Escaping Lies

Chapter 13

Chapter 13

"Ikaw ba ang boyfriend ng pamangkin ko?"

Tila nagpantig ang aking tenga sa narinig.

Para na 'kong kamatis dito sa sobrang pula! Nais ba talaga kong ipahiya ni Aunty dito sa lalaking 'to? At kelan ba 'ko hindi mapapahiya pag kasama ko 'to?

Tumawa naman ang bwisit na kasama ko. What's funny? Nakakahiya kaya!

"Opo, ako nga po." I glared at him, "I mean lalaking kaibigan po, sa english boy friend, but there's a space in between."

Nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi niya. And oh, when did I say that his my friend? Ghad, he is so self-proclaimed ‘no?

Wala na ata talagang tatalo sa kayabangan ng lalaking 'to!

"Ay ganon ba? Akala ko ikaw na ang kasintahan nitong pamangkin ko. Madalang kasi magpakilala ng lalaki ‘yan samin, ikaw pa nga lang ata e." Napaisip ako don, tama nga si Aunty. Makapal kasi mukha ng lalaking 'to Aunty! "Pasensya ka na, hijo."

He smiled sweetly, "Nako wala po 'yon! Ayos lang po."

Feeling magalang e? ‘Di bagay!

Napatingin si Aunty sa dala niya, "Ano ba 'yang dala ninyo? Pagkain ba 'yan?" kinuha niya ito. "Ay prutas pala! Oh siya, ibibili ko muna kayo ng pagkain." tumingin siya sa akin. "Paupuin mo muna yung kasama mo, at ikaw ‘din muna dito. Babalik ako."

Tumango naman ako, "Sige po. Ingat po kayo." sabi ko at tumalikod na siya.

"Ambait naman pala ng mga ka-anak mo ba't ikaw hindi?"

I almost rolled my eyes, hindi ba niya matahimik ang bibig niya kahit sandali?

"Oh, I'm kind don't worry. But pili lang, at pili means hindi ka kasali." I smiled sweetly at him.

"You're so harsh to me! Wala naman akong ginagawa e." he pouted.

Oh really? Wala kang ginagawa?

"I'm not harsh to you, you just don't deserve my kindness so why would I, right?"

"You’re really harsh."

Hindi ko na lang pinansin ang kachildishan niya at tumingin nalang kay Mommy. Kaso, malakas ata talaga saltik ng lalaking 'to at lumapit sa hospital bed kung saan nakahiga si Mommy.

Nangunot ang noo ko, "Hey! What are you doing there?"

Tinignan niya ko, "Hm maybe I will ride here?" he sarcastically said.

Binato ko siya ng kung anong malapit sa'kin at muntik na siyang tamaan. Swerte niya at nakaiwas siya.

"Moron!"

"Chill, I'm gonna talk to tita and ask her why are you so hot-headed with me. You know, you're unfair, Thali." he pouted.

"Oh really?" he nodded. "As if Mommy will answer you. Go dream on, Celeno!"

I saw him flashed a devil smile, "What?" I asked.

"You just call me by my last name."

I dont get his point, "And so?"

"It means you are paying attention earlier when I introduced myself to your Aunt."

Oh and then? What’s the point? "And you're trying to say is?"

"Argh! You're so slow, Thali!"

Siya na talaga itatali ko! Isa pa.

I looked at him irritatedly, "Did I remind you to stop calling me that weird nickname of yours?"