოვედი.სკოლის წინ ჯეიქობი დამხვდა.სხვათაშორის ის ჩემი კარგი მეგობარია,ძმასავით მყავს.ჩემთან მოვიდა და გადამეხვია.დავინახე ის დაჯგუფება დღეს კაფეტერიაში რომ მივაჩმორე.ჩვენ გვიყურებდნენ.ამაზე მხოლოდ თვალები ავატრიალე და მანქანისკე დავიძარი.ჯასტინმა ჩანთა გამომართვა და კარები გამიხსნა რაზეც მადლობა გადავუხადე.

888
სახლში რომ მივედი პიტერი აქ არ დამხვდა.კიდევ კარგი მასთან საუბრის სურვილი არ მაქვს.ქეროლს მოვუყევი ყველფერი და მითხრა რომ მართალი ვიყავი და შემაქო.ლაპარაკის დასრულებისთანავე მაღლა ავედი, გამოვიცვალე და დავალებების მომზადება დავიწყე....

*ჰარის თვალთახედვით*
გამიკვირდა, როდესაც მიამ ის გოგონა დაიცვა.საკმაოდ კარგად მოიქცა და დამერწმუნეთ მართალიც უთხრა ელენას.
უნდა ვთქვა რომ მია მთელს კოლეჯში ყველაზე ლამაზი და ნაზი გარეგნობის გოგოა,მაგრამ არა.ის საშინელი ადამიანის შვილია,სავარაუდოდ ისიც მისნაირია.პიტერ გრეისი ეს ადამიანი ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მძულს.მის წინააღმდეგ გეგმა მჭირდება რომ ჩავძირო და გავანადგურო.ეს ყველაფერი მძიმე დარტყმა იქნება,მაგრამ რაც მან ჩაიდინა ის უფრო მძიმე დარტყმა იყო....ზეინს ვუთხარი სკოლის მერე ჩემთან მოსულიყო,რადგან ერთად უნდა დაგვეგემა მისი განადგურება.....
-ჰარი რას აპირებ?-იკითხა და წყალი მოსვა.
-არ ვიცი ზეინ.ერთი ვარიანტი მაქვს.იმას წავართმევ რაც ყველზე ძვირფასია მისთვის.
-და რა არის მისთვის ძვირფასი?
-რათქმაუნდა პერსპექტივა და ფული.აი დანარჩენი ჯერ არ ვიცი უნდა ჩამოვყალიბდე.მაგრამ რამოდენიმე დღეში ყველაფერი გეცოდინება...