Escaping Lies

Chapter 12

Chapter 12

Hindi na ata ako ulit makakatulog dahil sa lalaking 'to.

I think I should go to the doctor for me to be checked. I always felt the goosebumps everytime he speak or he isnear me.Argh, what's with me?

What's with this guy?

"What? Don't you know what time is it? You just already ruin my sleep!" iritadong sabi ko.

I heard him laugh, ang sarap sa tenga--- sarap ng hapunan! Tama yung hapunan ang masarap. Ano ba talagang nangyayari sa'kin?

"I just missed you, and I can't sleep without hearing your voice."

Oh, really?

"I didn't know that my voice now is like a lullaby to you. You're not a baby anymore! Myghad." stress na stress na 'ko sa lalaking 'to. Hindi ko alam kung anong takbo ng utak niya.

"Now you know."

Napairap naman ako sa sagot niya,"Oh c'mon, baby boy! You hear already my voice. Can I sleep already?" kainis talaga.

"Oh, that! Sorry. I didn't mean to wake you up. You can now go back to sleep. I just wanna hear you snore," natatawang sabi nito.

Para naman akong binuhusan ng mainit na tubig at namula ang pisnge. "You, bastard! Hindi ako naghihilik! Bwisit ka!" ended the call.

Badtrip.

I don't know what time did I slept but I know, that guy keeps on running in my mind before I sleep. Pati ba naman sa pagtulog 'di pa 'rin siya umaalis?

What are you up to, really?

Good thing it's Sunday. Baka kasi pagtawanan nanaman ako ni Riane na mukha akong panda! Napuyat nanaman ako dahil sa lalaking 'yon.

It's already lunch when I go downstairs. Ngayon lang ako nakaramdam ng gutom. Maids are ready to serve me when I go down.

I can't help but to feel sad. Dati kasi kahit mag isa lang ako kumain malungkot na talaga, kaso ngayon mas lumungkot pa ata.

Dati aantayin ko lang sila Daddy na dumating o magugulat na lang ako nandito na pala sila. Kakain na lang, o mag aaway.

Hindi sa masama ako. Pero I pray that it's better that way, kesa ngayon. Wala na nga si Dad, wala ‘ding kasiguraduhan kay Mommy.

"Maam Xy, okay lang po ba kayo?" nagaalang tanong ni Yaya.

I wiped my tears na hindi ko namalayang tumulo na pala, "Yes po, Ya. May naisip lang po ako." sabay pilit ng ngiti.

Ngumiti naman siya, "Alam kong namimiss mo sila hija. Tandaan mo lang lagi na nangyayari ang lahat ng may dahilan. Baka tapos na talaga ang mission ng Daddy mo. Maaring sa pangit na paraan siya kinuha, pero may dahilan kung bakit ganoon," tumingin siya sa akin. "Kaya pakatatag ka hija. And’yan pa yung Mommy mo, ako, yung kaibigan mo, mga kamag anak mo at ang Diyos. Hindi ka nag iisa, ha?"

What she said really hit me. I thought I'm just alone fighting but I didn't saw the positive side. Yaya is right. I'm not alone here. Also, everything happens for a reason, so, I just need to trust what she said.

Tumango naman ako sa kanya at ngumiti. Pinagpatuloy ko na ang pagkain ko at umakyat ulit. I don't have any plans for today so I think it's better if I should sleep my tiredness.

Naisip ko ‘ding puntahan si Mommy mamaya after I slept. Kailangan ko lang bumawi ng tulog dahil mukha akong zombie! I need a treatment for my face na nga pala.