April's POV
Hello guys!! By the way, I'm April Lyzandra Buenaventura, I'm 24 years old, I am a Tourism graduate at San Beda College, Manila. Pero now, I'm working as a Photographer for an Animal magazine, kasi I love animals and I also love taking pictures, Diba jackpot ako sa work ko. Plus, I get to travel alot for free.
And now, mabalik tayo sa nangyare this past week. Pauwi na kasi ako from my vacation.
Kahapon kasi, I met this guy na super baet, and his name is Uno. Paano ko naman nasabi na super baet siya?? Well, ikwekwento ko ang nangyare.
_-FLASHBACK-_
3 weeks ago, My boyfriend and I went to Palawan para sa isang business meeting niya, and also sumama ako kasi gusto ko din mapuntahan yung Calauan Island Wildlife Sanctuary. Plus, I also want to take pictures ng mga animals sa wild..haha :)
Pero this past week, lagi na akong mag-isa sa hotel na tinutuluyan namin ng bf ko, at madalas na siyang di umuuwi. At everytime na nalulungkot ako, pumupunta ako sa Wildlife Sanctuary. Pero yesterday morning, ng hindi umuwi si Kevin, which is my bf. Pumunta ulit ako sa sanctuary with my ever reliable friend, my camera..haha. Yup, my camera nga, kasi eto lang lagi ang kasama ko dito sa Palawan dahil lagi naman wala yung walang kwenta kong boyfriend. Ayun na nga, I was in the sanctuary, nang makita ko yung walang kwentang lalakeng yun, at take note he was with another girl and also they were sweet. Kaya, nilapitan ko sila and confronted them.
Me: "Hey babe, sino yang babaeng kasama mo ah?"
Kevin: "Uhhmm, miss, What are you talking about? I dont even know you."
After nun ay tinalikuran nya ako at mukhang aalis na sila. Nang dahil sa galit ko, I slapped him in the face ng walang sabi-sabi. Sa sobrang galit ko at asar sa ginawa niya, I went into a bar na malapit sa sanctuary and drink para makalimutan ko na ang mga nangyare. Hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako sa labas ng bar, holding a bottle of liqour.
And suddenly, my lumapit saking isang lalake, asking kung bakit daw ako umiiyak. Hindi ko siya pinansin, dahil ayaw kong makipag-usap sa kahit na sino nang mga oras na yun. Pero he still talked at sabi niya, "Sorry miss, alam kong di mo ko kilala, and wala akong karapatan na panghimasukan ang buhay mo, Pero ayaw ko kasing nakakakita ng babaeng umiiyak eh". Plus inabutan niya ako ng panyo. So kinuha ko yung panyo, kaya nagsalita ulit siya, "By the way miss, my name is Juan Carlos Mercado De Leon I, ang haba noh, kaya Uno na lang..haha". Pagkasabi nya nun medyo napangiti ako at nakipagkilala na din sa kanya. At naikwento ko na din ang nagyare sa amin ng bf ko.
Hanggang sa nakarami na ko ng inom, nang bigla ko na lang nafeel na i-kiss si Uno, at nakita kong nabigla siya. Okay lang naman yun sakin kasi he's good looking naman..haha. Then, I kissed him again, at hindi na siya pumalag, di na siya lugi sakin ah.
Hanggang sa nalasing na ako, at tinanong niya ako kung saan niya daw ako ihahatid. Nang sinabi kong sa hotel room lang ng bf ko ako nagstay at dahil sa nangyare ayoko ng umuwi dun, isinama niya ako sa rest house nila. Nakatulog na ako sa taxi.
Kinabukasan, nagising ako sa isang malaking kwarto, nakita ko si Uno sa sofa ng kwarto. At napansin ko na iba na ang suot kong damit, kaya inakala ko na may hindi siya magandang ginawa sa akin, pero there's this feeling na mabaet sya at he didn't took advantage of me.
Kaya I made him breakfast and I left, and went back to Manila. Pero before leaving I left a note saying na to contact me when he's back in manila. At nagpasundo na ako sa private plane ng family namin. Oo medyo mayaman kame, pero ayaw kong ipagmayabang yun.
_-END OF FLASHBACK-_
Kaya ng makauwi ako sa bahay, I passed all my pictures sa editor namin para maisama sa next issue ng magazine..Kailan kaya babalik si Uno dito sa Manila.

BINABASA MO ANG
The Rebounder
General FictionHey guys, Pierce here..Nga pala eto ang unang story na isusulat ko..So kung panget ang kalalabasan..Sana maging medyo considerate naman tayo..hahaha..And always feel free to suggest, and criticize.. :) This story is about a guy named Uno, isang taon...