Escaping Lies

Chapter 25

Chapter 25

Kanina pa ako hindi mapakali sa kinatatayuan ko. I don't know who's the texter is, pero I have this feeling that what is he or she saying is kinda truth.
What the heck?

Bakit niya ako kilala? At anong sinasabi niya? I am not the real daughter of this family? And why he or she know that? Who are you?

Hanggang sa makabalik kami sa taas ay hindi pa 'rin ito mawala sa utak ko. I find it weird dahil bigla na lang siyang nagtext ng ganon.

Kanina pa ako kinukulit ni Riane kung ano raw ang text but I didn't answer her, even utter a word. Masyado akong confuse at occupied para sagutin pa ang mga tanong niya.

Isa lang ang nasa isip ko ngayon, Who is that?

But on some parts I'm thinking, kilala ko nga ba talaga ang mga magulang ko? They always gave me the thing that I want but we didn't even encouter some events na magkakasama talaga kami at ineenjoy lang.

They are always on business trips even holidays. Si mommy ay hindi ko masyadong or hindi ko talaga nakakwentuhan? I'm always insecure dati nung bata ako dahil sila parents nila ang naghahatid sa kanila sa school but me? Laging yaya ko.

Mas close ko pa ata ang mga yaya ko kaysa sa mga magulang ko kaya who am I to contradict that message, right?

I don't even know my parents. I don't their favorites and such. Basta sa business lang sila nakatutok. Same with my relatives wala silang nababanggit sa akin.

Mas mahalaga pa ata sa kanila ang pera kaysa sa anak nila. Or anak nga ba talaga ko?

Kung sino man ang texter na 'to ang galing niyang magpagulo ng isip! Dahil for now, I don't think, I can think properly.

Pagbukas ni Riane ng pinto, dahil sa sobrang occupied ko nga ay hindi ko na namalayan. Buti nga at hindi ako nadapa o kung ano man dahil kung ano ano ang nasa isip ko!

Nadatnan namin silang naguusap don at nakita ko si Mommy na nakangiti kay David. I don't know but may kakaiba talaga sa way ng pag ngiti niya dito.

Mom, ‘wag mo naman ako agawan! Sa akin na yan, wag mo sulutin!

What the...

What are you saying, Xyrelle? Are you insane?

Napalingon sila sa amin ng tumikhim si Riane while me, still staring at the happy face of my Mom. That's unbelievable...

"Andyan na pala kayo, Riane, anak! Nakabili ba kayo ng mga bibilin niyo?" sabay pasada niya ng tingin.

Alam kong nakatitig sa akin si David pero hindi ako lumilingon. Nagpakabusy akong ayusin ang pinamili namin 'kuno' ni Riane, kahit tubig lang naman ito!

Duh, madaming tubig dito.

Naramdaman ata ni Riane na wala akong balak magsalita kaya siya na ang sumagot dito.

"Ah, opo Tita! Ayon po inaayos na ni Xyrelle. May dala din po akong pizza, if pwede na po kayong kumain ng gano’n try it po."

Ngumiti naman ito, "Hmm, I think pwede naman na ako. Wala namang sinabi ang doctor na bawal pa akong kumain ng iba bukod sa fruits."

"Great! You should try it po."

"Bakit favorite mo ba ito? Mukhang masarap nga ah."

Napakamot naman sa batok itong isa and I'm here standing where I can watch them.

"A-ah ano po, ayan po yung favorite pizza ni Xyrelle.." ang uneasy ng tono niya na halatang kinakabahan din.

Nawala ang ngiti ni Mommy, "Oh..."