Escaping Lies

Chapter 7

Chapter 7

Nakatulala lang ako buong byahe namin papunta sa hospital kung nasan ang mga magulang ko. Hindi ko alam kung anong kalagayan nila after the accident kaya hindi ako mapalagay.

How did they got it? Who did it? Kaya ba sila tuliro this past few days? Kaya hindi sila mapakali at mapalagay na animong may mangyayaring masama talaga sa amin?

Umiiyak ako habang nakatingin sa bintana ng kotse at pilit umiisip ng hindi maganda. Ano pa bang hindi maganda ang mangyayari sa akin? This world is really fucked up!

Nagulat ako ng kuhanin ni David ang kamay ko na nasa hita. Napansin ata niyang hanggang ngayon ay hindi pa 'rin ako kumakalma kaya't kinuha niya ito at piniga.

He is trying to calm me. Kanina ko pa napapansin ang pagbuntong hininga niya at parang hindi siya mapakali. Panay 'rin ang kanyang tingin sa akin kanina kaya alam kong 'di ‘rin siya mapakali at nag-aalala sa kalagayan ko.

Pagdating namin sa hospital ay hindi ko na inalinta ang mga tumitingin sa akin. Tinakbo ko ang loob at nagtanong sa information desk na nakita ko.

"Miss, nasa’n yung naaksidentang mag asawa?" aligagang tanong ko dito.

Napakunot pa ang noo nito bago nakuha ang tinanong ko sa kanya, "Ah, yung kakadating lang po siguro 'yon. Nasa emergency room po miss,” turo niya sa gawing kaliwa niya.

Hindi na ako sumagot at dali daling nagpunta dito. Hindi ako pinapasok nung nurse at sinabing ginagamot pa daw ang dalawa.

I'm walking right to left and vice versa. Alam kong nahihilo na sa akin si David. I thought he will not go after me, but I was shocked when I saw him watching me with those tantalizing eyes with so much care.

"Hey, please sit. Be calm, okay? They will be alright," bakas sa boses nito ang pagaalala ngunit wala din siyang magawa.

Ilang beses na ba niyang sinabi sa akin ‘yan? Hindi ko na mabilang. Hindi ako nakinig sa kanya at hanggang ngayon ay hindi pa 'rin ako mapakali.

Nang mapagod ay umupo ako 'don at napahilamos na lamang sa aking mukha. I fucking hate this goddamn life! What this life have done to me? What did I do, life? Why I feel like it's very unfair na puro nasa akin ang malas!

Bigla akong napatayo ng lumabas ang doctor mula sa ER. Halata sa mukha nito ang lungkot ngunit sinantabi ko muna ito. I need to know what happened to my parents!

"Doc, what happened? How are they? Are they alright?"

Napabuntong hininga muna ito bago magsalita, "Are you related to the patients?"

"Yes, they are my parents. What happened? Can I see them?"

"Uhm... Your mother is now stable but still unconcious, napasukan ng bubog ang ulo nito dahil na din siguro sa impact of the accident, but don't worry about it dahil natanggal na namin. There are some fractures on it kaya hindi pa namin masasabi," he sighed heavily. "Also, she's on the state of comatose where in, her body is dead, but her brain's not. The impact of the accident really got her kaya siguro ganon."

What? Comatose? I feel like I'm gonna breakdown down right now after I heard it. Nanlalabo ang aking mga mata matapos kong marinig ito.

Nakakabaliw. My mom is on a comatose, while my dad? What happened to my dad?!

Nagangat ako ng tingin sa doctor at ng makita niya ang pagtatanong sa mata ko ay biglang lumungkot ang kanyang mga mata.

Kinabahan na ako agad. No! It can be right? My dad is lying on that goddamn bed because he's just unconcious right?