Escaping Lies

Chapter 26

Chapter 26

Hanggang sa pag uwi ay 'yoon pa 'rin ang iniisip ko. Hindi ito mawaglit knowing that Mom is hiding something from me.

That sender, it's either he or she was telling the truth or nang paprank lang siya at ako napagtripan niya.

Pero, what Mom said earlier made me confused. She said that they found what they are looking for, for years! Or who?

Mom you gave me a headache! Nahalata ata niya ang pananahimik ko kaya't kanina pa niya ako tinitignan. I don't know if she had a hint what am I thinking about, pero hangga't hindi ko nalalaman kung ano ba talaga ang sikreto niya ay alam kong di ako matatahimik!

"Are you okay? Kanina ka pa tahimik." nakakunot na noong aniya.

Ngumiti ako, pilit "Hmm, masama lang po pakiramdam ko." lies.

Hindi masama ang pakiramdam ko! Sadyang mababaliw na ko sa kakaisip kung anong tinatago mo.

Tumango tango naman siya, na animo'y kumbinsido sa sagot ko, "Is that so?" I nod, "Okay, you should rest pagdating natin sa bahay and take your medicine, ha?"

"Yes po. Thank you."

Natahimik na ulit ang byahe namin hanggang sa makarating kami sa bahay. Hindi na ako nagpaalam sa kanya at dumiretso na lang sa kwarto.

Hanggang ngayon ay hindi pa 'rin ako tinatakasan ng iniisip ko.

I am thinking about the sender. He or she didn't answer or confirmed anything if she'll come tommorow.

Isa pa iyon na iniisip ko. What will happen tommorow? Am I ready for anything? O katotohanan nga ba talaga ang malalaman ko?

I am also thinking who is the sender of that freaking text? Bakit niya bigla na lang guguluhin ang utak ko ng ganito ng walang kasiguraduhang masasagot!

Nakatulugan ko na ang pagiisip at nagising na lang ng magdinner na dahil gusto raw ni Mommy na sabay kami kumain which is still unusual to me.

Dati ay wala silang pakielam kung magisa ba akong kakain dahil sila ay nasa business trip nila. They will go home when I'm alseep then when I woke up they are already gone.

Simula ng makalabas si Mommy sa hospital ay sabay kaming kumakain na. Masaya dahil may kasabay na ako ngunit andoon pa'rin ang pagkailang ko.

I know Mom felt the awkwardness always pero sinasantabi niya iyon para lang makasama ako at iyon nanaman ang dahilan ng pagiisip ko.

If I am not really their daughter bakit nakakayanan pa niyang makasama ako? Ngayon patay na si Daddy ay dapat hinahanap na nila ang tunay na anak nila o may anak nga ba talaga sila?

Bago pa ako tuluyang lamunin ng naisip ko ay nagayos na ako upang makababa na. I know Mommy is waiting for me at the dining kaya do’n na ako dumiretso at hindi naman ako nagkamali.

Nakahain na ang iba't ibang uri ng pagkain at nakita ko si Mommy na nasa gitna nito. Ako na lang pala ang hinihintay.

Naupo ako sa right side niya at nginitian siya.

"So let's eat?"

I nod, "Sige po."

After we got the foods we want. Mommy try to start a conversation.

"Do you sleep well, honey?"

Tumingin naman ako sa kanya, "Yes po."

"What do you feel now? After sleep?"

Hindi ko alam pero habang nakatingin ako sa kanya ay namamangha ako. Sa paghawak ng kubyertos ay sobrang elegante niya gano’n na 'rin sa pagkain.