სიძულვილი რომელსაც სიყვარული შეცვლის

თავი 22

-რაა?როგორ რა მოხდა?კარგი დედა დამშვიდდი დღესვე წამოვალ!-ჰარის ხმამ გამაღვიძა.
-ჰაზ რა ხდება მშვიდობაა?-შემეშინდა რადგან ძალიან ანერვიულებული იყო.
-მამაჩემი დაჭრეს.პატარავ უნდა წავიდე რამოდენიმე დღით.ბიჭებს დავურეკავ და შენთან დარჩებიან.
-არა ჰარი შენთანერთად წამოვალ.
-არა!სახიფათოა.შენ გგონია იქ წაგიყვან სადაც განძრახ მკვლელობის მოწყობა სცადეს?არც კი იფიქრო ამაზე.პატარავ ძალიან გთხოვ...-შემევედრა.
-კარგი როგორც გინდა ოღონდ ფრთხილად იყავი ძალიან გთხოვ.-მივედი და ჩავეხუტე.
-ძალიან მომენატრები.-წელზე ხელები მომხვია და თავი ჩემს ყელში ჩარგო.
-მეც ჰარი მეცც.ახლა კი ტანსაცმელს ჩაგიწყობ.-შუბლზე მაკოცა და ტელეზე დაიწყო ლაპარაკი.
-პატარავ ნაილი დარჩება შენთან.
-კარგი...-დაახოლებით ნახევარ საათში ნაილიც მოვიდა.ჰარის დავემშვიდობე...მეც მინდოდა მასთან ერთად,მაგრამ არ წამიყვანა.ძალიან მომენატრება მის გარეშე ერთ წუთს ვერ ვძლებ...ახლა კი რამოდენიმე დღე მარტო უნდა ვიყო...
-მია კარგი რა ნუ ხარ მოწყენილი ჩამოვა შენი პრინცი აბა სად წავა...-გამახნევა.
-ვიცი ნაი უბრალოდ უკვე ძაან მომენატრა.
-ვიცი პრინცესავ ვიცი,მაგრამ შენს წინაშე ვარ მე,ასე რომ არ მოგაწყენ.დღეს კოლეჯში არ წახვიდე და რამე ფილმს ვუყუროთ საღამოს. ახლა კი საჭმელი გაამზადე თორე კუჭი მიხმება.-გამეცინა ეს ბიჭი მხოლოდ ერთი დღეა გავიცანი და უკვე ძმასავით მიყვარს.
-უხხ შე ღორმუცელაა,ახლავე.რას იტყვი პიცა რომ გაგიკეთო?-თვალები გაუბრწყინდა და ხტუნვა დაიწყო.
-ვაიმეე მიაა ძაან მიყვარს პიცაა.
-კარგი მაშინ დავიწყოთ.-
მე და ნაილმა პიცის კეთება დავიწყეთ.ბევს მაცინებდა.ჰარიზე მიყვებოდა,მის პატარაობაზე,რაც საკმაოდ მამხიარულებდა.როდესაც პიცა გამოცხვა გიჟებივით ვეცით და რასაც ქვია გავბუთქეთ.მთელი დღე სიცილ-ხარხარში გავატარეთ.ჰარისაც დავურეკე...მითხრა რომ ყველაფერი კარგად იყო,მაგრამ მსროლელი ვინც ჰარის მამა დაჭრა გაიქცა.დაახლოებით სამი საათი ველაპარაკე FaceTime-ით მერე კი დავემშვიდობე რადგან დაძინება და დასვენება არ აწყენდა.
-აუუ მია დროზე გააკეთე ეგ პოპკორნი აღარ შემიძლია უკვე.-ბუზღუნით გამომძახა.
-მომაქ.შენ აარჩიე ფილმი?
-კი მალეფისენტას ვუყუროთ რა...
-კარგი რა ნაილ.-დავიწუწუნე.
-ოოო ჩემი ხათრით...-ლეკვის თვალები შემომანათა.
-უხ კარგი ხოო.
ფილმის ყურების დროს ნაილი უამრავ კომენტარს აკეთებდა რაზე სიცილით ვიგუდებოდით.ფილმის ყურებას რომ მოვრჩით დაძინება გადავწყვიტეთ მაგრამ ფანჯრის ჩატეხვის ხმა მოგვესმა.იქიდან კი დაახლოებით 5 ახალგაზრდა ბიჭი შემოვარდა.შეიარაღებულები იყვნენ.სახე კი პირბადით ქონდათ დაფარული.
-რა ხდება!?-იკითხა ნაილმა და ჩემს წინ დადგა.
-ამის თავი არ მაქვს გოგო წამოიყვანეთ და წავედით!-განკარგულება გასცა ერთ-ერთმა. ოთხი ბიჭი ჩვენსკენ დაიძრა.ძალიან მეშინოდა.
-მას ხელი არ დააკაროთ!-იყვირა ნაილმა.
-შენ არავინ გეკითხება.-ერთ-ერთმა რომელსაც ხელში ბიტა ეჭირა ნაილს გაუქანა და თავში მოარტყა.
-არა ნაიიი.-ტირილი ამიტყდა მასთან მივედი,მაგრამ გამაკავეს.
-ხელი გამიშვიი შე არამზადავ...
-ხმა არ ამოიღო.
დავიკივლე იქნებ ვინმეს გავაგონო,მაგრამ უცბად ვიგრძენი რომ ბიჭი რომელიც მაკავებდა ცხვირზე რაღაც ამაფარა.რის შედეგადაც გონება დავკარგე....

*ნაილის თვალთახედვით*
თავის ტკივილი მაღვიძებს.თვალი გავახილე და გარშემო მოვიხედე,ისევ ჰარის სახლში ვიყავი,მაგრამ მია და ის ხუთი ნაბიჭვარი აქ არ იყვნენ.მთელი სახლი მოვიარე,ეზოც,აქვე ახლო ტერიტორიებიც მაგრამ მია ვერსად ვნახე.
-ჯანდაბა,ჯანდაბა ჯანდაბაააა!-დავიღრილე და კედელს მთელი ძალით მუშტი ვხიე.ჩემი ბრალია,ყველაფერი ჩემი ბრალია.ეს როგორ მოხდა?ჰარიმ მე ჩამაბრა მია მე კი ვერაფერი მოვახერხე,ის ვერ დავიცავი ღმერთო რა უნდა ვქნა...
ბიჭებს დავურეკე რათქმაუნდა ჰარის არა...
-რა მოხდა ნაილ წესივრად გაგვაგებინე.-თქვა ზეინმა.კარები გავხსენი თუ არა ეგრევე შემოვარდნენ შიგნით.
-არ ვიცი არაფერი ვიცი.ერთი რაც მახსოვს ის არის რომ ვიღაცეები შემოვარდნენ მე მიას დაცვა მინდოდა მაგრამ რომელიღაცამ თავში ბიტა მხია მერე კი არაფერი არ მახსოვს...რა უნდა ვქნა მითხარით ჰარის თვალებში როგორ უნდა შევხედო?
-დამშვიდიი აუცილებლად ვიპოვით.-თქვა ანერვიულებულმა ლიამმა.
-რომელიმეს სახე დაინახე?-იკითხა ლუიმ.
-არა პირბადეები ეკეთათ.ღმერთო მას რამე რომ დაემართოს არ ვიცი რას ვიზავ...
-კარგი დამშვიდდი ნაილ,მაგრამ პირველ რიგში ჰარის არაფერი უთხრათ.როდესაც გაიგებს გაგიჟდება და შესაძლოა ფეხით ჩამოვიდეს,ამიტომ ჯერ ჩვენ მოვძებნოთ...-თქვა ლუიმ.
-არვიცი არაფერი ვიცი....
-კაი ჯერ აქვე ახლომახლო მოვძებნოთ მერე კი ქალაგგარეთ.ოღონდ ახლა არა დღეს აზრი არ აქვს შუაღამა და ვერსად ვიპოვით.ხვალ დილიდან დავიწოთ...-თქვა ლიამმა და ანერვიულებულმა წყალი მოსვა.